«Πάσχα 2024, Κύθηρα. Η κα Άννα κάθεται στο τραπεζάκι της. Μπροστά της, τρία βαζάκια καπαρόφυλλα και τρία βαζάκια μέλι. Κρατάει ένα POS. «Κε Παύλο» μου λέει, «Πείτε κάτι στον κύριο Χατζηδάκη. Μου έχουν δώσει αυτό το μαραφέτι και μου λένε να αλλάζω κάθε μέρα τους κωδικούς, αλλά εγώ δεν ξέρω να το κάνω και θα με κυνηγάνε».
Αλλά όταν είπα στον κύριο Χατζηδάκη, για το παράνομο εμπόριο τσιγάρων και καυσίμων, εκείνος άσπρισε. Βάζετε κανόνες στην κα Άννα αλλά φοβάστε τους μεγάλους. Επιτρέψτε μου, να σας μεταφέρω σε έναν διαφορετικό κόσμο. Σε μια Ελλάδα, όπου οι σχέσεις του πολίτη με το κράτος, χαρακτηρίζονται από αλληλοσεβασμό. Όπου νιώθεις ασφάλεια να δημιουργείς. Και χαίρεσαι ό,τι δημιουργείς, σε μια κοινωνία με ξεκάθαρους κανόνες, που ισχύουν για όλους. Αυτό, δε θέλει λεφτόδεντρα. Μεταρρυθμίσεις θέλει», υπογράμμισε στην αρχή της ομιλίας του για τον Προϋπολογισμό του 2025 στη Βουλή, ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, Παύλος Γερουλάνος.
«Είναι όνειρο θερινής νυκτός; Όχι, είναι πρωτόκολλο επιβίωσης. Πρωτόκολλο επιβίωσης μιας κοινωνίας, σε έναν κόσμο που κατακερματίζεται, ταμπουρώνεται και χτίζει κοινωνικές, οικονομικές και στρατιωτικές εντάσεις με θύματα ανθρώπους, χώρες και κλάδους της οικονομίας», συνέχισε ο Παύλος Γερουλάνος. Και τόνισε πως «η πραγματικότητα είναι, ότι σε μια Δύση κατακερματισμένη, η Ευρώπη δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις».
«Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα αρχίσουμε να σκεφτόμαστε, να σχεδιάζουμε και να πορευόμαστε, ώστε να στέκουμε στις δικές μας δυνάμεις, να αντιδρούμε γρήγορα και συλλογικά στις προκλήσεις των καιρών, να κόψουμε το άχρηστο λίπος και τη σπατάλη και να επενδύσουμε στα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, να επικεντρωθούμε στην προώθηση ελληνικών προϊόντων στο εξωτερικό και σε νέες υπηρεσίες εντός Ελλάδας, για να χτίσουμε δυνατές τοπικές οικονομίες και να στηρίξουμε επιχειρήσεις, όλων των μεγεθών, που ενισχύουν την εθνική μας ανάπτυξη.
Με λίγα λόγια, αυτό που πρέπει να κάνουμε άμεσα, είναι να αλλάξουμε το παραγωγικό μας μοντέλο, ώστε να χτίσουμε μια πραγματικά Πατριωτική Οικονομία που σκέφτεται, σχεδιάζει και υλοποιεί, με μόνο γνώμονα το καλό της Ελληνίδας και του Έλληνα».
«Για να το πετύχουμε αυτό, δε χρειάζονται λεφτόδεντρα. Χρειάζονται γενναίες μεταρρυθμίσεις» είπε ο Παύλος Γερουλάνος και μίλησε για τα πέντε εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας, για να αλλάξουμε παραγωγικό μοντέλο και να χτίσουμε μια Πατριωτική Οικονομία: τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, τη δημόσια περιουσία, τα χρήματα που έρχονται από το εξωτερικό, το φορολογικό σύστημα και το τραπεζικό σύστημα.
«Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας είναι τρεις: η φύση, ο πολιτισμός και οι άνθρωποί μας. Και οι τρεις σήμερα υποαξιοποιούνται, αξιοποιούνται από λίγους ή φεύγουν στο εξωτερικό. Πόσο δύσκολο, για παράδειγμα, θα ήταν η ενέργεια που παράγεται στην Ελλάδα από τον ήλιο και τον αέρα, να βοηθάει για να γίνει πιο ανταγωνιστική η δική μας γεωργία και οι δικές μας μικρομεσαίες επιχειρήσεις; Πόσο δύσκολο θα ήταν, αυτά τα πιο ανταγωνιστικά προϊόντα, να τα προωθούσαμε στα ίδια ράφια και τα ίδια εστιατόρια που έχουν κατακτήσει το ελληνικό λάδι, οι ελιές, το ψάρι, το κρασί, η φέτα και το γιαούρτι; Και πόσο δύσκολο θα ήταν να δημιουργήσουμε Συνεταιρισμούς γύρω από αυτά τα πιο ανταγωνιστικά προϊόντα, που θα προστάτευαν τους γεωργούς από τα ολιγοπώλια των μεσαζόντων, ώστε να μην ερημώνει η Περιφέρειά μας;
Αυτό που θέλω να αναδείξω με τα ρητορικά ερωτήματά μου, είναι πόσο αλληλένδετα είναι τα εργαλεία που οδηγούν στην αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου. Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ ακόμα. Πόσο δύσκολο θα ήταν γύρω από τέτοιες δραστηριότητες, να χτίζαμε έρευνα και να ενισχύαμε την καινοτομία, να κάναμε την Ελλάδα κέντρο Μεσογειακής διατροφής και να τη συνδέαμε με τον τουρισμό; Και τον τουρισμό τον συνδέαμε με την υγεία, την ευεξία, την αποκατάσταση και την αποτοξίνωση, για να κρατήσουμε τους γιατρούς που εκπαιδεύουμε στην Ελλάδα; Και πόσο δύσκολο θα ήταν, μια νέα κουλτούρα έρευνας και καινοτομίας, να αναπτυχθεί περαιτέρω γύρω από κλάδους υψηλής προστιθέμενης αξίας όπως η υγεία, η φαρμακοβιομηχανία και η άμυνα; Μιλούμε για δραστηριότητες που θα κρατούσαν τα παιδιά μας στην Ελλάδα, θα μοίραζαν την ανάπτυξη σε κάθε γωνιά της χώρας, βάζοντας φρένο στην ερήμωση της Περιφέρειας, και θα δημιουργούσαν πλούτο τόσο για τις μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα όσο και για τις μικρές».
«Για να γίνει όμως αυτό, είναι απαραίτητο να προσθέταμε στην υπηρεσία τέτοιων δραστηριοτήτων, τη δημόσια περιουσία και τα χρήματα που έρχονται από το εξωτερικό. Σήμερα, η δημόσια περιουσία των Ελλήνων σαπίζει κάτω από τη διαχείριση ενός ταμείου που δεν ξέρει τι έχει, πόσο μάλλον τι να το κάνει. Και τα χρήματα που έχουν έρθει από το εξωτερικό, έχουν συμβάλει στην ενεργειακή μετάβαση και την ψηφιοποίηση, αλλά δεν έχουν συμβάλει καθόλου στην ενεργειακή δημοκρατία και την πάταξη της γραφειοκρατίας αντίστοιχα, κρατώντας πολλές δραστηριότητες μη ανταγωνιστικές».
