Επικίνδυνες διαστάσεις φαίνεται να προσλαμβάνει η χρήση αλκοόλ από τους εφήβους στη χώρα μας, καθώς σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες όλο και κατεβαίνει η ηλικία έναρξης, ενώ η συντριπτική πλειονότητα, δηλαδή το 93% δηλώνει ότι έχει εύκολη πρόσβαση στα οινοπνευματώδη ποτά. Όπως αναφέρει σε συνέντευξη του στο Πρακτορείο FM και στην Τάνια Μαντουβάλου ο ταμίας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων, Σπύρος Μαζάνης, πλέον οι έφηβοι ξεκινούν το αλκοόλ από τα 12 και δυστυχώς, υπάρχουν γονείς που συνηθίζουν ακόμη και σε παιδάκια 4 και 5 ετών να τους προσφέρουν μπύρα ή κρασί, είτε για διασκέδαση, είτε για να θεωρηθεί ότι τα ανδρώνουν. Μάλιστα, σύμφωνα με μελέτη του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής και Ιατρικής Ακριβείας, που επικαλείται ο κ. Μαζάνης, το 92% των εφήβων καταναλώνει αλκοόλ τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του, και από αυτό το ποσοστό ένα 11% των παιδιών μεθά, ενώ ένα 5% μεθά πολύ βαριά.
Ένα στα 6 παιδιά ανέφερε ότι υπήρξε επιβάτης σε όχημα που ο οδηγός είχε πιει πολύ
«Στην Ελλάδα κάτι το οποίο παρατηρούμε είναι η πρώιμη μέθη, δηλαδή παιδιά κάτω από 13 ετών, τα οποία μπορεί κάποια στιγμή να μεθύσουν. Επίσης, σύμφωνα πάντα με τις μελέτες τα αγόρια έχουν μεγαλύτερη επιρρέπεια, ενώ αξίζει να αναφέρουμε ότι ένα στα 3 παιδιά θεωρεί ακίνδυνο το να πίνει καθημερινά 1-2 ποτά. Δυστυχώς, όμως, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ αυξάνεται σταδιακά με την ηλικία, δηλαδή ξεκινώντας από την εφηβεία προς τα 16, 17, 18, αυξάνονται και τα ποσοστά της μέθης. Και μάλιστα, τα αυξημένα ποσοστά κατανάλωσης και μέθης είναι συνήθως εκτός του νομού Αττικής. Κάτι άλλο πολύ σημαντικό είναι ότι 1 στα 6 παιδιά ανέφερε ότι υπήρξε επιβάτης σε όχημα που ο οδηγός είχε πιει πολύ. Το αλκοόλ είναι το πρώτο αίτιο θνησιμότητας από ακούσιες κακώσεις, δηλαδή τροχαία, πτώσεις, πνιγμούς, οπότε αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό φαινόμενο για τη χώρα μας».
Γιατί πίνει ένα παιδί
Γιατι όμως, μπορεί να πίνει ένα παιδί; «Καταρχάς υπάρχουν κληρονομικοί παράγοντες, δηλαδή κάποιοι από τους γονείς έχουν μεγάλη τάση στον αλκοολισμό και αυτή μπορεί να περάσει στο dna του παιδιού. Παίζει ρόλο η προσωπικότητα του παιδιού, η ίδια η οικογένεια, η πίεση από συνομηλίκους, ο μιμητισμός που υπάρχει σε αυτή την ηλικία, ή μόδα, οι υπερβολές της εφηβείας ή ακόμα ακόμα γιατί οι έφηβοι θεωρούν ότι το αλκοόλ μειώνει το άγχος, ή αποτελεί καλό σεξουαλικό βοήθημα». Με όλα αυτά τα στοιχεία που μας αναφέρατε γεννάται η απορία κατά πόσον είστε εσείς οι παιδίατροι είστε ευαισθητοποιημένοι στο θέμα, και κατά πόσον υπάρχει πρόληψη ή ενημέρωση, ερωτάται ο κ. Μαζάνης: « Εμείς οι παιδίατροι είμαστε πάρα πολύ ευαισθητοποιημένοι, γιατί είμαστε οικογενειακοί γιατροί, μπαίνουμε μέσα στα σπίτια, βλέπουμε τους γονείς, τα αδέλφια, τους συγγενείς και αντιλαμβανόμαστε τι γίνεται, οπότε και μιλάμε τόσο στους γονείς όσο και στα παιδιά».
Πρέπει να γίνουν συντεταγμένες δράσεις με την αρωγή της Πολιτείας
-Ωστόσο, δεν υπάρχει συντεταγμένη εκστρατεία ενημέρωσης που να γίνεται πχ στα σχολεία, είτε από εσάς, είτε από την Πολιτεία. Δεν γίνονται δράσεις. Δεν έχετε εκδώσει ως Ομοσπονδία πχ κάποιο φυλλάδιο για τον αλκοολισμό -«Δυστυχώς, όχι, και είναι πολύ σωστό αυτό που λέτε, καθώς το κράτος θα μπορούσε να αναπτύξει προγράμματα, γιατί βασικά η λύση βρίσκεται στην Παιδεία. Εμείς σαν ειδικοί στην υγεία των παιδιών μπορούμε να βοηθήσουμε την Πολιτεία σε προγράμματα που μπορεί να κάνει και στο σχολείο και στα ΜΜΕ. Όμως, θα πρέπει να υπάρξει και ένας έλεγχος της διαφήμισης. Ακόμα μπορούμε να προτείνουμε και στην εκπαίδευση οι έφηβοι να κάνουν προγράμματα και να ενημερώνουν άλλους εφήβους για τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσει το αλκοόλ. Η οικογένεια θα πρέπει να ενημερωθεί και να μην χρησιμοποιεί τακτικές εκφοβισμού, αλλά να ενημερώνει τα παιδιά. Να υπάρχει επιβράβευση και ενθάρρυνση του αυτοσεβασμού του παιδιού.
Επίσης, θα πρέπει τα μπουκάλια με τα ποτά να βρίσκονται μέσα σε ντουλάπια και να βγαίνουν σε ειδικές περιστάσεις, γιατί όταν είναι έξω διακοσμημένα, όπως βλέπουμε σε πολλά σπίτια, δημιουργούν στα παιδιά μία πολύ φιλική εικόνα από πολύ μικρή ηλικία». Όπως επισημαίνει ο κ. Μαζάνης θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να γίνουν συνεταγμένες δράσεις με την αρωγή της Πολιτείας, γιατί όπως εξηγεί, αν κάνουν οι παιδίατροι μόνοι τους τέτοιους είδους δράσεις δεν θα έχουν αποτέλεσμα. «Οπότε όλοι μαζί, οικογένεια κράτος, γιατροί θα πρέπει να συμβάλλουμε στη βελτίωση αυτής της κατάστασης».
ΑΠΕ-ΜΠΕ
