Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
Ένα «Μπαρακούντα» λες να φέρει την άνοιξη;
Φώτα, κάμερα, πάμε…
Έτσι έχουμε μάθει ότι λέει ο σκηνοθέτης όταν αρχίζει η κινηματογράφηση μιας σκηνής ταινίας.
Αυτό ή κάτι σαν κι αυτό θα ακουστεί και στη Θεσσαλονίκη, όπου θα γίνουν γυρίσματα της ταινίας «Μπαρακούντα» με τον Αντόνιο Μπαντέρας.
Μέχρι όμως να φτάσουμε στο «πάμε» του σκηνοθέτη έχει γίνει μια σημαντική προεργασία.
Για την ακρίβεια έχει προηγηθεί πολύ δουλειά.
Η ιστορία των διευκολύνσεων διεθνών κινηματογραφικών παραγωγών είχε ξεκινήσει από την προηγούμενη και συνεχίστηκε από την τωρινή κυβέρνηση.
Επιτέλους «ομόνοια» σε κάτι που σε άλλες χώρες είναι αυτονόητο: Δεν χρειάζεται να σπάσεις τα ούμπαλα κάποιου που θέλει να χρησιμοποιήσει φυσικά τοπία της χώρας σου σε μια ταινία που θα τη δουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο.
Με άλλα λόγια η ελληνική φιλοξενία περνάει και στην επιχειρηματική δραστηριότητα για την παραγωγή διεθνών παραγωγών.
Δεν είναι κακό πράγμα η επιχειρηματικότητα, αντιθέτως θα έλεγα. Αρκεί να υπάρχουν και να τηρούνται κανόνες.
Έτσι λοιπόν η ταινία που θα γυριστεί στη Θεσσαλονίκη, γράφεται ότι θα χρειαστεί περίπου 1000 κομπάρσους – τώρα τους λένε βοηθητικούς ηθοποιούς. Αυτοί λοιπόν θα παίρνουν 35 ευρώ τη μέρα, συν ασφάλιστικές εισφορές και το φαγητό τους. Αυτό όμως είναι το λίγο! Μπορεί να είναι το ορατό, μπορεί να καλύπτει το ψώνιο και τη ματαιοδοξία, τον χαβαλέ, ή ό,τι άλλο του «έπαιξα σε ταινία του Χόλιγουντ», δεν είναι όμως το μόνο.
Η παραγωγή της ταινίας χρειάζεται επιπλοποιούς, ξυλουργούς, υδραυλικούς, μπογιατζήδες, ηλεκτρολόγους. Χρειάζεται δηλαδή επαγγελματίες της πόλης που θα κανουν τα στούντιο και τα γυρίσματά τους.
Τα άτομα της παραγωγής της ταινίας, τεχνικοί και ηθοποιοί, θα κυκλοφορούν στην πόλη, θα τρώνε, θα πηγαίνουν σε κάποιο καφέ, σε μπαρ, θα ανεβάζουν φωτογραφίες και «στόρις» στο ίνσταγκραμ και στο φέισμπουκ. Με απλά λόγια θα μας διαφημίζουν! Θα διαφημίζουν τη Θεσσαλονίκη.
Έτσι λοιπόν μια γραφειοκρατία που ήταν αφιλόξενη και «έστελνε» ταινίες να γυριστούν στην Κροατία και αλλού (για αναφερθώ μόνο στην κοντινή μας χώρα) τώρα μπορεί, αλλάζοντας, να προσελκύσει παραγωγές και να συμβάλλει σε μια άλλου τύπου οικονομικής ανάπτυξης.
Το «Μπαρακούντα» λοιπόν μπορεί να έφαγε τη μάμα του «Νέμο» στην γνωστή ταινία κινουμένων σχεδίων, στην περίπτωσή μας όμως μπορεί να φέρει μια άνοιξη. Μπορεί να φέρει διαφήμιση, να φέρει τουρίστες, να δώσει κάποιες δουλειές και να γίνει μια καλή αρχή.
Μακάρι! Και ….φώτα κάμερα …πάμε!
Γιάννης Καφάτος