«Στην υπηρεσία της Πατριωτικής Οικονομίας, οφείλουμε να προσθέσουμε επίσης το φορολογικό σύστημα και τις τράπεζες. Πόσο δύσκολο είναι πια, να διασταυρώνουμε στοιχεία ώστε να φορολογούμε τον πλούτο αντί για το επάγγελμα και να δίνουμε κίνητρα για να ανοίξουμε αγορές εκεί που δεν υπάρχουν; Έχουμε, πλέον, κάθε εργαλείο να πατάξουμε το μαύρο χρήμα στην οικοδομή, στο λαθρεμπόριο τσιγάρων και καυσίμων, αλλά προτιμάτε να χτυπάτε αδιακρίτως, αντί να τα βάλετε με τους μεγάλους. Ούτε αυτό θέλει λεφτόδεντρα. Μεταρρυθμίσεις θέλει. Και πολιτικό θάρρος. Και σε μια τέτοια προσπάθεια, σημαντικό ρόλο θα μπορούσαν να παίξουν οι τράπεζες, οι οποίες σήμερα έχουν αυτοαποκλειστεί από τη διαδικασία ανάπτυξης της χώρας. Πόσο δύσκολο είναι πια, να ακούσετε τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, που ζητάει ενίσχυση του ανταγωνισμού με τράπεζες που μπορούν να εξυπηρετήσουν τους μικρότερους παίκτες της οικονομίας; Η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και το χτίσιμο μιας Πατριωτικής Οικονομίας, θα έβαζε περισσότερες Ελληνίδες και Έλληνες στο παιχνίδι της ανάπτυξης, θα οδηγούσε την επένδυση στην καινοτομία, θα κρατούσε ζωντανή την Περιφέρεια και θα έδινε κίνητρα για δραστηριότητες που σήμερα ασθμαίνουν. Αν παράλληλα δουλεύαμε με τον ΣΕΒ, για την επαναβιομηχανοποίηση της οικονομίας, θα μπορούσαμε να βάλουμε το λιθαράκι μας στην ουσιαστική αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου».
«Τι μας κρατάει όμως, από το να λειτουργήσουμε έτσι;» ρώτησε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ και απάντησε: «Αυτό που μας κρατάει πίσω, είναι ένα απελπιστικά αυτοαναφορικό πολιτικό σύστημα, που δεν μπορεί να αλλάξει ακόμα κι αν για δέάκα χρόνια κυβερνούσε ο τέλειος Κυβερνήτης. Διότι, έξι μήνες μετά, θα επέστρεφε στις παθογένειές του. Το μόνο εργαλείο που έχουμε στα χέρια μας, για να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα και να χτίσουμε μια Πατριωτική Οικονομία σε βάθος χρόνου, είναι ο ανταγωνισμός των εξουσιών. Ανταγωνισμός εξουσιών με λογοδοσία. Αλλά για αυτό θα χρειαστεί ριζική αποσυγκέντρωση της εξουσίας και διάλυση του αποστήματος, που λέγεται Μέγαρο Μαξίμου με τη σημερινή του μορφή».
Και κατέληξε μιλώντας για τον λόγο που το ΠΑΣΟΚ καταψηφίζει τον Προϋπολογισμό και τον λόγο για τον οποίο τον Κίνημά μας είναι η απάντηση στο μέγα ζητούμενο για τη χώρα:
«Ο λόγος, λοιπόν, που θα καταψηφίσουμε τον Προϋπολογισμό δεν είναι μόνο ότι διαφωνούμε στα επί μέρους ζητήματα. Είναι διότι, διαφωνούμε στο αρχιτεκτόνημα. Αυτήν την ώρα που γύρω μας καταρρέουν οικονομίες, συμμαχίες και σύνορα, η Κυβέρνηση επιμένει σε μοντέλα του χθες. Επειδή όμως η Ελληνίδα και ο Έλληνας ζουν τα προβλήματα του σήμερα, η Κυβέρνηση το μόνο που έχει να τους προσφέρει είναι επιδόματα αμνησίας. Κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, δεν αναζητούμε μια Κυβέρνηση που θα μας βοηθήσει να ξεχάσουμε. Αναζητούμε μια Κυβέρνηση που θα μας ενώσει, για να προχωρήσουμε μπροστά. Όλοι μαζί. Που θα κάνει μεταρρυθμίσεις για να λειτουργήσουν αλλιώς και το πολιτικό σύστημα και η Οικονομία που θα φτιάξουμε. Για, και με, την κα Άννα. Η απάντηση σε αυτήν την αναζήτηση είναι μόνο προοδευτική. Με ηγέτη ένα ισχυρό Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα».
