Ο επισμηναγός Λουκάς Θεοχαρόπουλος ανήκει στη μονάδα αεροπορικών επιδείξεων της 115ης Πτέρυγας Μάχης στη Σούδα της Κρήτης και είναι ο πιλότος που απογειώθηκε λίγο μετά τις 12.00 της 28ης Οκτωβρίου από την 110η Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα, για να φτάσει πάνω από την πόλη της Θεσσαλονίκης, όπου απευθυνόμενος σε όλους τους Έλληνες είπε από αέρος: «Το “ΟΧΙ” της 28ης Οκτωβρίου του ’40 αποτελεί συνέχεια του “Μολών Λαβέ” του Λεωνίδα. Δείχνει το σθένος και το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής. Σε αυτή την επέτειο πρέπει να θυμόμαστε ότι οι ήρωες πολεμούν ως Έλληνες. Χρόνια πολλά, Ελλάδα».
Ο Έλληνας επισμηναγός, που μάλιστα έχει διακριθεί στο υψηλότατο επίπεδο έχοντας κερδίσει βραβείο «2ου Καλύτερου Πολεμιστή» σε στρατιωτικά γυμνάσια, στην Ισπανία, μεταξύ αεροπορικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, μίλησε αποκλειστικά στο ραδιόφωνο του ΑΠΕ-ΜΠΕ, “Πρακτορείο 104,9FM”.
ΕΡ. Κύριε Θεοχαρόπουλε, το να γίνετε πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας και ιδιαίτερα πιλότος επίδειξης της Μονάδας Αεροπορικών Επιδείξεων ήταν αυτό που επιθυμούσατε από μικρός;
ΑΠ. Η αλήθεια είναι πως όταν ξεκίνησα την καριέρα μου στην Πολεμική Αεροπορία δεν υπήρχε η Ομάδα Επιδείξεων ούτε ως ενδεχόμενο, καθώς δεν ήταν ενεργή η συμμετοχή της σε επιδείξεις όπως οι αντίστοιχες ομάδες του εξωτερικού. Έτσι όταν ξεκίνησα να πετάω με μαχητικό F-16, ξεκίνησε και η διαδικασία να εκπαιδευτούμε από την αντίστοιχη αμερικανική ομάδα και να δημιουργηθεί και αυτή η επιλογή, ώστε να συμμετέχουμε στην ομάδα. Όταν έφτασε η στιγμή που έπρεπε να βάλουν κάτω τα κριτήρια οι μοίραρχοι και ο διοικητής της 115 Πτέρυγας Μάχης, για να επιλέξουν έναν από τους ιπτάμενους επίδειξης για την Ομάδα, ήμουν ένας από αυτούς που τα πληρούσε και είχα και την τιμή να γίνω ένας από τους ιπτάμενους επίδειξης.
ΕΡ. Η Ομάδα Αεροπορικών Επιδείξεων σύντομα συμπληρώνει δεκαετία και η απορία που εύκολα γεννιέται είναι πως όλοι οι συνάδερφοι σας πιλότοι θα ήθελαν να βρεθούν, έστω και για μια σεζόν, στη συγκεκριμένη θέση. Έτσι δεν είναι;
ΑΠ. Πιστεύω πως το μεγαλύτερο ποσοστό των Ιπταμένων θα ήθελαν να συμμετέχουν σε αυτή την ομάδα, από τη μια μεριά γιατί εκμεταλλεύεσαι το αεροσκάφος στο έπακρον ως πτητική και όχι ως πολεμική μηχανή και κατά δεύτερον γιατί έχεις την τιμή να εκπροσωπείς την αεροπορία και να δείχνεις στον κόσμο εντός και εκτός Ελλάδας το έργο της και το τι κάνουμε κάθε ημέρα όλοι μας στις πτήσεις.
