Προχθές η Τρίτη κορυφαία εταιρεία του κόσμου, Chevron, μπήκε στο παιγνίδι της εξόρυξης υδρογονανθράκων.
Τι σημαίνει αυτό; Ιδού:
Α. Η έλευση του αμερικανικού κολοσσού, σημαίνει την αναγνώριση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στις συγκεκριμένες περιοχές, τόσο από την εταιρεία, όσο και από τις ΗΠΑ. Διαφορετικά η Chevron, η οποία προφανώς πριν λάβει την απόφαση βρισκόταν σε επικοινωνία με την αμερικανική κυβέρνηση, δεν θα έμπαινε στο παιχνίδι.
Β. Η έλευση της Chevron, επιφέρει ισχυρό ράπισμα/ πλήγμα στο παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Το ανατολικότερο από τα τέσσερα οικόπεδα που διεκδικεί η Chevron, το «Νότια της Κρήτης 2» επικαλύπτει κατά 20%-25% την θαλάσσια έκταση του παράνομου μνημονίου. Κάτι που καταδεικνύει ότι η αμερικανική εταιρεία με τις πλάτες της κυβέρνησή της, δεν αποδέχεται την επικάλυψη του συγκεκριμένου μπλοκ από τη τουρκολυβική συμφωνία.
Γ. Το πλήγμα που επιφέρεται στο παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο, πλήττει και τα όνειρα του Ερντογάν για τη… «Γαλάζια πατρίδα». Αυτό το εφεύρημα που ουσιαστικά αμφισβητεί την κυριαρχία των ελληνικών νησιών, καθώς και την ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ, θεωρεί ότι
μπορεί να διεκδικήσει μεγάλο μέρος του Αιγαίου και όλη την Ανατολική Μεσόγειο, μέχρι τις δυτικές ακτές της Κύπρου. Προφανώς καταρρέει επί της ουσίας. Χωρίς πόλεμο και φανφάρες που απαιτούσαν κάποιοι…
Αυτά είναι τα σαφή δεδομένα που υπάρχουν πια. Με την κίνησή της η Αμερικανική εταιρεία, πλην των όσων αναφέραμε, κλείνει και τα στόματα των… ανησυχούντων …πατριωτών! Κάποιων που κοιτάζουν τον Πούτιν πιο λατρευτικά απ’ ότι ο Λαφαζάνης, αλλά κι άλλων, που επιχειρούν να παρουσιάσουν αυτή την εξέλιξη ως δικό τους έργο!!!
Οι Αριστεροί/κομμουνιστές λένε ότι οι Αμερικανοί βάζουν χέρι στον πλούτο του λαού (που παρεμπιπτόντως είναι εκατοντάδες μέτρα μέσα στη θάλασσα) κι η Chevron δεν θ’ ανακουφίσει τον λαό από τη φτώχεια. Οι ίδιοι βέβαια όταν έρχονται ξένες επενδύσεις για ΑΠΕ, πάλι φωνάζουν. Όταν δεν έρχεται κανείς, κατηγορούν την κυβέρνηση για… αδράνεια. Ένα μόνιμο «μπρος-πίσω», μια μιζέρια σε επανάληψη.
Στη Χαριλάου Τρικούπη, είπαν με έκδηλη αμηχανία ότι η έλευση της Chevron αποτελεί δικαίωση της πολιτικής τους, το 2010-2014! Και ότι ο Μητσοτάκης καθυστέρησε… Χωρίς να κάνουν λόγο ότι παρέλαβε μια υπόθεση λιμνάζουσα, με προσφυγές στα δικαστήρια και πολλά γεωπολιτικά προβλήματα. Χώρια που αν ήταν να «μετράμε μόνο τα παλιά, δεν θα υπήρχε καμία νέα εξέλιξη.
Μιλάμε για μιζέρια, για πολιτική κακομοιριά απέναντι σε μια κορυφαία οικονομική συμφωνία, με πολλαπλά οικονομικά και γεωπολιτικά/εθνικά οφέλη.
Μιλάμε για Ελλάδα κορυφαίο ενεργειακό κόμβο της Ανατολικής Μεσογείου, εκεί που κοιτά κάποιος την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Εκεί που τελειώνει η Ευρώπη και μέσω της Ελλάδας αποκτά ενεργειακή ασφάλεια και πολιτική σταθερότητα.
Μιλάμε και για κάτι ακόμη. Τη μοναδική εμπιστοσύνη κορυφαίων επενδυτών προς την Ελλάδα. Δείτε τον καθρέφτη όλης της αντιπολίτευσης, δείτε κι εκείνον εντός της ΝΔ κι αναρωτηθείτε αν υπάρχει άλλο πρόσωπο που θα μπορούσε να εισπράξει τέτοια εμπιστοσύνη ή απλά να… υποκαταστήσει /αντικαταστήσει τον πρωθυπουργό.
Ας σκεφτούμε κι αυτό: Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, παραδοσιακά υποστηρίζουν τις κορυφαίες εταιρείες τους ανά την υφήλιο. Ουσιαστικά κτίζουν ασπίδες προστασίας τους. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, όσα έχει κάνει με επιμονή κι αταλάντευτα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αποκτούν κορυφαία σημασία. Τόσο η συνεργασία/άξονας Ελλάδας – Κύπρου- Ισραήλ, όσο κι η αντίστοιχη της Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου! Κυρίως όμως, η Ελλάδα δείχνει να παίρνει στις πλάτες της και την… «επί του πιεστηρίου» συνεργασία με Κύπρο – Ισραήλ και ΗΠΑ!
Η έλευση της Chevron δεν είναι απλώς μια ακόμη επένδυση, είναι αναγνώριση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στην περιοχή. Κι είναι επιπλέον ένα ισχυρό μήνυμα, αναφορικά με το τι μπορεί να επιτύχει κάποιος που δουλεύει συστηματικά, τις ώρες που άλλοι απλά αλαλάζουν… από καφετέριες, ταβέρνες και τσιπουράδικα…
Όταν οι εθνικές ευκαιρίες απαιτούν συστηματική δουλειά και γνώση, δεν αρκούν οι αντιπολιτευτικές κραυγές για προδοσίες και λοιπά γραφικά. Αν η αντιπολίτευση -και η εσωκομματική στη ΝΔ- επιθυμεί πραγματικά να υπηρετήσει το δημόσιο καλό, έχει μπροστά της μια ευκαιρία: να αποδείξει ότι μπορεί να υπάρχει στα μεγάλα του τόπου… απεμπολώντας τη μιζέρια της!
