Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Δέσε τη Φιλιππινέζα στο φοίνικα
- Πάλι καλά να λες αυτή τη φορά! Πάλι καλά το κορίτσι τή γλίτωσε με λίγες ώρες δέσιμο στο φοίνικα στην άκρη του κήπου!
- Να σου εξηγήσω τι δεν καταλαβαίνεις: Μια Φιλιππινέζα υπηρέτρια, η Λάβλι Αοκόστα Μπαρουέλο εργαζόταν σε μια ζάμπλουτη οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας. Την έβαλαν να πλύνει ένα τραπεζάκι, το έπλυνε και το άφησε στον ήλιο να στεγνώσει. Η κυρία όμως θεώρησε ότι το τραπεζάκι έμεινε στον ήλιο περισσότερο από το σωστό και έπαθε ηλίαση. Και η αγέρωχη σαουδαραβίδα για να τιμωρήσει την νεαρή άσπλαχνη Φιλιππινέζα φώναξε τους μπράβους της έπαυλης και έδεσαν την δόλια την κοπέλα στον φοίνικα. «Να μείνεις κάτω από τον ήλιο να δεις πώς ένιωσε το τραπεζάκι» θα μπορούσε να είχε πει η αφεντικίνα στην άμυαλη υπηρέτρια…
- Μπορεί να σου γράφω την είδηση λίγο σκωπτικά, όσο μου επιτρέπουν οι χιουμοριστικές μου δυνατότητες, όμως το πράγμα είναι πολύ πιο σοβαρό και είναι δείγμα μιας γενικότερης κατάστασης που ζούμε.
- Στην Κύπρο ας πούμε (πάλι για να το θυμηθούμε) ο άλλος σκότωνε Φιλιππινέζες με τα παιδιά τους και επειδή ήταν Φιλιππινέζες, δηλαδή αναλώσιμες υπηρέτριες ουδείς έδινε σημασία έναν χρόνο που είχαν αρχίσει να γίνονται καταγγελίες.
- Συνηθίζουμε τη βία. Συνηθίζουμε να ακούμε τα πιο ακραία περιστατικά και να μας ξαφνιάζουν μέχρι να γίνει επαναφόρτωση της ιστοσελίδας που το είδες.
- Μια που το είδες, μια που ξαφνιάστηκες – αν τα κοινωνικά αντανακλαστικά σου και τα προβλήματα που κουβαλάς στο επιτρέπουν – και μια που «πάμε γι’ άλλα».
- Και το χθεσινό έγκλημα στην Καλλιθέα με την 29χρονη Γεωργιανή από τον φίλο της. Φώναζε και η γειτονιά άκουγε τον χαμό – όπως είπαν οι πρόθυμοι στις κάμερες των ΜΜΕ, γείτονες – αλλά κανείς δεν πήγε μια βόλτα στην αστυνομία.
- Γινόμαστε παρτάκηδες, φοβισμένα ανθρωπάκια που κοιτάμε πώς θα τη βγάλουμε καθαρή κάθε μέρα και ξεχνάμε ότι μπορούμε να υπάρχουμε και για τους άλλους που μας έχουν ανάγκη αλλά δεν έχουν τη δύναμη να ζητήσουν βοήθεια.
- Κι έτσι ξεχνάμε κι εμείς ότι μπορούμε και μερικές φορές ΠΡΕΠΕΙ να ζητάμε βοήθεια. Δεν είναι κακό, ούτε δείγμα αδυναμίας. Θέλει δύναμη να ζητάς βοήθεια, όπως και δύναμη είναι να τήν προσφέρεις σε αυτόν που αισθάνεσαι ότι τή χρειάζεται.
- Αλλιώς όλα θα γίνουν ένας τίτλος στις ειδήσεις που τον είδες, και στο τέλος ούτε εντύπωση δε θα σου κάνει!!!
