Διάβαζα προχθές τις απειλές αυτού του ανεκδιήγητου δημάρχου της Πάτρας προς τη ΔΕΗ. Που έλεγε ότι «θα παραλύσουμε τη ΔΕΗ» (Σ.Σ. δηλαδή το ΚΚΕ από το οποίο προέρχεται) επειδή κόβει το ρεύμα σε ….λαϊκά σπίτια. Φυσικά, αυτόν το τύπο ουδόλως τον απασχόλησε ή τον απασχολεί το γεγονός ότι αν δεν κόψει η ΔΕΗ (ΔΕΔΔΗΕ) το ρεύμα, κάποιος θα πρέπει να το πληρώσει. Ποιος θα το πληρώσει; Πάλι, όλοι εμείς; Ήδη δεν πληρώνουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας για φόρους; Ήδη δεν πληρώνουμε συστηματικά εισφορές αλληλεγγύης; Τότε γιατί την πληρώνουμε; Πού πάνε αυτά τα χρήματα αν όχι σε τέτοιες περιπτώσεις;
Η κουταμάρα, η ανοησία κι ο λαϊκισμός της Αριστεράς (εν συνόλω) κτυπάνε «κόκκινο».
Ρώτησαν αυτόν τον Ηλιόπουλο, τον υποψήφιο δήμαρχο της Αθήνας με τον ΣΥΡΙΖΑ, για τους στόχους του. Κι εκείνος απάντησε ότι η Αθήνα …πρέπει να είναι περήφανη για τις μεταναστευτικές της κοινότητες!!! Κι ότι χρειάζεται δήμαρχο που ν’ αποτελεί …ασπίδα απέναντι στην άνοδο της ακροδεξιάς…
Τι να πει κάποιος και τι να σχολιάσει; Τι;
Να μιλήσουμε για κουταμάρα; Να μιλήσουμε για γύμνια;
Από την άλλη, στη Θεσσαλονίκη, το πουλέν της Αριστεράς και της κυβέρνησης, η Νοτοπούλου, υποψήφια δήμαρχος κι εκείνη, είπε ότι θα …πείσει τους συμπολίτες της πως η συμφωνία των Πρεσπών είναι επωφελής.
Ξαναλέω: Τι να πει κάποιος και τι να σχολιάσει;
Ο μόνος σχολιασμός που μπορεί να γίνει είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι υποψήφιοί του οδεύουν για μια πρωτοφανή ήττα στις εκλογές των Περιφερειών και των Δήμων.
Όχι μόνο επειδή ΚΑΙ αυτοί θα εισπράξουν τις κυβερνητικές αβελτηρίες και τα ψέματα πολλών χρόνων, αλλά επειδή κι οι ίδιοι δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα, την καθημερινότητα των πολιτών και των πόλεων. Χώρια ότι δεν διαθέτουν καν τυπικά προσόντα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα βιογραφικά των υποψηφίων δημάρχων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ο ένας, χωρίς ένσημα και χιλιόμετρα εργασίας, θεωρεί ότι αποτελεί για εκείνο εύσημο το κράτημα ντουντούκας σε πορείες και διαδηλώσεις. Η δεύτερη, προσελήφθη ως καθαρίστρια στο δήμο Θεσσαλονίκης κι εν συνεχεία έγινε αγαπημένη κορυφαίου στελέχους του Μεγάρου Μαξίμου και του πρωθυπουργού. Μάλιστα, δεν θα ήταν καν υποψήφια αν ο Μπουτάρης δεν απέσυρε την υποψηφιότητά του, αφού ο Αλέξης Τσίπρας είχε δηλώσει ότι τον στηρίξει.
Η αλήθεια είναι ότι ειδικά στην κυβερνώσα Αριστερά σκόπευαν (και θα τον πράξουν στους μικρότερους δήμους) να προσκολληθούν σε δημάρχους ή υποψηφίους του ΚΙΝΑΛ. Με στόχο αφενός να διεισδύσουν στην Κεντροαριστερά κι αφετέρου να μη υποστούν την βάσανο της εξευτελιστικής αποδοκιμασίας.
