Απροστάτευτοι και χωρίς νομοθετική και δικαστική κάλυψη οι δανειολήπτες ελβετικού φράγκου στην Ελλάδα
Κύριε Υπουργέ,
Εδώ και περίπου ένα έτος, η μεγάλη υποχώρηση του ευρώ σε συνδυασμό με την ενίσχυση του ελβετικού φράγκου, με τη σημερινή ισοτιμία να διαμορφώνεται πλέον σε αναλογία σχεδόν ένα προς ένα (1 ελβετικό φράγκο : 1,02 ευρώ), δημιουργεί τεράστια επιβάρυνση στους δανειολήπτες ελβετικού φράγκου, των οποίων τα δάνεια «φουσκώνουν» συνεχώς. Συγκεκριμένα, παρατηρείται σχετικό νομικό κενό, αφήνοντας ακάλυπτους και απροστάτευτους 200.000 και πλέον Έλληνες και Ευρωπαίους πολίτες, οι οποίοι συμβαίνει να αντιμετωπίζουν μία εξόχως δυσμενή συγκυρία για το ευρώ και ευνοϊκή για το ελβετικό φράγκο, με επακόλουθο, το να «ακριβύνουν» ακόμη περισσότερο το δάνειά τους, συνυπολογίζοντας και την αύξηση επιτοκίων της Ελβετικής Κεντρικής Τράπεζας.
Το εν λόγω νομικό κενό υφίσταται, αφ’ ής στιγμής η ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής Οδηγίας 2014/17/ΕΕ, διά του σχετικού Νόμου 4438/2016, θέσπισε, μεν, διατάξεις, οι οποίες ρυθμίζουν τις συμβάσεις πίστωσης σε ξένο νόμισμα, πλην όμως, αυτές άρχισαν να ισχύουν από την εφαρμογή του Νόμου και μετά, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται στις σχετικές ρυθμίσεις τα σχετικά δάνεια που είχαν χορηγηθεί, πριν την έναρξη ισχύος του παραπάνω νόμου. Έτσι, γεννάται μία έμμεση παραδοχή, περί της μη επαρκούς προστασίας στα δάνεια που δόθηκαν, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με ρήτρα αξίας ελβετικού φράγκου, με συνέπεια, η ανατίμηση του ελβετικού φράγκου έναντι του ευρώ, που διαρκώς κλιμακώνεται, να εκτοξεύει σε δυσθεώρητα ύψη τα περί ού ο λόγος δάνεια, σε βαθμό που τα καθιστούν μη εξυπηρετήσιμα, αυξάνοντας με πολλαπλασιαστική δυναμική το ύψος της δανειακής οφειλής προς εξόφληση, έχοντας συναφθεί υπό τελείως διαφορετικές χρηματοπιστωτικές συνθήκες.
Αξίζει, δε, να σημειωθεί, πως οι ραγδαίες μεταβολές συναλλαγματικών ισοτιμιών με τις οποίες συνδέονται τα εν λόγω δάνεια δεν προξενούν οικονομική ζημία στα πιστωτικά ιδρύματα (τράπεζες), ενώ, αντιστρόφως ανάλογα, προκύπτει υπερχρέωση των καταναλωτών, οι οποίοι, ενώ έχουν ήδη αποπληρώσει την δανειακή τους υποχρέωση, δηλαδή τα τοκοχρεωλύσια και τα ποσά έναντι των επιτοκίων του δανείου, καλούνται να καταβάλλουν, επιπροσθέτως, ένα νέο ποσό προς εξόφληση των οφειλών τους, σχεδόν ισόποσο με το αρχικό κεφάλαιο, ενίοτε, αόριστο ως προς τον προσδιορισμό του, σε κάποιες των περιπτώσεων. Επιβάλλεται, συνεπώς, να νομοθετηθεί άμεσα και με σαφήνεια η προστασία των δανειοληπτών σε ελβετικό φράγκο έναντι των τραπεζικών ιδρυμάτων και των δικαστικών Αρχών, διά της αποφυγής της επιβάρυνσης της μηνιαίας δόσης από πιθανές συναλλαγματικές διακυμάνσεις, καθώς και διά της υποχρέωσης των τραπεζών να προστατεύουν καθ’ όλη την συμβατική δανειακή διάρκεια τον καταναλωτή από τις διακυμάνσεις αυτές, κατοχυρώνοντας την ισοτιμία που ίσχυε κατά την εκταμίευση των ανωτέρω δανείων, πόσω μάλλον, όταν τα συγκεκριμένα δάνεια συνιστούν δάνεια σε ευρώ, με περιλαμβανόμενη ρήτρα αξίας συναλλάγματος, αφού, ουδέποτε εκταμιεύτηκαν στην πραγματικότητα ελβετικά φράγκα.
Με δεδομένα όλα τα παραπάνω,
Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
- Πώς σκοπεύετε να παράσχετε νομοθετική και δικαστική κάλυψη σε όσους δανειολήπτες έλαβαν πίστωση σε ελβετικό φράγκο, καλύπτοντας το παραπάνω αναφερόμενο στην Ελλάδα εις βάρος τους νομικό κενό, που τους αφήνει αδικαιολόγητα απροστάτευτους σε συνθήκες συνεχούς και ραγδαίας ανόδου του ελβετικού φράγκου έναντι του ευρώ;
- Προτίθεσθε να καλύψετε/εγγυηθείτε/αποζημιώσετε τους ως άνω δανειολήπτες από τις ήδη υφιστάμενες ζημίες που υπέστησαν, εξ’ αιτίας του προαναφερθέντος νομικού κενού;
Η ερωτώσα Βουλευτής
Αναστασία – Αικατερίνη Αλεξοπούλου