ΕΡ. Θα μας δώσετε μια εικόνα για το πού έχει πετάξει τα τελευταία χρόνια η Ομάδα και που είναι το κοινό πιο ενθουσιώδες; Είναι διαφορετικός ο τρόπος που σας υποδέχονται πολίτες άλλων χωρών ως Ομάδα αλλά και ως flag carriers (σ.σ φορείς του συμβόλου της χώρας);
ΑΠ. Τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε πετάξει στο Βέλγιο, την Τσεχία, την Αγγλία, την Πολωνία, τη Δανία και βεβαίως στις εκδηλώσεις της Ελλάδας. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές στο εξωτερικό που αισθάνεσαι ιδιαίτερα υπερήφανος αφού έρχεται κόσμος μεταξύ των οποίων και Έλληνες, αλλά και πολίτες που αγαπάνε την Ελλάδα χωρίς να είναι Έλληνες, έρχονται και μας βρίσκουν και γενικά συγκινούμαστε πάρα πολύ με αυτές τις καταστάσεις. Αισθανόμαστε ότι και αυτοί θέλουν να βλέπουν τη σημαία να πετάει στο εξωτερικό. Από εκεί και πέρα όμως, σίγουρα πετώντας μέσα στην Ελλάδα, η αποδοχή του κόσμου είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Και γιατί εσύ πετάς στην έδρα σου, και γιατί ο κόσμος σε βλέπει σαν δικό του άνθρωπο, δικό του παιδί, φέρεται τελείως διαφορετικά.
ΕΡ. Έχετε λοιπόν ολοκληρώσει μια πτήση επίδειξης κάπου μέσα στην Ελλάδα. Πολίτες βρίσκονται στο σημείο και με το πέρας σας βλέπουν, πιλότους αλλά και μια μεγάλη ομάδα που υποστηρίζει την προσπάθεια. Ποιες είναι συνήθως οι αντιδράσεις τους; Θα έρθουν να σας μιλήσουν; Θα ζητήσουν μια φωτογραφία μαζί σας; Θα σας αγκαλιάσουν;
ΑΠ. Ο καθένας έχει τον τρόπο του και αντιδρά διαφορετικά. Μερικοί είναι διστακτικοί και απλά σε κοιτούν, άλλοι έρχονται και σου σφίγγουν το χέρι, άλλοι μπορεί να σε αγκαλιάσουν. Το θέμα είναι πως ό,τι και να κάνει ο καθένας, αυτή τη θετική ενέργεια την εισπράττεις, οπότε, ειδικά μέσα την Ελλάδα, ευχαριστούμε τον κόσμο που μας γεμίζει με θετική ενέργεια όπου και να βρεθούμε.
ΕΡ. Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε τη διαδικασία πριν από μια επίδειξη, επί παραδείγματι σε μια εθνική γιορτή. Τι πρέπει να κάνουν πιλότος και τεχνικοί;
ΑΠ. Υπάρχει μια προετοιμασία που ξεκινά από το Αρχηγείο της Αεροπορίας όπου πρέπει να ληφθεί αυτή η απόφαση συμμετοχής στη συγκεκριμένη επίδειξη, οπότε είναι το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας και το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας που παίρνουν τις αποφάσεις για το τι θα γίνει και ποιοι θα λάβουν μέρος. Από εκεί και πέρα εμείς, το ιπτάμενο και το τεχνικό προσωπικό της 115 Πτέρυγας Μάχης, φτιάχνουμε την ομάδα και τον τρόπο με τον οποίο θα ταξιδέψουμε για να πάμε στη συγκεκριμένη επίδειξη. Τα υπόλοιπα τμήματα της διαδικασίας είναι να συνεννοηθούμε τον τρόπο και τον χώρο της επίδειξης, αναλόγως δε με το ύφος της επίδειξης δημιουργούμε και την αντίστοιχη αφήγηση. Είναι τελείως διαφορετικό αυτό που θα σχεδιάσουμε σε μια εθνική επέτειο από αυτό που θα εκτελέσουμε σε ένα size=”3″ face=”Courier New”>show όπως της Καβάλας ή στο Athens Flying Week και από αυτό που θα ετοιμαστεί όταν πετάμε στη μνήμη κάποιων που έχουν πέσει για την πατρίδα μας. Έτσι διαμορφώνουμε όλο αυτό το σκηνικό, υπάρχει και ο αξιωματικός ασφάλειας, που καθώς γνωρίζει τους ελιγμούς, είναι έτοιμος να ελέγξει οποιαδήποτε ώρα και στιγμή αν το αεροπλάνο πετάει μέσα στις ασφαλείς παραμέτρους, πρέπει να «βάλουμε» κάποιες ώρες σε προσομοιωτή πτήσης και σιγά, σιγά, όλα αυτά τα δένουμε για να τη στιγμή που θα πάμε να πετάξουμε.
