Η έκθεση για την Παιδεία και το εκπαιδευτικό μας σύστημα που δόθηκε στη δημοσιότητα προχθές από την ευρωπαϊκή επιτροπή, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να επιβεβαιώνει όσα βιώνουμε ως γονείς στα σχολεία ή στα πανεπιστήμια που φοιτούν τα παιδιά μας.
Που τα πάντα χειροτερεύουν σε όλα τα στάδια της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Που βρισκόμαστε ουραγοί στην Ευρώπη με αρνητικές δυσλειτουργίες και αποκλίσεις από τους κοινοτικούς μέσους όρους.
Κι όλα αυτά, την ώρα που οι συνδικαλιστές κλείνουν τα σχολεία για να πάνε να…. συνεδριάσουν και να ψηφίσουν οι δάσκαλοι!!!
Κι όλα αυτά την ώρα που αρνούνται κάθε αξιολόγηση ακόμη και ως προς το ποιος είναι ικανός να διδάσκει παιδιά. Κάτι που συμβαίνει εδώ και δεκαετίες στην Ευρώπη.
Το ολοήμερο σχολείο υποβαθμίζεται συνεχώς. Πάρκινγκ παιδιών έχει καταντήσει.
Και τα ελληνόπουλα υστερούν σε δεξιότητες σε βασικά μαθήματα, όπως η ανάγνωση (!!!!) αλλά και τα μαθηματικά!
Είμαστε δε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη με τόσο γερασμένο εκπαιδευτικό προσωπικό, αφού μόνο το 1% των εκπαιδευτικών είναι κάτω των τριάντα (30) ετών.
Να δούμε τι λέει η έκθεση και για τα πανεπιστήμια; Ότι η απαξίωση (Σ.Σ. λόγω κομματισμού και συμφερόντων) των συμβουλίων περιορίζει κάθε αυτονομία των ΑΕΙ.
Κι η κυβέρνηση αγρόν αγοράζει…
Ο Τσίπρας μέσα σε δυο χρόνια έχει αλλάξει τρεις υπουργούς Παιδείας. Κι αυτούς ιδεοληπτικούς ταγούς μιας ξεπερασμένης ιδεολογίας που απαξιώνει ακόμη και τους αριστούχους. Που πρώτο τους μέλημα ήταν η επιστροφή των αιώνιων φοιτητών, η υποβάθμιση των πειραματικών σχολείων και το άγριο κυνηγητό των ιδιωτικών.
Που το μόνο που έκαναν και κάνουν είναι επιτροπές εθνικού διαλόγου με αέναη φλυαρία και προτάσεις καφενείου. Χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς κανέναν ουσιαστικό στόχο. Μόνο φληναφήματα!
Την ίδια ώρα, ανθίστανται σθεναρά σε οποιαδήποτε μεταρρύθμιση και οι συνδικαλιστές πίνουν στην υγεία των κορόιδων, μόνο και μόνο για να συντηρούν την ανυπαρξία τους. Συνδικαλιστές που έχουν να μπουν σε τάξη και να διδάξουν 25 και 30 χρόνια!
Κι αν η Παιδεία και η εκπαίδευση αποτελούν το μέλλον του τόπου, ποιο μέλλον μπορούμε να ονειρευόμαστε;
Μοιραία σε μια χώρα υπό απόλυτη κατάρρευση στα πάντα, χιλιάδες νέοι άνθρωποι φεύγουν στο εξωτερικό για να σπουδάσουν και να αναζητήσουν την τύχη τους σε κανονικές χώρες που η γνώση δεν υπόκειται σε ιδεοληψίες, ούτε είναι φυλακισμένη σε διδασκαλικά, καθηγητικά και πανεπιστημιακά συμφέροντα…
Άλλη μια εθνική μας ντροπή!
