Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Φλώροι και άλλες φυλές
- Εσείς είχατε φλώρους στην παρέα, στη γειτονιά, στο σχολείο, στη δουλειά;
- Τους ξέρετε, τους κράζατε, δεν τους κάνατε παρέα, τους κοροϊδεύατε.
- Κι όμως οι διάφοροι φλώροι συνέχιζαν να ευδοκιμούν για έναν και μοναδικό λόγο: δεν τους απασχολούσαν οι άλλοι.
- Είχαν το δικό τους όμορφο φλώρικο κόσμο και μέσα σ’ αυτόν περνούσαν καλά.
- Είχαν φτιάξει μια φυλή, αναγκαστικά με τόσο κράξιμο που έτρωγαν και στο τέλος έγιναν πιο δυνατοί από τους κραξιματίες που παρέμεναν μονήρεις και επικράτησαν.
- Κι έτσι από τους φλώρους φτάσαμε στους «Φλώρους» που βρήκαν τρόπο να κλέβουν και να είναι περιζήτητοι.
- Επιβιωτικοί και με το παραπάνω!
- Επιβιωτικοί με το αζημίωτο!
- Γιατί η κάθε φυλή θέλει να εξασφαλίσει την συνέχεια της κάστας της. Αυτός είναι ο σκοπός της και να επικρατήσει των άλλων φυλών που ενδεχομένως θα έθεταν σε κίνδυνο την πολιτική, οικονομική και πολιτισμική τους διαιώνιση.
- Βεβαίως εν Ελλάδι πολλές φυλές υπήρξαν και προσπάθησαν να επιβιώσουν εις βάρος των υπολοίπων αλλά εκείνοι που τα κατάφεραν με θαυμαστό τρόπο ήταν αυτοί που κατάφεραν να εκμεταλλευτούν την ανυπαρξία κράτους.
- Γιατί το κράτος δεν ενδιαφέρεται όταν ένας επιχειρηματίας το κλέβει, απλώς γιατί δεν μπορεί να τον ελέγξει… όταν έχει κλέψει λίγο!
- Μας γάνωσαν τα τζιέρια με την τυρόπιτα χωρίς απόδειξη αλλά με τη φυλή των Φλώρων δεν πήραν χαμπάρι…
- Έτσι κι η περίπτωση της Energa. Γιατί έπρεπε να καταχραστούν τόσα πολλά εκατομμύρια και δεν τους πέρασαν τα βραχιολάκια από τον πρώτο μήνα που έφαγαν όσα έπρεπε να πληρώσουν;
- Βλέπεις η φλώρικη φυλή έχει γίνει κυριάρχη και προστατεύει τα μέλη της ακόμη κι όταν λοξοδρομήσουν. Αυτό είναι το ίδιον της φυλής.
- Και η φλωριά απλώνεται σαν τη μούχλα στον τοίχο της κλειστής αποθήκης με υγρασία από το σπασμένο λούκι, κι όσο το λούκι δεν επισκευάζεται, και η αποθήκη δεν αερίζεται τόσο η μούχλα καταλαμβάνει περισσότερο χώρο και στο τέλος η βρώμα κυριαρχεί.
- Και όσο η βρώμα κυριαρχεί στο τέλος τη συνηθίζουμε και ξεχνάμε τον καθαρό αέρα και αντί να τον αναζητήσουμε κοιτάζουμε πώς θα επιβιώσουμε καλύτερα, εμείς για την πάρτη μας, μέσα στο νοσηρό περιβάλλον.
- Κι όσο περνάνε τα χρόνια ξεχνάμε την καθαρή ατμόσφαιρα και νομίζουμε ότι η βρώμα είναι το φυσιολογικό.
- Και στην πολιτική αυτό γίνεται. Νομίζουμε ότι οι κραυγές πολιτικών που τ’ αρπάζουν – υπέρ των συμφερόντων αυτών που τους ταΐζουν – είναι ο πολιτικός λόγος.
- Κι αντί να επιλέγουμε πολιτικούς που θέλουν να καθαρίσουν και την πολιτική και την οικονομία, σαν τεμπέληδες νοικοκύρηδες και τεμπέλες νοικοκυρές βάζουμε τη σκόνη κάτω από το χαλάκι. Κι έτσι στο τέλος πνιγόμαστε τόσο από τη σκόνη που δεν την καταλαβαίνουμε πια!
- Εμείς που δουλεύουμε, εμείς που είμαστε άνεργοι και πληρώνουμε φόρους χωρίς να θέλουμε να κλέψουμε ούτε το κράτος, ούτε τον διπλανό μας είμαστε η φυλή που αν και μεγάλυτερη αριθμητικά είμαστε η πιο αδύναμη.
- Έχουμε παραδοθεί και δεν αντιδρούμε.
- Μπουκωνόμαστε με κάποια σύγχρονα «καθρεφτάκια» που οι Φλώροι και οι άλλοι του σιναφιού τους μας παρέχουν και νομίζουμε ότι θα τη βγάλουμε καθαρή.
- Αλλά πώς να τη βγάλεις καθαρός όταν ζεις μέσα στη βρώμα και τη χυδαιότητα;
- Μάλλον πρέπει να ξεσυνηθίσουμε! Δεν υπάρχει άλλη λύση, αν υποθέσουμε ότι ψάχνουμε για μια λύση!
