Οι κυβερνώντες, κάθε μέρα λένε ή κάνουν κάτι που μόνο αν συμμετείχαν σε διαγωνισμό για τη μεγαλύτερη κουταμάρα θα μπορούσαν να δικαιολογούνται.
Προχθές, βγήκε ο υπουργός Μεταφορών και είπε ότι αναμορφώνεται ο ΚΟΚ και τα πρόστιμα θα επιβάλλονται με εισοδηματικά κριτήρια!!!
Δηλαδή, όποιος είναι άνεργος ή δεν έχει εισόδημα ή έχει χαμηλό εισόδημα, ανεβαίνει στο αυτοκίνητο ή στη μηχανή, σανιδώνει το γκάζι, περνάει «αέρας» τα κόκκινα φανάρια και …καθαρίζει με ένα μικρό πρόστιμο. Όποιος έχει εισοδήματα και κάνει το ίδιο θα πληρώνει τα μαλλιά της κεφαλής του…
Άγνοια ή ηλιθιότητα; Ή μαρξιστικός συμπλεγματισμός που καθιστά ακόμη και τις παραβάσεις του ΚΟΚ ταξικές;
Δεν μπορώ ν’ απαντήσω.
Η ουσία είναι ότι η επικίνδυνη οδήγηση δεν είναι ζήτημα φτωχού ή πλούσιου. Συμβαίνει επειδή επειδή ο Έλληνας οδηγός δεν διαθέτει –όπως στα περισσότερα άλλωστε- κοινωνική συνείδηση, ενώ ουδείς τον ελέγχει. Η Τροχαία είναι παντελώς απούσα, είτε από τις εθνικές οδούς είτε μέσα στις πόλεις. Ούτε σταθμεύουν στα πεζοδρόμια η στις ράμπες αναπήρων οι πλούσιοι και δεν το κάνουν οι φτωχοί. Ούτε μιλάνε στα κινητά οδηγώντας μόνο οι πλούσιοι κι όχι οι φτωχοί.
Ο Σπίρτζης, όμως, περί άλλων τυρβάζει.
Θέλει κι αυτός ν’ αφήσει το αποτύπωμά μου, ασχέτως αν αυτό είναι μια κουταμάρα πλήρης ιδεοληψιών. Λες κι οι προηγούμενοι ΚΟΚ, με τα αυστηρά ποινολόγια και τα point systems άλλαξαν κάτι στους δρόμους επειδή δεν ήταν καλοί.
Κάποιος πρέπει να του πει το αυτονόητο: Ότι απέτυχαν επειδή εφαρμόστηκαν ΜΟΝΟ τις πρώτες ημέρες της ισχύος τους κι ύστερα όλα ξεχάστηκαν… Επειδή η αστυνόμευση είναι πανταχού απούσα.
Κι επειδή η βλακώδης προπαγάνδα του υπουργείου Μεταφορών φέρνει ως παράδειγμα το τι συμβαίνει στην Ελβετία και στην Φινλανδία, η απάντηση είναι απλή.
Οι οδηγοί αυτών των χωρών διαθέτουν παιδεία και κυρίως τις κυβερνούν κανονικές κυβερνήσεις κι όχι θίασοι…
Έτσι, με ότι φέρνει ως νομοθέτημα ο Σπίρτζης κι η κυβέρνηση, δεν θα τιμωρείται η παραβίαση του νόμου, αλλά το εισόδημα καθενός.
Μ’ αυτόν τον τρόπο καταργείται το κράτος δικαίου.
Σκέφτομαι όμως, με μπόλικη δόση σαρκασμού, ότι θα ήταν κρίμα αυτή η φαεινή ιδέα του Σπίρτζη να μην επεκταθεί παντού.
Πόσο έχει το ψωμί; Εξαρτάται από το εισόδημα που έχεις!
Πόσο κοστίζει η ενοικίαση ή η αγορά ενός σπιτιού; Εξαρτάται από το εισόδημά σου!
Πόσο έχει το εισιτήριο του θεάτρου ή του γηπέδου; Το ίδιο!
Πόσο έχει το παντελόνι που μας αρέσει; Αναλόγως του εισοδήματος!
Αυτός που βγάζει 500 ευρώ να πληρώνει λιγότερο από αυτόν που βγάζει 1.000!
Πόσος είναι ο λογαριασμός στο ταμείο του σούπερ μάρκετ; Αναλόγως. Να γίνεται διασταύρωση Ε9/ΕΝΦΙΑ και ΑΦΜ και ν’ αποφασίζει η Κεντρική επιτροπή πολιτικής κατανάλωσης…
Τι άλλο θα δούμε;
Άκουγα χθες πρωί πρωί (Skai) καλεσμένο δημοσιογράφο –εξ εκείνων που κάλλιστα θα μπορούσαμε ν’ αποκαλούμε «παπαγαλάκι» της κυβέρνησης- να ισχυρίζεται ότι σε κορυφαία δίκη που έγινε προσφάτως, οι δικαστές δεν έλαβαν υπόψη τους το… κοινό περί δικαίου αίσθημα!!!
Τότε τι τους θέλουμε τους νόμους; Να δικάζουν λαϊκά δικαστήρια, όπως αυτό των Καζάκου – Κατρούγκαλου που καταδίκασαν στο Σύνταγμα τον Κλίντον! Ή όπως αυτά των συνοπτικών διαδικασιών του Βελουχιώτη στον εμφύλιο.
Οι άνθρωποι δημιουργούν ένα τεράστιο κι απέραντο Σάλεμ.
Ξαναρωτώ: Άγνοια η απλώς ηλιθιότητα από εκείνους που τώρα θέλουν νόμους a la carte;
Ότι και να είναι, είναι επικίνδυνο!
Κι επικίνδυνοι…
