Τι γράφαμε προχθές; Ότι το ΠαΣοΚ κι η Κεντροαριστερά επιχειρούν ν’ ανασυγκροτηθούν με φθαρμένα υλικά. Και πριν αλέκτωρ λαλήσαι, να κι ο Ραγκούσης! Υποψήφιος αρχηγός κι αυτός.
Σχεδόν πέντε χρόνια εκτός ΠαΣοΚ, το άλλοτε πρωτοπαλίκαρο και εκ των «κηπουρών» του μοιραίου Παπανδρέου, αφού το έβρισε, το απαξίωσε και τελικά το λοιδόρησε, αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να μας σώσει μέσω εκείνου…
Γιατί να μη το κάνει άλλωστε; Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή!
Ο δε «πράσινος» ήλιος που κατέκαψε την Ελλάδα εδώ και σαράντα χρόνια, δεν λέει να δύσει. Ο Ραγκούσης, όπως κι η Φώφη, όπως και τα άλλα σπάνια είδη που ευδοκιμούν στη Χαριλάου Τρικούπη, είναι βέβαιοι ότι εκεί κρύβεται ο θησαυρός του μακαρίτη και ψάχνουν να τον βρουν σε όποια καρέκλα βρίσκουν μπροστά τους. Καλούν, μάλιστα, τους αυτομολήσαντες στον ΣΥΡΙΖΑ να γυρίσουν πίσω για να (ξανά)μεγαλουργήσουν και τους υπόσχονται ότι δεν θα τους θεωρούν τοξικά απόβλητα.
Η ουσία, όμως, είναι άλλη.
Όλος αυτός ο συρφετός γραφικών ή αδύναμων υποψηφίων – σε συνδυασμό με την απουσία μέχρι τώρα ισχυρών υποψηφιοτήτων- δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν αγώνα ημιαντοχής, με στόχο την εξαργύρωση κάποιας καλής καρέκλας την επόμενη ημέρα.
Ο Ραγκούσης, ας πούμε, είναι βέβαιο ότι θα ήταν ικανοποιημένος με μια καρέκλα στην Ευρωβουλή, ανεξαρτήτως αν τα αγγλικά του είναι σαν αυτά των πάλαι ποτέ καμακιών της Πάρου. Αμφιβάλλει κάποιος ότι ανάλογες φιλοδοξίες έχει ο Θεοχαρόπουλος; Ο Μανιάτης; Ο Οδυσσέας; Ο Ρέππας του ΓΑΠ;
Έτσι μούρχεται να βάλω στοίχημα ότι όλοι αυτοί, στο τέλος, θα συνταχθούν με τη Φώφη. Για να … δημιουργήσουν ρεύμα μαζί της και να έχουν δουλίτσα αύριο…
Στην ουσία, όμως, η υποψηφιότητα Ραγκούση κι οι φημολογούμενες πολλών άλλων, δεν κάνει τίποτα περισσότερο παρά να εκφυλίζει την ίδια τη διαδικασία και κυρίως το ίδιο το ΠαΣοΚ και την Κεντροαριστερά που εκείνο θέλει να εκφράζει. Δηλαδή, μια ομάδα που θα διαχειρίζεται καρέκλες κι άδεια πουκάμισα.
Για σκεφτείτε και κάτι άλλο; Ότι η υποψηφιότητα της Φώφης προβάλλει ως η ισχυρότερη;
Δεν είναι να παίρνεις φόρα και να κτυπάς το κεφάλι σου στο τοίχο;
Κι είναι απορίας άξιο, τι περιμένουν εκείνες οι ισχυρές προσωπικότητες που διαθέτουν ποιοτικά πολιτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά ν’ απομακρύνουν το ΠαΣοΚ και την Κεντροαριστερά από τα δεσμά της πασοκαρίας και να την καταστήσουν σύγχρονο πολιτικό μηχανισμό του 21ου αιώνα;
Ο Βενιζέλος; Η Διαμαντοπούλου; Ο Θεοδωράκης; Ακόμη κι ο Καμίνης;
Αν συνεχίζουν να σκέπτονται και να συσκέπτονται, το τρένο θα προσπεράσει με τη Φώφη στο πρώτο βαγόνι και την κοινωνία να γελά…
Η δε καταιγίδα που θ’ ακολουθήσει θα παρασύρει τα πάντα στο διάβα της…
Και θα σκορπίσει καλαμιές και καλάμια…
