Μεγάλος θόρυβος προκλήθηκε στην Αλεξάνδρεια με πανελλήνιες προεκτάσεις, εξαιτίας της άρνησης των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων να αρνηθούν την φοίτηση των προσφυγόπουλων στα ίδια σχολεία που φοιτούν τα παιδιά τους.
Αυτή η άρνηση δεν είναι ικανή όμως να χαρακτηρίσει μια ολόκληρη κοινωνία ως ρατσιστική. Και πράγματι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Αλεξάνδρειας αποδεδειγμένα δεν είναι ρατσιστές. Από την αρχή χωρίς καμία αντίδραση, δέχτηκαν τους πρόσφυγες και συνέβαλαν στο κατά δύναμη για την όσο το δυνατόν καλύτερη διαβίωσή τους. Και ενώ ακουγόταν ανά το πανελλήνιο διάφορες αντιδράσεις κατοίκων όπου υπήρχαν κέντρα φιλοξενίας προσφύγων, οι κάτοικοι της Αλεξάνδρειας τους δέχθηκαν χωρίς καμία αντίδραση.
Οι πρόσφυγες κυκλοφορούν συνεχώς μέσα στην πόλη της Αλεξάνδρειας και κανένας κάτοικος της πόλης μας δεν ενόχλησε κανένα. Βέβαια από της πλευρά τους και οι φιλοξενούμενοι πρόσφυγες δεν δημιούργησαν κάποιο πρόβλημα στην τοπική κοινωνία.
Τι ήταν όμως αυτό που ανάγκασε τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων να αρνηθούν την φοίτηση των προσφυγόπουλων στα ίδια σχολεία που φοιτούν τα παιδιά τους; Κατά καιρούς ακούστηκαν διάφορα για μεταδοτικές ασθένειες που χτύπησαν τους πρόσφυγες, όπως ηπατίτιδα, φυματίωση, ελονοσία κ.α. Οι γονείς κυριολεκτικά έντρομοι συνέδεσαν την φοίτηση των προσφυγόπουλων στα ίδια σχολεία με τα παιδιά τους με την μεταδοτικότητα των ασθενειών, λειτουργώντας έτσι υπό το φάσμα του φόβου. Μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές η φήμη είναι πιο ισχυρή από την είδηση και συνεχίζει να μεταδίδεται και να πλανάται επ’ αόριστον.
Το πρώτο που θα έπρεπε να γίνει ήταν η ιατρική ενημέρωση προς τους γονείς και τους Συλλόγους τους για τα ζητήματα υγιεινής που διέπουν την διαμονή των προσφύγων. Η υπεύθυνη διαβεβαίωση – ενημέρωση μιας ομάδας ιατρών θα αποτίναζε τους φόβους των γονέων, γιατί έχει γίνει αντιληπτό ότι το πρόβλημα εστιάζεται αποκλειστικά στην υγιεινή και όχι στον ρατσισμό. Δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι στα ίδια σχολεία φοιτούν παιδιά μεταναστών από άλλες χώρες και ποτέ δεν αντέδρασε κανείς.
Βέβαια θα πρέπει να τονιστεί το γεγονός, ότι πολλά που κυκλοφορούν από διάφορους κύκλους για βαριές μεταδοτικές ασθένειες των προσφύγων είναι κάπως παρατραβηγμένα. Εδώ ακριβώς εστιάζεται και το πρόβλημα. Οι γονείς δεν ενημερώθηκαν επίσημα από κανένα ότι τα παιδιά τους δεν διατρέχουν κάποιον κίνδυνο υγείας και έφτασαν τα πράγματα εδώ που έφτασαν.
Από την άλλη πλευρά μέσα στο κέντρο φιλοξενίας του 722 στην Αλεξάνδρεια εργάζονται διάφοροι άνθρωποι όπως αστυνομικοί, στρατιωτικοί, άνθρωποι από μη κυβερνητικές οργανώσεις αλλά και εθελοντές. Δεν ακούστηκε, ή αν θέλετε ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε επίσημα ιατρικά να κόλλησε κάποιος ένα μεταδοτικό νόσημα.
Επιβάλλεται να γίνει επίσημα μα ενημερωτική ημερίδα για το θέμα που ενέκυψε, έστω και αργά και να βρεθεί μια λύση, ώστε να λήξη το συντομότερο δυνατό το φλέγον αυτό θέμα.
Τα προσφυγόπουλα ερχόμενα εδώ από την κόλαση του πολέμου και της καταστροφής, τα περισσότερα ορφανά, δεν πρέπει να γίνουν παιδιά ενός κατώτερου θεού, αλλά σύσσωμη η κοινωνία να συνδράμει στα πλαίσια των πανανθρώπινων αξιών να λάβουν τα απαραίτητα εφόδια, με πρώτιστο αυτό της παιδείας, ώστε να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της ζωής.
