Φόβος η αποχή! Αλλά να τον βάλεις τίτλο με κεφαλαία «ΦΟΒΟΣ Η ΑΠΟΧΗ» πολύ εύκολα διολισθαίνει ο τόνος από τη λήγουσα, ανεβαίνει στην παραλήγουσα και η Αποχή, γίνεται η Απόχη.
Τώρα τι θα πιάσει η «απόχη» της αποχής είναι ζητούμενο.
Τα κομματικά επιτελεία, όχι μόνο στην Ελλάδα νομίζω, προσπαθούν με τα στατιστικά εργαλεία που διαθέτουν να ερμηνεύσουν τι σημαίνει για κάθε κόμμα η αποχή.
Κι αν δεν μπορούν να συμφωνήσουν στο πώς, για παράδειγμα, θα ανακουφίσουν τα νοικοκυριά από την ακρίβεια, εκεί που συμφωνούν εύκολα, άμεσα και ανέξοδα είναι ότι όσο λιγότεροι πάνε να ψηφίσουν τόσο οι ακροδεξιές δυνάμεις της Ευρώπης θα κυριαρχήσουν.
Φόβος η αποχή λίγες μέρες πριν τις κάλπες αλλά τόσα χρόνια, τα κόμματα που «φοβούνται» το φόβο καλλιεργούσαν στους πολίτες.
Με όπλο το φόβο έκοβαν μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές και την ίδια ώρα ο φτωχοποιοημένος λαός έβλεπε τα golden boys & girls να μπουκώνονται τα μπόνους και τις παροχές που θύμιζαν μπεήδες του παραμυθιού.
Αυτός ο φόβος τελικά επικρατεί και κάνει τους πολίτες να απέχουν. Η αποχή γίνεται απόχη, μια σίτα που πιάνει μέσα της πολίτες που φτύνουν την ευρώπη και τους θεσμούς της που λειτουργούν απολύτως αντιδημοκρατικά, χωρίς νομιμοποίηση. Το Ευρωκοινοβούλιο είναι σχεδόν διακοσμητικό, κάτι «νά ‘χαμε να λέγαμε». Τα διάφορα συμβούλια υπουργών και λοιπών γραφειοκρατικών δυνάμεων διοικούν την Ευρώπη, που δεν είναι πια «των λαών» αλλά των δυνατών που επιβάλλουν στους αδύναμους τι να κάνουν, κι αν δεν το κάνουν τους τιμωρούν.
Τα χάλια της Ευρώπης πληρώνουμε όλοι μας. Αλλά η αποχή τελικά ποιον βολεύει; Ποιος κερδίζει από την αποχή;
Τι θα γίνει αν η αποχή γράψει ποσοστό με 5 πρώτο συνθετικό; Τι θα σημαίνει αυτό για τους θεσμούς;
Πώς θα επιστρέψει ο κόσμος, οι πολίτες στο ενδιαφέρον τους για τα κοινά, την κοινή μας ευρωπαϊκή μοίρα; Ή μήπως δεν υπάρχει τίποτα το «κοινό» και το μόνο που μένει είναι να μας μπλέξουν και σε πόλεμο με τη Ρωσία;
Περίεργο πράγμα η απόχη! Και ακόμη πιο περίεργη κατάσταση η …αποχή!
Γιάννης Καφάτος
