Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Αν δεν υπήρχε ο Καπουτζίδης θα έπρεπε να εφεύρουμε έναν!
- Το ξέσπασμα του Γιώργου Καπουτζίδη κατά της περνόχλησης, του bullying μέσα από ένα τηλεπαιχνίδι – light reality είναι ένας ακόμη λαμπρός σταθμός στην καριέρα ενός ανθρώπου που έκανε ό,τι μπορούσε για να κάνει την τηλεόραση μέσο ψυχαγωγίας με την πιο ορθή χρήση του όρου.
- Το θάρρος ενός πιτσιρικά από την Πάτρα να γράψει ένα χιπ-χοπ τραγούδι για το διαφορετικό παιδί που πέθανε, που δολοφονήθηκε τελικά, επειδή δεν ήταν όπως όλοι, μέσα στον πολτό της ομοιομορφίας που απαιτεί με τον χειρότερο τρόπο η εποχή μας είναι επίσης απαράμιλλο.
- Ναι η τηλεόραση που δείχνει σκουπίδια, που συνθλίβει προσωπικότητες, που δημιουργεί πρότυπα στο πρόσωπο του Καπουτζίδη τις προάλλες το βράδυ βρήκε τον στόχο της.
- Ο Καπουτζίδης από την πρώτη στιγμή που βγήκαν οι δουλειές του στην τηλεόραση έδειξε ότι έχει το σθένος, την τόλμη και το θράσος που χρειάζεται για πετάξει στη μούρη του τηλεθεατή μηνύματα που χίλιοι δάσκαλοι και γονείς και φίλοι και «πνευματικοί» άνρθωποι δεν θα μπορούσαν ποτέ να μεταλαμπαδεύσουν με τόση μαζικότητα και αποδοχή.
- Γιατί τον τηλεθεατή τον έχουν πολύ «καλομαθημένο» οι τηλεορασάνθρωποι.
- Τον τηλεθεατή από τη μια τον χρειάζονται για να έχουν τηλεθέαση κι από την άλλη στο «όνομά του» έχουν κάνει, κάποιοι – πολλοί δυστυχώς – άνθρωποι της τηλεόραση εγκλήματα.
- Εγκλήματα στην αισθητική, στην ιδεολογία, στη νοημοσύνη. Με εκπομπές που ο απόπατος μπροστά τους μοιάζει όαση.
- Κι ο Καπουτζίδης, μέσα από ένα λαϊκό πρόγραμμα τόλμησε για μια ακόμη φορά να ξεβολέψει τους «κανακάρηδες» τηλεθεατές, να τους πετάξει στη μούρη ότι ανέχονται την παρενόχληση – όταν δεν την επικροτούν κιόλας!
- Και την ώρα που ο Καπουτζίδης μιλούσε για τις δολοφονίες που τις λένε αυτοκτονίες παιδιών που δεν έχουν αντέξει την στοχοποίηση και την κακοποίηση του περιβάλλοντός του δεν ήταν ένας ρόλος. Είχε το θάρρος να μιλήσει από καρδιάς και να στείλει ένα μήνυμα: το αυτονόητο, την ανοχή στο διαφορετικό και την δύναμη να μιλάμε, να καταγγέλλουμε περιπτώσεις κακοποίησης, να αγκαλιάζουμε το θύμα και γίνουμε συμπαραστάτες του.
- Τα είπε χωρίς προσωπείο, χωρίς να κρυφτεί. Χρησιμοποίησε την δύναμη, που κέρδισε με πολύ προσπάθεια, του μέσου για το καλό. Χωρίς να σκεφτεί ότι μπορεί κάποιους να δυσαρεστήσει, και χωρίς να τον νοιάζει ότι αυτοί που θα δυσαρεστήσει είναι ενδεχομένως πολλοί.
- Ο Καπουτζίδης είναι η ευτυχέστερη στιγμή της τηλεόρασης εδώ και χρόνια. Κι αυτό γιατί τελικά είτε μέσα από τα σενάριά του, είτε ως πρόσωπο τολμάει να ξεβολέψει τους «νοικοκυραίους» που «δεν ήξεραν», που «έπεσαν από τα σύννεφα», που έκαναν τα στραβά μάτια από την ένοχη βολική τους ανωνυμία.
- Θέλουμε κι άλλους Καπουτζίδηδες που να πάρει σ’ αυτή την τηλεόραση. Το αξίζουμε ως τηλεθεατές!
ΑΠΕ-ΜΠΕ
