Αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ εδώ και έναν περίπου μήνα μπορεί για κάποιους να είναι κωμικά ή τραγικά, αλλά, στην πραγματικότητα, είναι πριν από όλα συριζαϊκά. Όλα γυρίζουν, κατά βάση, γύρω από το γεγονός ότι το κόμμα της Κουμουνδούρου πραγματοποίησε τον Σεπτέμβριο εσωκομματικές εκλογές για νέο αρχηγό και προσπαθεί τώρα να πάρει πίσω με κάποιο τρόπο το αποτέλεσμά τους, γιατί δεν του αρέσει ο νικητής τους…
Αυτό το αντανακλαστικό για πισωγύρισμα δεν είναι κάτι τυχαίο. Αντιθέτως, είναι το σήμα κατατεθέν του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αυτό που τον έκανε διάσημο πανευρωπαϊκά. Θυμάστε τη θρυλική kolotoumba του 2015; Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το «Όχι» του δημοψηφίσματος «Ναι»; Για την ίδια ακριβώς τακτική πρόκειται: Πρώτα προσποιούμαστε ότι είμαστε ένα μεγάλο και δημοκρατικό κόμμα με αρχές και θεσμούς και μετά, όταν η δημοκρατία, οι αρχές και οι θεσμοί δεν μας βολεύουν, προσπαθούμε να πάρουμε πίσω ό,τι είπαμε και ό,τι κάναμε.
Το 2015, τουλάχιστον, χτύπησαν επάνω στον τοίχο που λέγεται «Ευρωπαίοι εταίροι». Εκεί, δικαιολογούνται κάπως οι κωλοτούμπες. Για αυτό και ο Κώστας Γαβράς που έκανε ταινία με θέμα εκείνες τις διαπραγματεύσεις, της έδωσε τον τίτλο «Ενήλικες στο δωμάτιο». Τώρα που χτυπούν ο ένας επάνω στον άλλο, όμως, δεν υπάρχουν ενήλικες. Κάποιοι μοιάζουν με κακομαθημένα παιδιά που δεν ξέρουν να χάνουν, κάποιοι με καλούς και φρόνιμους μαθητές που λένε απ’ έξω κι ανακατωτά το ποίημα της ενότητας και υπάρχουν και οι νταήδες, που κάνουν bullying σε εκείνους που τους «παίρνει». Σαν σχολική τάξη όλο το κόμμα.
Θα μου πείτε ότι δεν φταίει μόνο το κόμμα, δίνει και ο αρχηγός δικαιώματα. Ισχύει αυτό, αλλά και ο προηγούμενος αρχηγός έδινε ένα σωρό δικαιώματα. Διαφορετικά μεν, αλλά δικαιώματα. Σε εκείνον, όμως, στέκονταν όλοι προσοχή. Βλέπετε, εκείνος ήταν ο πρόεδρος του 15μελούς που τους πήγε την μεγαλύτερη εκδρομή που έχουν δει ποτέ τους, την εκδρομή στην εξουσία. Ήταν ο αρχηγός της τάξης, που έλεγε τις μεγαλύτερες εξυπνάδες και έγραφε τα καλύτερα αιτήματα για τις καταλήψεις. Ο καινούριος ήρθε από ιδιωτικό, με σιδερωμένο πουκάμισο και πουλόβερ στην πλάτη…
Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, το πρόβλημα των περισσότερων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με το νέο αρχηγό τους δεν είναι οι πολιτικές του θέσεις ή η έλλειψη αυτών. Το πρόβλημά τους είναι αισθητικό. Ο νέος αρχηγός δεν μοιάζει αρκετά «λαϊκός», με τον λαό όπως τον φαντάζονται στον ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται ότι είναι ένας άνθρωπος που δεν έκανε ποτέ κατάληψη στα σχολικά του χρόνια, που δεν έχει περάσει από αμφιθέατρο ελληνικού πανεπιστημίου και που δεν έχει κάτσει με τις ώρες σε ελληνικό τσιπουράδικο για να φιλοσοφεί με τις ώρες. Φοράει το πουκάμισο μέσα από το παντελόνι του και το σακάκι του είναι κουμπωμένο και στο νούμερό του.
Με δυο λόγια, ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να μην έχει βρεθεί ποτέ σε εκείνο το φοιτητικό ή έστω καφενειακό περιβάλλον όπου η παρέα περνάει καλά κατηγορώντας για όλα του τα βάσανα το «κακό» πολιτικό σύστημα, τους «κακούς» Αμερικάνους και τον «κακό» καπιταλισμό. Αντιθέτως, εκπέμπει ολόκληρος τουλάχιστον τα δύο από τα τρία αυτά «κακά» άμα τη εμφανίσει του, κι ας δηλώνει ο πιο αριστερός άνθρωπος του κόσμου.
Κατόπιν τούτων, δεν είναι να τους κατηγορείς στον ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να πάρουν πίσω τα αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών, κι ας κάνουν σαν κακομαθημένα σχολιαρόπαιδα. Αν μη τι άλλο, όταν έχεις πάρει την εξουσία με το αμίμητο «θα παίζουμε το νταούλι και οι αγορές θα χορεύουν», είναι δύσκολο να καταπιείς το γεγονός ότι ο αρχηγός σου μοιάζει με χρηματιστή από τη Νέα Υόρκη. Κι ας ξέρει όλο τον Μαρξ απ’ έξω…
