Ο Σεπτέμβριος έρχεται, μαζί κι η δοκιμασία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, όπου θα πάει με άδειο ουσιαστικά καλάθι και θα επιχειρήσει να περάσει τον κάβο του Βελίδειου με καθαρά επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Όμως, η συζήτηση για την τρίτη αξιολόγηση έχει ήδη ξεκινήσει στο Μαξίμου και στην Κουμουνδούρου κι η ανησυχία είναι έκδηλη, δεδομένου ότι σ’ αυτή περιλαμβάνονται ζητήματα που άπτονται της ιδεολογικής φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην οποία ήδη έχει ρίξει πολύ νερό στο κρασί του… Πολύ περισσότερο αφού για να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση ο πρωθυπουργός κι οι «εικονομάχοι» της Αριστεράς υπουργοί του ΔΕΝ απέκλιναν από τις διεθνείς ντιρεκτίβες της οικονομίας, ΔΕΝ τήρησαν τις «κόκκινες» γραμμές τους και τελικά υπέγραψαν και ψήφισαν δυσβάστακτα δημοσιονομικά μέτρα, ενώ ΔΕΝ πήραν το χρέος.
Τώρα, εν όψει της τρίτης αξιολόγησης που θα ακουμπήσει το ελληνικό παρασιτικό δημόσιο, τους συνδικαλιστές και τους «πελάτες», η κυβέρνηση προσανατολίζεται σε μια διαπραγμάτευση που θα έχει να κάνει με όσα ψήφισε στη… δεύτερη αξιολόγηση. Προσανατολίζεται, δηλαδή, να μη θέσει σε εφαρμογή από τις αρχές του 2018 τα ψηφισμένα δημοσιονομικά μέτρα αν οι πιστωτές δεν προχωρήσουν στις ενέργειες που θα αναδιαρθρώσουν το χρέος.
Τουτέστιν, τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου…
Θα επιχειρήσουν ν’ αποπροσανατολίσουν τους πάντες και τα πάντα, θα ρίξουν αλλού τα φώτα της δημοσιότητας και της επικαιρότητας για να περάσει αναίμακτα η τρίτη αξιολόγηση και να κερδίζει ωφέλιμο πολιτικό χρόνο ο Τσίπρας κι η κυβέρνησή του.
Κι ας γνωρίζουν από τα πιο «χαρακτηριστικά» χείλη των πιστωτών της χώρας, ότι ουσιαστική συζήτηση για το χρέος δεν πρόκειται να γίνει πριν η χώρα γίνει αυτοδύναμη ν’ αντιμετωπίσει τα δημοσιονομικά της θέματα.
Στο Μέγαρο Μαξίμου, εξετάζουν όλα τα ενδεχόμενα στη βάση μιας στρατηγικής που θ’ απευθύνεται στο εκλογικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ και θα έχει στον πυρήνα της την τεχνητή ένταση ακόμη και σε επίπεδο ιδεολογικών ζητημάτων, την μόχλευση αντιδεξιών αντανακλαστικών και την όσο το δυνατόν μικρότερη συζήτηση για την οικονομία και όσα πλήττουν σχεδόν το σύνολο της κοινωνίας.
Ανάμεσα σ’ όλα αυτά φείλουμε να επισημάνουμε κάτι:
Ο Τσίπρας κι η κυβέρνησή του, είχαν καθαρό χρόνο διακυβέρνησης.
Επί των ημερών τους δεν υπήρξε καμιά εκλογική διαδικασία από εκείνες που συνήθως πλήττουν τις εν ενεργεία κυβερνήσεις. Ούτε ευρωεκλογές, ούτε αυτοδιοικητικές εκλογές, ούτε εκλογή προέδρου Δημοκρατίας.
Ευρωεκλογές έχουμε τον Μάιο του 2019, αυτοδιοικητικές τον Οκτώβριο του 2019 (με μετάθεσή τους έξι μηνών και σύστημα απλής αναλογικής που θα φέρει ο Σκουρλέτης) και Προεδρική εκλογή τον Δεκέμβριο του 2019.
Στα σχέδια επί χάρτου του ΣΥΡΙΖΑ που βγήκαν πάλι επάνω στα γραφεία του Μεγάρου Μαξίμου, κομβικός παράγων είναι ότι οι μεθεπόμενες βουλευτικές εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική…
Κι ο νοών νοείτο…
Εξ ου και οι εξελίξεις στην Κεντροαριστερά είναι σημαντικές, εξ ου κι οι διεργασίες σε όλα τα κόμματα έχουν αρχίσει να λαμβάνουν χαρακτήρα εφ όπλου λόγχης κι όχι του όπλου παραπόδα.
Εξ ου κι η άποψη που εκφράζουμε συστηματικά, ότι από τον Σεπτέμβριο μπαίνουμε σε μια περίοδο παρατεταμένης εκλογικής ετοιμότητας και διαδικασίας.
Εξ ου και οι ανησυχίες οικονομικών κύκλων ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο που είναι απρόβλεπτο που θα οδηγήσει και τελικά ουδόλως ωφελεί την οικονομία που βασίζεται στο ήρεμο πολιτικό κλίμα και τη σταθερότητα.
