Για την υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ – Γράφει ο Δρ. Σίμος Ανδρονίδης

Όπως είναι γνωστό εδώ και αρκετές ημέρες, οι εσωκομματικές εκλογές στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα-Κίνημα Αλλαγής, θα διεξαχθούν στις 6 και στις 13 Οκτωβρίου. Μέχρι στιγμής, οι υποψήφιοι για την προεδρία του κόμματος είναι επτά ενώ εάν προστεθεί πλέον και η  υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου, τότε οι υποψήφιοι  είναι οκτώ.

Κινούμενοι θεωρητικά, θα επισημάνουμε πως η  υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου, μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα. Ή αλλιώς, διαφορετικά ειπωμένο, να αλλάξει το «εσωτερικό»[1] του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, για να παραφράσουμε ελαφρά την Λαμπρινή Ρόρη. Και τι σημαίνει κάτι τέτοιο;

Σημαίνει πως η υποψηφιότητα της πρώην υπουργού θα προκαλέσει ανακατατάξεις εντός κόμματος, με νέες συμμαχίες να συγκροτούνται και νέα διακυβεύματα ή διλήμματα να προστίθενται στην προεκλογική ‘αρένα’.

Και ίσως οι «οργανωτικά ισχυροί παίκτες»[2] που μέχρι τώρα αποφεύγουν να λάβουν ξεκάθαρη θέση, σύμφωνα με την διατύπωση της Ρόρη & του Panebianco, κληθούν να το πράξουν. Και να το πράξουν άμεσα.

 Σε αυτό το πλαίσιο, δύναται να αναφέρουμε πως η Άννα Διαμαντοπούλου, εμπίπτει στην κατηγορία των ‘πρωθυπουργήσιμων’ υποψηφίων,[3] καθότι διαθέτει βαθιά γνώση των θεμάτων και των προκλήσεων που τίθενται επιτακτικά στο προσκήνιο[4], ισχυρό ευρωπαϊκό προφίλ, όντας υπέρμαχος του διαρκούς εξευρωπαϊσμού της χώρας,[5] (επίσης, είναι πολέμια των ‘άκρων’ και του λαϊκισμού), ισχυρό δίκτυο γνωριμιών τις οποίες μπορεί να αξιοποιήσει προς όφελος της χώρας, και, τελευταίο άλλα όχι έσχατο, προφίλ πολιτικού που εναντιώνεται στον στείρο καταγγελτικό και αφοριστικό πολιτικό λόγο.

 Ας μην ξεχνάμε άλλωστε το δικό της προσωπικό ‘success story’: Το γεγονός δηλαδή πως έφθασε πάρα πολύ κοντά στο να αναλάβει την Γενική Γραμματεία του Οργανισμού για την Οικονομική Ανάπτυξη και Συνεργασία (ΟΟΣΑ), κάτι που συνιστά μία από τις σημαντικότερες στιγμές για Έλληνα πολιτικό την τελευταία εικοσαετία.[6] Και σαφώς, δεν θα έφθανε τόσο κοντά εάν δεν διέθετε τις απαιτούμενες δεξιότητες.

Τι αποδεικνύει κάτι τέτοιο; Αποδεικνύει πως έχει όλο το ‘πακέτο’ για να ηγηθεί ενός κόμματος όπως είναι το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, μετατρέποντας το σε πραγματικό κόμμα εξουσίας, με την ίδια να ανταγωνίζεται προσωπικά και επί ίσοις όροις τον πρωθυπουργό και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκο Μητσοτάκη.

 Και δεδομένης της επιρροής που ασκούν τα πρόσωπα στο ελληνικό κομματικό και πολιτικό σύστημα (ας θυμηθούμε εδώ τις αναλύσεις του καθηγητή Θεόδωρου Χατζηπαντελή), η προσωποποίηση του πολιτικού ανταγωνισμού είναι αυτό που χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής.[7]

Και το μεγαλύτερο κίνητρο της Άννας Διαμαντοπούλου προκειμένου να διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος, είναι η μετατροπή του σε κόμμα εξουσίας, υπέρμαχο των μεταρρυθμίσεων,  έτοιμο να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας.

 Και αυτή την φορά, θεωρούμε πως η στοχοποίηση της ως εκείνου του «εξωτερικού εχθρού»[8] (Λαμπρινή Ρόρη) που έρχεται να ‘αλώσει το κίνημα’ και να το ‘σύρει δίπλα στη Νέα Δημοκρατία’ δεν θα είναι το ίδιο αποτελεσματική όπως το 2021, τότε που με αυτόν τον τρόπο στοχοποιήθηκε ο Ανδρέας Λοβέρδος.

