Όταν λέω και γράφω ότι το καρκίνωμα του κρατισμού έχει διαπεράσει το μεγαλύτερο μέρος του dna των νεοελλήνων ανεξαρτήτως του κόμματος που υποστηρίζουν, δεν το λέω στην τύχη.
Η νέα επιβεβαίωση αυτής της άποψης έρχεται από την ανακοίνωση της ΔΑΚΕ εκπαιδευτικών που αντιτίθεται σφόδρα στις θέσεις και απόψεις του Κυριάκου Μητσοτάκη περί αυτονομίας των σχολικών μονάδων.
Οι συνδικαλιστές της Νέας Δημοκρατίας, με την ίδια φρασεολογία και το ίδιο «πιστεύω» εκείνων της Αριστεράς, διαπαιδαγωγημένοι στην υπεράσπιση του κρατισμού, όπου τα πάντα ρυθμίζονται μέσω αυτού, επιβεβαιώνουν τον μονόδρομο που έχουν εγκλωβιστεί κι έχουν εγκλωβίσει την Παιδεία μας.
Αγνοούν ηθελημένα το καλό όλης της κοινωνίας για να προασπίσουν το δικό τους.
Η αυτονομία των σχολικών μονάδων, θα είναι προθάλαμος μιας ουσιαστικής αξιολόγησης. Κι αυτό δεν το θέλουν. Κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα που λέει κι ο λαός μας.
Δεν θέλουν, όπως όλοι οι Αριστεροί κρατικοδίαιτοι, να βγουν από τον μονόδρομο του σχολικού προγράμματος που καθορίζει το κράτος για να καθορίζουν εκείνοι το σχολικό πρόγραμμα αναλόγως με τις ανάγκες και δυνατότητες των μαθητών τους. Δεν θέλουν να δουλέψουν και να γίνει φορείς και παραγωγοί ιδεών και μάθησης, αλλά να συνεχίζουν να προσφέρουν μάθηση παπαγάλου. Δεν θέλουν το δημιουργικό σχολείο που ευαγγελίζεται ο Μητσοτάκης.
Το μεγάλο πρόβλημα του Μητσοτάκη, το έχουμε επανειλημμένως αναφέρει, είναι η μούχλα του κόμματός του.
Για να κάνει πράξη τις σκέψεις του κι όσα οραματίζεται πρέπει να συνεννοηθεί με δαύτη. Που είναι πιο πολύ Αριστεροί παρά φιλελεύθεροι! Τι ελπίδες συνεννόησης υπάρχουν όταν έρθει η ώρα των μεγάλων αποφάσεων και τομών;
Το συζητούσα χθες με φίλους.
Ξέρετε τι μπορεί να κάνει ο Κυριάκος;
Να ξεκινήσει με κάθε τρόπο μια μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης της κοινής γνώμης αναφορικά με το χάλι της Παιδείας.
Να αποδείξει τι χάνει η χώρα που δεν έχει ιδιωτικά Πανεπιστήμια.
Να αποδείξει με στοιχεία και έρευνες (υπάρχουν ήδη) πόσο ευεργετικές συνέπειες θα έχει ένα αυτόνομο σχολείο (δημόσιο πάντα), ενταγμένο στις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών.
Να αποδείξει με στοιχεία (υπάρχουν ήδη) τι κοστίζει κάθε παιδί στο κράτος και τι πληρώνουν όλοι για την Παιδεία.
Και, τελικά, να έδινε σε κάθε γονιό ένα κουπόνι για να πάει το παιδί του σε όποιο σχολείο επιθυμεί. Δωρεάν και χωρίς καμιά επιβάρυνση.
Να κάνει σημαία τα παιδιά των φτωχών οικογενειών που θα μπορούν να επιλέξουν πού θα πάνε σχολείο και να σπάσει έτσι τις αλυσίδες του λαϊκισμού που έχει δημιουργήσει η Παιδεία που έχουμε. Που είναι άνιση για τα χαμηλά εισοδήματα.
Αφού πληρώνουν που πληρώνουν φόρους ο γονείς για να έχουν δωρεάν Παιδεία τα παιδιά τους, ας έχει αυτοί το δικαίωμα της επιλογής. Πλούσιοι και φτωχοί.
Να πάνε όπου θέλουν, σε όποιο σχολείο κρίνουν εκείνοι.
Αυτό είναι μεταρρύθμιση! Αυτό είναι επανάσταση. Επανάσταση εναντίον των μετρίων, των πολιτικών σαλτιμπάγκων και των απατεώνων του συνδικαλισμού. Αυτό είναι το μέλλον για μια δίκαιη Παιδεία απαλλαγμένη από όλους αυτούς. Αυτό θα ωφελήσει και πλούσιους και φτωχούς, αλλά και τη συντριπτική πλειοψηφία των ικανών δασκάλων και καθηγητών που μοχθούν για να μεταλαμπαδεύσουν γνώση στα παιδιά μας, μέσα από τα ασφυκτικά πλαίσια της ισοπέδωσης προς τα κάτω που επιθυμούν οι μέτριοι.
Αρκεί να κατανοήσουν οι γονείς κι πρωτίστως η κοινωνία, την πραγματική αξία κι εικόνα του δίκαιου, αυτόνομου και δημιουργικού σχολείου.
Για να πάψουν να είναι όλοι – κοινωνία και πολιτικοί- έρμαια του ελεεινού κρατισμού και του θλιβερού συνδικαλισμού.
