Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει).
Τέμπη – Ωρωπός: Τόποι μαρτυρίου
Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις. 57 άνθρωποι κάηκαν ή κομματιάστηκαν από τη σύγκρουση δύο τρένων που κανείς δεν ήξερε πού πάνε σε μια εποχή που με μια απλή εφαρμογή βλέπεις το ταξί σου πού βρίσκεται για να κατέβεις από το σπίτι σου να το πάρεις να πας στη δουλειά σου.
Τα δάκρυα του κυρίου, πρώην Υπουργού ήρθαν αργά και δεν πείθουν κανέναν. Άλλωστε με την συμμετοχή του στα ψηφοδέλτια θα ξεπλύνει την πολιτική ευθύνη που ανέλαβε, θα μηδενίσει το κοντέρ και πάλι από την αρχή. (Παρενθετικά όμως οφείλω να πω ότι είχαμε καιρό να δούμε παραίτηση έστω και για τα μάτια του κόσμου!)
«Πάρε με όταν φτάσεις»
Η φράση που θα μας στοιχειώνει. Μας την έχουν πει οι γονείς μας, την έχουμε πει ως γονείς και τώρα… Τώρα έχουμε 57 οικογένειες στο πένθος.
Με συγκλόνισε και η ταυτοποίηση του μικροπωλητή που ήταν από το Μπαγκλαντές και ταξίδευε με το τρένο του τρόμου. Σκέψου κι αυτόν τον άμοιρο που, ποιος ξέρει πώς, ήρθε από τη μακρινή πατρίδα του και σκοτώθηκε στα Τέμπη. Μόνος, ούτε DNA δεν μπορούσαν να του βρουν να το συγκρίνουν.
Είμαι πολύ μεγάλος πια και ηλικιακά και επαγγελματικά για να πιστέψω ότι «το μαχαίρι θα μπει στο κόκκαλο», ελπίζω όμως έστω και με τις πολιτικάντικες καντρίλιες, όχι να βρεθούν οι υπεύθυνοι, αλλά τουλάχιστον να μπουν εκείνα τα μέτρα ασφαλείας που μας ακούγονται εξωτικά εδώ στο ελλάντα αλλά οι άλλοι τα έχουν κτήμα τους εδώ και χρόνια και να μη φοβόμαστε να μπούμε στο τρένο για να ταξιδέψουμε.
Κι εκεί που λες πώς να διαχειριστώ τη θλίψη μου, πώς να διαχειριστώ την αγωνία του παιδιού μου βλέπεις εκείνη τη σκηνή στον Ωρωπό με τους άθλιους τύπους να έχουν μια γυμνή γιαγιά πάνω σε μια κουβέρτα και να τη βρέχουν με τη μάνικα. Αν κάνεις τη φωτογραφία ασπρόμαυρη θα μπορούσε να είναι σκηνή από το Άουσβιτς, ή κάποιον άλλον τόπο μαρτυρίου.
Δεν υπάρχει μέλλον σ’ αυτόν τον τόπο για τα παιδιά μας. Μακάρι να φύγουν αυτά και να μείνουμε εμείς εδώ και να βουλιάξουμε στο βούρκο που έχουμε όλοι ευθύνες για πώς φτιάχτηκε.
Γιάννης Καφάτος