[1] Βλέπε σχετικά, Ρόρη, Λαμπρινή., ‘Ή ζωή εν τάφω’: διαχείριση της ήττας στη στρατηγική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ(2004-2007),’ Επιστήμη και Κοινωνία. Επιθεώρηση Πολιτικής και Ηθικής Θεωρίας, Τεύχος 19, 2008, σελ. 191, Διαθέσιμο στο: Προβολή του Η ζωή εν τάφω: διαχείριση της ήττας στη στρατηγική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ (2004-2007) (ekt.gr) Η  υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου για την ηγεσία του εν Ελλάδι Κεντροαριστερού φορέα, εκτιμούμε πως θα συμπιέσει σε σημαντικό βαθμό τις υποψηφιότητες των δύο άλλων γυναικών: Ήτοι, της Μιλένας Αποστολάκη και της Νάντιας Γιαννακοπούλου. Ειδικά της δεύτερης, εφόσον απευθύνεται στην ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων και έχει παραπλήσια ρητορική, στερούμενη όμως της εμβάθυνσης στην οποία μπορεί άνετα να προχωρήσει η Άννα Διαμαντοπούλου.

[2] Βλέπε σχετικά, Ρόρη, Λαμπρινή., ‘Ή ζωή εν τάφω’: διαχείριση της ήττας στη στρατηγική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ(2004-2007)…ό.π., σελ. 200. Και, Panebianco, A., ‘Political Parties: Organization and Power,’ Cambridge, Cambridge University Press, 1988.

[3] Εμβαθύνοντας περισσότερο, δεν θα διστάσουμε να πούμε πως διαθέτει πιο ισχυρό ηγετικό και δυνάμει πρωθυπουργικό προφίλ συγκριτικά με τους άνδρες υποψηφίους για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής. Ακόμη και από τον επικεφαλής του, έναντι του οποίου υπερέχει αισθητά στον πιο σφαιρικό τρόπο με τον οποίο προσεγγίζει τα πράγματα. Κοντολογίς, ένας ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ, ή αλλιώς ένας παραδοσιακός ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ, μπορεί πολύ πιο εύκολα να φανταστεί στη θέση του πρωθυπουργού την Άννα Διαμαντοπούλου συγκριτικά με έναν υποψήφιο όπως ο Μιχάλης Κατρίνης. Και αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό που διαθέτει η Άννα Διαμαντοπούλου η οποία γνωρίζει πολύ καλά ποια είναι τα πλεονεκτήματα και ποιες οι αδυναμίες της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, αρκεί για να καταστήσει αυτή την εσωκομματική εκλογική αναμέτρηση πολύ διαφορετική από αυτή του 2021.

[4] Επ’ αυτού μάλιστα, μπορεί να αξιοποιήσει και τις πολύ σημαντικές επεξεργασίες και αναλύσεις του ‘Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη’ (δίκτυο το οποίο ίδρυσε η ίδια), θέτοντας από τώρα τις βάσεις για την προσέλκυση Κεντρώων ψηφοφόρων που αποδίδουν πολύ μεγάλη έμφαση στην πραγματοποίηση τολμηρών μεταρρυθμίσεων. Η υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου έχει μακροπρόθεσμη προοπτική που εν πολλοίς υπερβαίνει το 2027, έτος που θα διεξαχθούν (εάν δεν αλλάξει κάτι), οι επόμενες βουλευτικές εκλογές. Το Δίκτυο ακόμη και εν καιρώ βαθιάς κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής κρίσης, τότε που επικρατούσαν οι μανιχαϊσμοί και οι αφορισμοί, εμπλούτισε με τις αναλύσεις του την εγχώρια δημόσια σφαίρα, προσφέροντας ισχυρά επιχειρήματα σε όλους όσοι ήσαν αταλάντευτα υπέρ του φιλο-δυτικού προσανατολισμού και της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Παραπέμπουμε τον ενδιαφερόμενο αναγνώστη σε μία από τις πρώτες και πιο τεκμηριωμένες επιστημονικές μελέτες για την σχέση της τεχνητής νοημοσύνης με την Δημοκρατία, την οποία κατήρτισε το Δίκτυο της Άννας Διαμαντοπούλου. Με αυτόν τον τρόπο,  μπορούμε να αντιληφθούμε πληρέστερα πως η ίδια, απαλλαγμένη από κομματικές δεσμεύσεις, έθετε επί τάπητος ζητήματα τα οποία δεν ενδιέφεραν όσο θα έπρεπε τους νυν υποψηφίους για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής. Βλέπε σχετικά, ‘ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ & ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,’ Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, 2023, Διαθέσιμη στο: PowerPoint Presentation (todiktio.eu) Βλέπε επίσης και τις μελέτες για το παρόν και το μέλλον των ευρωπαϊκών συστημάτων κοινωνικής προστασίας.