ΕΡ. Κάπως έτσι λοιπόν στη συνέχεια φεύγετε από τη βάση προς το αεροσκάφος και όπως συμβαίνει στους εορτασμούς της 28ης Οκτωβρίου, θα βρεθείτε μέσα σε λίγα λεπτά πάνω από μια πόλη. Τι είναι αυτό που θα σκεφτείτε, θα νιώσετε, όταν θα αντικρίσετε από κάτω σας ένα πλήθος κόσμου να κοιτά ψηλά;
Όταν απογειώνεσαι θα πας σε ένα συγκεκριμένο σημείο όπου θα περιμένεις να κάνεις την είσοδο σου στον χώρο επίδειξης. Δυστυχώς ή ευτυχώς εκείνη την ώρα που πετάς δεν έχεις την πολυτέλεια να δεις τις αντιδράσεις του κόσμου, τις αντιδράσεις τις βλέπει το προσωπικό που είναι στο έδαφος, ιπτάμενο και τεχνικό. Εμείς οι πιλότοι επίδειξης, καθώς στο συγκεκριμένο δεκάλεπτο κυνηγάμε συγκεκριμένες παραμέτρους και συγκεκριμένα στοιχεία για να βγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, είμαστε συγκεντρωμένοι σε αυτό. Υπάρχουν κάποιες λίγες στιγμές που κοιτάς έξω για να είσαι συμμετρικός με τον κόσμο και μπορείς να δεις το εύρος του πλήθους στο έδαφος, αλλά εκείνη την ώρα δεν μπορείς να μπεις σε αυτή διαδικασία γιατί μπορεί να χάσεις κάτι που είναι σημαντικό.
Μετά την προσγείωση είναι που καταλαβαίνεις την αποδοχή του κόσμου και το τι συνέβη. Σίγουρα αισθάνεσαι πολύ ωραία με αυτό που κάνεις εκείνη την ώρα, είναι πολύ δυναμικό, έντονο, είναι ακραία τα συναισθήματα και όσα αντιμετωπίζεις σωματικά και ψυχολογικά, έστω και αν εκείνη τη στιγμή η πολυτέλεια να δεις τις αντιδράσεις του κόσμου δεν υπάρχει.
Ο επισμηναγός Λουκάς Θεοχαρόπουλος εισήχθη στη Σχολή Ικάρων το 1998. Το 2004, τοποθετήθηκε στην 116ΠΜ/335 Μοίρα σε αεροσκάφη “Α-7Ε Corsair ΙΙ”, ενώ το 2007 τοποθετήθηκε στην 115ΠΜ/ΣΜΕΤ σε αεροσκάφη “F-16 Block52″. Από το 2008 υπηρετεί στην 343 Μοίρα. Από το 2009 υπάρχει η Ομάδα Αεροπορικών Επιδείξεων Μεμονωμένου Αεροσκάφους size=”3″ face=”Courier New”>F-16 (σ.σ. “Ζεύς”), στην οποία ανήκει από το 2015. Συνολικά έχει εκτελέσει περισσότερες από 1.500 ώρες πτήσης, από τις οποίες οι 1100 είναι σε αεροσκάφη F-16.
ΣΣ – size=”3″ face=”Courier New”>: Επισυνάπτονται φωτογραφίες που παραχώρησε η Ομάδα ΖΕΥΣ
ΑΠΕ-ΜΠΕ
