Αυτόν το φασισμό η Ελλάδα τον ζει χρόνια. Παλιότερα, κάποιος Φωτόπουλος στη ΔΕΗ, κατέβαζε τους διακόπτες του ηλεκτρικού ρεύματος και βύθιζε την Ελλάδα στο σκοτάδι. Έτσι γουστάριζε. Συχνά πυκνά, ναυτεργάτες του ΚΚΕ, καταλαμβάνουν πλοία και λιμάνια κι αφαιρούν από τους πολίτες το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης. Κάθε χρόνο οι αγρότες με τα τρακτέρ κλείνουν δρόμους με το έτσι θέλω και χωρίς κανέναν σεβασμό στις ανάγκες των άλλων.
Μόλις προχθές μάθαμε ότι από τον αποκλεισμό εφέτος του αεροδρομίου του Ηρακλείου, δεν έφτασαν στην Κρήτη τα φάρμακα με τα οποία έπρεπε να κάνουν ακτινοβολίες δέκα ασθενείς. Ποιος νοιάστηκε; Άλλοι πολίτες έχασαν πτήσεις/ανταποκρίσεις, επειδή κάποιοι νομίζουν ότι με αποκλεισμούς θα τιμωρήσουν την εκάστοτε κυβέρνηση. Μα τελικά τιμωρούν συμπολίτες…
Να πούμε κι αυτό. Χρόνια και χρόνια όταν οι αγρότες έστηναν μπλόκα, ζητούσαν διάλογο με την εκάστοτε κυβέρνηση. Λάμβαναν συνήθως την απάντηση, ανοίξτε τους δρόμους κι ελάτε να συζητήσουμε. Εφέτος, η κυβέρνηση τους καλεί σε συζήτηση κι εκείνοι δεν ενδιαφέρονται. Πιο πολύ τους νοιάζει η φασαρία κι η ανακατωσούρα, παρά η επίλυση των ζητημάτων τους. Σαν να έφυγε το ενδιαφέρον από τα …ξυλόλια και να μεταφέρθηκε στο σήριαλ της αγροτιάδας.
Επιπλέον, πρέπει να τονιστεί κι αυτό: Οι αγρότες δεν έχουν ενιαία ζητήματα. Άλλα λένε στον Βορρά, άλλα στον κάμπο, άλλα στην Κρήτη, άλλα σε άλλα νησιά. Ουσιαστικά λοιπόν, δεν έχουν διατυπωθεί αιτήματα, παρά μόνο γενική δυσφορία για όλα. Αναφορικά μάλιστα με το αίτημα τους για την καταβολή των επιδοτήσεων, αυτές ήδη έχουν αρχίσει να καταβάλλονται και μάλιστα εφέτος θα δοθούν περισσότερα χρήματα.
Στη σημείο αυτό πρέπει να τεθεί το ερώτημα: Έχει ευθύνες η κυβέρνηση; Η απάντηση είναι σαφής: Ναι, έχει. Επειδή διαθέτει ανεπαρκή πολιτικά στελέχη, προφανώς ανίκανα να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα. Κι εξ αιτίας αυτής της ανεπάρκειας, ο υπουργός αναζητά (και λαμβάνει) στήριξη σε …υψηλά ιστάμενα στελέχη δυο τουλάχιστον ΜΜΕ!
Είναι και κάτι άλλο: Διαχρονικά όλοι οι υπουργοί Αγροτικής Ανάπτυξης, φρόντιζαν ένα και μόνο πράγμα: Να δώσουν στην ώρα τους τις επιδοτήσεις, χωρίς εις βάθος ελέγχους. Κι ήρθε η ευρωπαϊκή εισαγγελία, ταράχτηκαν τα νερά κι άνοιξαν χιλιάδες χιλιάδων φάκελοι… με μοιραίες τις καθυστερήσεις. Τα ήξεραν αυτά οι αγροτοσυνδικαλιστές, μα σιωπούσαν.