[5] Η Άννα Διαμαντοπούλου μπορεί πολύ πιο γρήγορα από άλλους συνυποψηφίους της, τη εξαιρέσει του νυν προέδρου Νίκου Ανδρουλάκη και του δημάρχου Αθηναίων Χάρη Δούκα, να αποκτήσει πιστούς και αφοσιωμένους ‘οπαδούς’ που θα την υποστηρίζουν έως την ημέρα του πρώτου γύρου των εσωκομματικών εκλογών. Προφανώς, η σχέση της με την Ευρώπη (η ικανότητα εμβάθυνσης που διαθέτει θυμίζει αυτή του Ιταλού πολιτικού Ενρίκο Λέτα), δεν εξαντλείται στο ό,τι κάποτε διετέλεσε Ευρωπαία Επίτροπος. Αντιθέτως, καθίσταται βαθιά πολιτική και ταυτοτική, στο εγκάρσιο σημείο όπου η ίδια από καιρού εις καιρόν, με αρθρογραφία της αφενός μεν έχει υπερασπιστεί την Ευρωπαϊκή Ένωση και κεντρικές της επιλογές, και, αφετέρου δε, θεωρεί πως ο προσανατολισμός των κυριότερων ελληνικών πολιτικών κομμάτων πρέπει να είναι πάντα ευρωπαϊκός. Ό,τι οι αμφιταλαντεύσεις και η επίδειξη ευρωσκεπτικισμού, ενισχύουν μόνο τις υπαρκτές αντι-ευρωπαϊκές φωνές εντός της χώρας. Ευρωπαϊκό προφίλ (‘αέρα’) διαθέτει και ο Παύλος Γερουλάνος, δίχως όμως να μπορεί να συναγωνιστεί την Άννα Διαμαντοπούλου που έχει βαθιά επίγνωση του τι απαιτείται προκειμένου η χώρα να εμβαθύνει και άλλο την θέση της εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης και Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Προκειμένου η Ένωση και να ενισχύσει τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα και να ισχυροποιήσει ακόμη περισσότερο την θέση της σε γεω-πολιτικό επίπεδο. Η επιλογή της για την θέση της προέδρου της ‘Επιτροπής Σοφών’ αντανακλά το κύρος που διαθέτει εντός Ένωσης, και την εκτίμηση που απολαμβάνει  ως η πολιτικός εκείνη που μπορεί και συνδυάζει την απαρίθμηση αριθμών και δεδομένων (τεχνοκρατική πλευρά) με την ύπαρξη ενός καθαυτό πολιτικού αισθητηρίου.

[6] Η σημαντικότερη παραμένει η ομιλία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ενώπιον Αμερικανών Γερουσιαστών και Βουλευτών, τον Φεβρουάριο του 2022.

[7] Η Άννα Διαμαντοπούλου γνωρίζει πως εντός αυτής της συγκυρίας η ενασχόληση με τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς μόνο φθείρει το ΠΑΣΟΚ, δίχως να το ωφελεί σε κάτι. Ως εκ τούτου, μπορεί να ανεβάσει  ψηλά τον πήχη, ανταγωνιζόμενη την Νέα Δημοκρατία και προσωπικά τον πρωθυπουργό (η άλλοτε υπουργός έχει στοιχεία που δεν διαθέτει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης), σε προνομιακά για αυτούς πεδία: Στην διατύπωση μετριοπαθούς και φιλελεύθερου πολιτικού λόγου, πράγμα που χρειάζεται όσο τίποτε το ΠΑΣΟΚ (άλλως πως, το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής χρειάζεται μία ‘γερή δόση’ φιλελευθερισμού), στην εναντίωση στο λαϊκισμό, στην προσήλωση στις μεταρρυθμίσεις και στην κυβερνητική αποτελεσματικότητα, στον επιδεικνυόμενο φιλο-ευρωπαϊσμό. Και ένα από τα λάθη του Νίκου Ανδρουλάκη ήσαν το γεγονός πως δεν κατόρθωσε να ενισχύσει το φιλο-ευρωπαϊκό προφίλ (πότε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μίλησε για την ανάγκη περαιτέρω ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης; )  του κόμματος, παρά το ό,τι διετέλεσε ευρωβουλευτής σχεδόν για μία δεκαετία.

[8] Βλέπε σχετικά, Ρόρη, Λαμπρινή., ‘Ή ζωή εν τάφω’: διαχείριση της ήττας στη στρατηγική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ(2004-2007)…ό.π., σελ. 199. Οι εκσυγχρονιστικές της αναφορές μπορούν να αποτελέσουν το πιο κατάλληλο ‘αντίβαρο’ απέναντι στη νοσταλγία για τα Πασοκικά eighties (στην οποία επένδυσε και η νυν ηγεσία του κόμματος) και στην διαρκή εξιδανίκευση του Ανδρέα Παπανδρέου.