Ο Ανδρέας Μπάρκουλης δεν είχε το άστρο της Βουγιουκλάκη στο πανί και στο σανίδι.
Δεν είχε ούτε την αρχοντιά του Βοσκόπουλου στις πίστες και στη δισκογραφία.
Ουσιαστικά δεν ήταν καν πρωταγωνιστής.
Ούτε καν το λαϊκό παιδί που ανελκύστηκε χάρη στη δουλειά του.
Ήταν όμως ένα αρσενικό με παράστημα, τρυφερό βλέμμα και φωνή που μιλούσε στις ευαίσθητες γυναικείες χορδές, την εποχή που η Ελλάδα της πρώτης εποχής Καραμανλή συντελούσε το οικονομικό της θαύμα.
Ήταν ο εκπρόσωπος της ανερχόμενης τότε αστικής τάξης που άρχιζε να δημιουργεί στις στάχτες του εμφυλίου.
Ήταν ο άνδρας που έκανε θραύση στα Γυμνάσια θηλέων, αφού οι …. Μπαρκουλίτσες είχαν τη φωτογραφία του στα τετράδια, στα βιβλία, στις σχολικές σάκες και κάτω από τα μαξιλάρια τους.
Η φράση «κορίτσια ο Μπάρκουλης», έμεινε παροιμιώδης όταν λεφούσια του γυναικείου ποδόγυρου τον έπαιρναν στο κατόπι ή τον έπαιρναν γενικά…
Ήταν ο άνδρας που έζησε μέσα στα πάθη του, με υπερβολές και εντάσεις, όπως περίπου και ο «ανταγωνιστής» στην αρρενωπότητα του, Αλέκος Αλεξανδράκης.
Ήταν ο άνδρας που έζησε μεγάλους έρωτες, επώδυνους χωρισμούς, έμπλεξε με ναρκωτικά, πήγε φυλακή για τρία γραμμάρια χασίς, «παντρεύτηκε» με το αλκοόλ, γνώρισε το Δρομοκαϊτειο και τελικά όλα αυτά τον «κατάπιαν» και δεν του επέτρεψαν να κάνει μεγαλύτερα βήματα στην αλλαγή πλεύσης της καριέρας του που επιχείρησε στις συνεργασίες του με τον Ζυλ Ντασέν και Θανάση Παπαγεωργίου.
Ήταν ο άνδρας που δεν ήταν ο πιο εύκολος συνεργάτης αλλά το μόνο που δεν κατέκτησε ήταν το τραγούδι, όσο κι αν το ερωτεύθηκε, όσο κι αν το προσπάθησε.
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης, έφυγε για το μεγάλο του ταξίδι μόλις συμπλήρωσε τα 80 του χρόνια.
Απελευθερώθηκε!
Κι οι απανταχού … μπαρκουλίτσες από χθες έχουν έναν κόμπο στη ψυχή.
Μιας εποχής που σημάδεψε κι εκείνες και πολύ κόσμο…
Καλό του ταξίδι.