Ταυτοχρόνως, δεν είναι δυνατόν ν είσαι υπουργός, να «σκάει» η ευλογιά στην κτηνοτροφία και να παρακολουθείς απλώς την ανικανότητα των υπηρεσιών του κράτους να παρέμβουν αποτελεσματικά, έστω κι αν οι κτηνοτρόφοι δεν ήταν και πολύ συνεργάσιμοι. Τα λαθραία εμβόλια που κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν αποτελούν χαρακτηριστικές περιπτώσεις πολιτικής αβελτηρίας. Ανεξαρτήτως αν κάποιοι -πολλοί- κτηνοτρόφοι- παριστάνουν σήμερα τις μωρές παρθένες…
Πάντως, είναι ακατανόητο το ότι ο υπουργός κι όλη η πολιτική ομάδα του υπουργείου παραμένουν στις θέσεις τους, χωρίς να σκέφτονται καν να στείλουν τις παραιτήσεις τους στο Μαξίμου. Δεν μπορεί να γίνεται χαμός στη χώρα -δικαίως ή αδίκως- κι εκείνοι να κωφεύουν… Ούτε θα λείψει της μυλωνούς το αλεύρι αν στη κυβέρνηση δεν είναι οι Τσιάρας, Ανδριανός και Κέλλας…
Εν πάση περιπτώσει, το ζήτημα είναι σύνθετο. Ναι, στα μπλόκα είναι διάφοροι περίεργοι τύποι (είδαμε εγκληματικές συμπεριφορές στην Κρήτη) και σκοπεύουν σε άλλα πράγματα, πέραν των αγροτικών ζητημάτων. Είδαμε ακόμη και συνδικαλιστές των Ενόπλων Δυνάμεων (!!!) στα μπλόκα να ζητούν έξοδο από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ!!
Όμως, όσο οι αγρότες δεν κατανοούν ότι πρέπει να αλλάξουν ρότα, να αυτοοργανωθούν με νέους συνεταιρισμούς (χωρίς τους νονούς και την κουλτούρα των παλιών άρρωστων καταστάσεων), να προχωρήσουν στη συμβολαιακή γεωργία και σε μεθόδους υψηλής παραγωγικότητας, κάθε χρόνο θα στήνουν μπλόκα και θα φωνάζουν ότι πεθαίνουν…
Διάβασα σε άρθρο του Παντελή Καψή (Πρώτο Θέμα) για το χαρακτηριστικό παράδειγμα της Νέας Ζηλανδίας. Εκεί, λοιπόν, στη δεκαετία του ΄80, η σοσιαλιστική κυβέρνηση αποφάσισε χωρίς πολλές διαβουλεύσεις την κατάργηση όλων των επιδοτήσεων στους αγρότες. Οι επιδοτήσεις ήταν το 40% του αγροτικού εισοδήματος, κάτι παρόμοιο μ’ εμάς. Ξέρετε τι συνέβη; Από τη μια στιγμή στην άλλη μια πρωτοφανής έκρηξη ανταγωνιστικότητας. Λίγα χρόνια μετά η Νέα Ζηλανδία παρήγαγε το 31% του παγκόσμιου εμπορίου γαλακτοκομικών προϊόντων παρότι παρήγαγε λιγότερο από 2% της παγκόσμιας παραγωγής. Και είχε το 55% του εμπορίου αρνιών με μόλις 7% της παραγωγής!!! Εμείς γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε; Ή, τι περισσότερο από εμάς έχουν η Ολλανδία και το Ισραήλ που έχουν υπερπολλαπλάσιες στρεμματικές αποδόσεις; Άρα, κάτι άλλο συμβαίνει ή όλοι είναι βολεμένοι με τα επιδοματάκια και τη μιζέρια….
Κάτι τελευταίο: Είδα μερικά πολύ χρήσιμα στοιχεία στην εκπομπή του Σταμάτη Ζαχαρού, στο ΟΝΕ. Όπου το 94% των αγροτών έχει μόνο πρακτική κατάρτιση και μόλις το 0,7% έχει πλήρη γεωργική κατάρτιση!! Το υπόλοιπο 5% έχει μόνο βασική κατάρτιση.
Πού μπορεί να πάει έτσι η αγροτιά; Μοιραία λοιπόν, κλείνουν δρόμους για να εκβιάζουν όλους τους υπόλοιπους (όχι την κυβέρνηση) και επιμένουν να ζουν με επιδοτήσεις…
Το βέβαιο είναι ότι οι αγρότες και κανένας άλλος, δεν μπορούν να κλείνουν δρόμους και να απειλούν την υπόλοιπη κοινωνία. Το επίσης βέβαιο, είναι ότι αν δεν αλλάξει το μοντέλο της αγροτικής παραγωγής, θα συνεχίσουμε να μετράμε κλειστούς δρόμους αντί για ανοιχτούς ορίζοντες και συναντήσεις με το μέλλον.
Το ερώτημα είναι αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια ή να ζούμε στον αέναο και φαύλο κύκλο της διαμαρτυρίας.