Για την Αθήνα, ο πρωθυπουργός μας είχε προϊδεάσει για …άχαστο υποψήφιο! Για υποψήφιο που δεν ξέρει να χάνει, όπως είχε δηλώσει. Τελικά ο … άχαστος είναι ο Ηλιόπουλος. Προφανώς επειδή δεν έχασε ποτέ τον ρυθμό της ντουντούκας. Προβλεπόμενα ποσοστά; Γύρω από το 3-4%, όσα του πραγματικού ΣΥΡΙΖΑ.
Στη Θεσσαλονίκη, τα δεδομένα είναι λίγο διαφορετικά. Υπάρχουν περισσότερες από 15 (!!!!) υποψηφιότητες που αλληλοεπικαλύπτουν πολιτικούς χώρους. Κυρίως λόγω της απλής αναλογικής, που ευνοεί κάθε πικραμένο και τις συναλλαγές παντός είδους. Γεγονός που θα επιφέρει χαμηλά ποσοστά για όλους στον πρώτο γύρο των εκλογών. Ενδεχομένως, λόγω αυτής της ιδιομορφίας, ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει στην Θεσσαλονίκη την καλύτερη του επίδοση σε σχέση με την Αθήνα και τον Πειραιά. Μονοψήφιο ποσοστό αλλά πιο αξιοπρεπές απ’ ότι θα είναι στην Αθήνα.
Περίπου το ίδιο θα συμβεί και στον Πειραιά. Όπου ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Μπελαβίλας, μπορεί να είναι καλή υποψηφιότητα (λόγω της επιστημονικής του κατάρτισης) αλλά είναι έμπλεος παλαιοκομματικής αριστερίλας. Χώρια που έχει ν’ αντιμετωπίσει την αντιπαλότητα του κόμματός του με τον ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού. Στον Πειραιά, οι προβλέψεις δεν μιλάνε καν για αξιοπρεπή ήττα.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν καταποντισμό του ΣΥΡΙΖΑ στους τρεις μεγάλους δήμους. Στους δήμους που προσδίδουν πολιτικό χρώμα στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Να πάμε και στις περιφέρειες; Εκεί, όπως μαρτυρούν δημοσκοπήσεις και ενδείξεις η συντριβή θα είναι ανάλογη. Αφού, όπως διαφαίνεται, η Νέα Δημοκρατία και οι υποψήφιοί της θα διεκδικήσουν τις 10 από τις 13 περιφέρειες. Κι ο χάρτης της πρώτης Κυριακής θα βαφτεί μπλε, μια εβδομάδα πριν τις ευρωεκλογές. Με ότι αυτό συνεπάγεται για την ψήφο σ’ αυτές, που ούτως ή άλλως είναι πιο χαλαρή από οποιαδήποτε άλλη.
Κι εδώ προκύπτει το ερώτημα: Με βαριές ήττες του ΣΥΡΙΖΑ σε δήμους, περιφέρειες κι ευρωεκλογές, θα μπορεί να κυβερνήσει μέχρι τον Οκτώβριο;
Οι αναλυτές κι η πολιτική λογική, λένε όχι. Πολύ περισσότερο αφού θα έχουν εξαντληθεί ή ξεχαστεί οι παροχές κι η οικονομία θα στροβιλίζεται ακόμη περισσότερο.
Όμως, ούτε για εκλογικό αιφνιδιασμό (τέλη Φεβρουάριο –αρχές Μαρτίου) μπορούμε να μιλάμε, αφού η χώρα έχει ήδη μπει σε εκλογική ρότα.
Απλά, η χώρα θα κλυδωνίζεται καθημερινά μέχρι ν’ αποφασίσουν οΤσίπρας με τον Φλαμπουράρη και τον Παππά, αν θ’ απεμπολήσουν επτά μήνες εξουσίας.
Μιας εξουσίας που δύσκολα θα ξαναδούν…
