Πάντα υπάρχει η στρουθοκαμηλίστικη προσέγγιση των θεμάτων που λέει «γιατί» σε μια παγκόσμια ημέρα ενώ κλπ.
Οκ μπορώ να δεχτώ ότι μπορεί να λειτουργήσει και ως «άλλοθι» η εκάστοτε «παγκόσμια ημέρα» για να μην δίνεις σημασία τις υπόλοιπες 364 στο προς «εορτασμό» θεματάκι. Το δέχομαι για χάρη της κουβέντας μας.
Το βέβαιο, στο δικό μου το τσερβέλο είναι ότι οι γυναίκες είναι ακόμη υποδεέστερες στην κοινωνία είτε μας αρέσει είτε όχι. Είτε το βλέπουμε είτε όχι, είτε το αισθανόμαστε είτε όχι, οι γυναίκες μας, οι κόρες μας, οι αδελφές μας ζουν σε καθεστώς διακρίσεων ακόμη και σήμερα.
Μπορεί τα πράγματα να μην είναι όπως της vintage αισθητικής δεκαετίας του 50 με τη γυναίκα να πρέπει να φέρνει τις παντούφλες του συζύγου όταν επιστρέφει από το σπίτι και τα συμπαρομαρτούντα.
Όμως η κατάσταση είναι ακόμη χάλια.
Υπάρχουν εκατομμύρια άντρες, αλλά και γυναίκες, και στην Ελλάδα που θεωρούν ότι η θέση της γυναίκας είναι λιγάκι πιο πίσω από αύτη του άντρα.
Οι γυναίκες πληρώνονται λιγότερα χρήματα, συγκριτικά με τους άντρες ακόμη και στην περίπτωση που καλύπτουν την ίδια θέση.
Στις κόρες λένε, λέμε: πρόσεχε πώς θα ντυθείς με ό,τι κουβαλάει αυτό μαζί του.
Η ίδια η γλώσσα είναι αντρικά φτιαγμένη. Δεν έχεις αναρωτηθεί «ποιος ξέρει καμιά καλή γιατρό»; Ενώ όλοι αναρωτιόμαστε: ποιος ξέρει κάποιον καλό γιατρό…;
Ναι η «μέρα της γυναίκας» είναι μια διάκριση από μόνη της. Είναι όμως μια ακόμη υπενθύμιση ότι οι διακρίσεις υπάρχουν και μέχρι να σταματήσουν να υπάρχουν οι διάφορες παγκόσμιες ημέρες κακό δεν κάνουν!
Γιάννης Καφάτος
