Χθες ορκίστηκαν βουλεύτριες και βουλευτές, σήμερα το κλείνουμε το μαγαζί και με το που θα θυροκολληθεί η διάλυση της Βουλής, βουρ για τις επόμενες κάλπες της 25ης Ιουνίου.
Βουλευτής για μια ημέρα – και μάλιστα αργία. Άρα δεν μπορεί να γίνει τίποτα, δεν προλαβαίνεις ούτε κιχ να κάνεις. Ξέρεις το λέω για να συνεχίσω την κλισέ ατάκα: «Α… ρε και να μ’ έκαναν υπουργό/Πρωθυπουργό για μια μέρα …»
Δεν προλαβαίνουν τίποτα σε μια μέρα να κάνουν οι 300 μας.
Ίσως όμως μέχρι τις επόμενες κάλπες, και αφού δεν έχουν την πρεμούρα να πάρουν σταυρούς – αφού δεν σταυροδοτούμε στις δεύτερες εκλογές, μην το λησμονήσεις – ίσως, λέω μέσα μου προλάβουν να αναρωτηθούν γιατί ήθελαν το βουλευτιλίκι;
Θέλουν να σώσουν τη χώρα, τον κόσμο, το κόμμα τους, τους φίλους τους, να πλουτίσουν;
Ποια ανάγκη τους ήταν τέτοια ώστε έπεισαν τον κόσμο να τους ψηφίσει και να τους στείλει, έστω και για ένα 24ωρο στη Βουλή;
Προφανώς δε μου αρέσουν οι γενικεύσεις γι’ αυτό και θα τις αποφύγω.
Θα προσπαθήσω να σω πω εγώ τι πιστεύω ότι πρέπει να έχει κατά νου μια βουλεύτρια ή ένας βουλευτής που εκλέγεται.
Είναι ένας ενδιάμεσος μεταξύ ημών των πολιτών και των θεσμών του κράτους. Είναι η φωνή μας, είναι οι άνθρωποί μας.
Γι’ αυτό προτείνω να μην ξεχάσουν να πηγαίνουν στο σούπερ μάρκετ, να παίρνουν κάνα λεωφορείο/μετρό/τραμ που και που, να κυκλοφορούν μόνοι τους σε δρόμους και σοκάκια στη γειτονιά τους χωρίς συνοδεία, να βγάζουν το σκύλο τους, να πηγαίνουν στο σύλλογο γονέων στο σχολείο του παιδιού τους – α μια και είπα σχολείο: να αφήσουν το παιδί τους στο δημόσιο αν το πήγαιναν εκεί για να έχουν ακόμη μια εστία πραγματικότητας να αφουγκράζονται.
Να συνεχίσω: να πηγαίνουν στο γιατρό να τους γράψει εξετάσεις και στο φαρμακείο να μη βρίσκουν το σκεύασμα χωρίς να βάζουν μπροστά την ιδιότητα τους.
Με λίγα λόγια οι 300 να καταλάβουν ότι δεν είναι μια καλοπληρωμένη κάστα με πλούσιες παράπλευρες παροχές που το μόνο που κάνουν (οι παροχές) είναι να τους απομακρύνουν από τους πολίτες στο όνομα των οποίων βρέθηκαν στη θέση ισχύος που κέρδισαν.
Βουλεύτριες και βουλευτές είναι κομμάτι μας και πρέπει να δουλεύουν για εμάς. Πρωτίστως. Κανονικά αυτό πρέπει να είναι το μόνο μέλημά τους. Εμείς. Οι πολίτες. Και τίποτ’ άλλο! Αλλά οκ καταλαβαίνω ότι ήδη με θεωρείς είτε λαϊκιστή είτε αλλαφροΐσκιωτο.
Γιάννης Καφάτος
