Συνέντευξη του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικού Εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στην εκπομπή «ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΟΙ» με τους Δημοσιογράφους Χρήστο Κούτρα και Γιάννη Ντσούνο
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Καλημερίζοντας τον κ. Μαρινάκη, να πούμε ότι οι αγρότες θα πρέπει να βάλουν στη ζυγαριά και αυτό που είπε ο κ. Μητσοτάκης πριν από λίγο, εδώ – στη συνέντευξή του, στον Παύλο Τσίμα στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ – ότι θα υπάρξει μια ενίσχυση της τάξης των 10.000 ευρώ επιπλέον και θέλουμε να μας το εξηγήσετε.
(Απόσπασμα της συνέντευξης του Πρωθυπουργού στον Παύλο Τσίμα στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ)
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αποζημίωση λόγω εξοπλισμού. Να το εξηγήσουμε. Ποιους αφορά κατ’ αρχήν; Γιατί δεν αφορά όλους.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Όχι, αφορά αυτούς οι οποίοι είχαν ήδη πάρει την αρωγή. Δηλαδή, η πρώτη αρωγή ήταν η προκαταβολή των 2.000 ευρώ που είχαν πάρει μέσα από την πλατφόρμα arogi.gov.gr, είχαν κάνει αίτηση, είχαν ξεκινήσει οι πληρωμές της πρώτης αρωγής σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, λόγω του νέου τρόπου αποπληρωμής των προκαταβολών. Ουσιαστικά αυτή ήταν μια πρώτη αρωγή, έναντι της συνολικής αποζημίωσης. Ένα από τα βασικά αιτήματα των αγροτών – όχι το μοναδικό – είναι και η έλλειψη ρευστότητας. Είχαν θέμα ρευστότητας. Οπότε με αυτήν την απόφαση του Πρωθυπουργού και μετά από το συντονισμό που θα γίνει – γιατί είναι ανοιχτή η πλατφόρμα μέχρι τέλος Φεβρουαρίου – η πρώτη αρωγή θα επεκταθεί μέχρι τα 10.000 ευρώ. Άρα, δηλαδή, θα καταβληθούν άμεσα, γιατί υπολογίζεται ότι είναι -αυτό που είπε ο Πρωθυπουργός – η κατ’ ελάχιστον ζημία. Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα, δηλαδή, να έρθουν πολύ πιο γρήγορα οι πληρωμές, πάντοτε μέσα από τη διαδικασία που προβλέπεται.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μήπως αν δεν είχαν βγει οι αγρότες στους δρόμους, αυτό το πράγμα να μην είχε γίνει; Γιατί δεν έγινε νωρίτερα;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Κατ’ αρχάς αυτό, ούτως ή αλλιώς, είναι ένας μηχανισμός. Γιατί προχωρούν οι εποχές, μεγαλώνουν οι κρίσεις και ειδικά τα φυσικά φαινόμενα και οφείλει το Κράτος να προσαρμόζεται. Και όπως προσαρμόστηκε στο 112, έτσι προσαρμόστηκε και έφτιαξε έναν μηχανισμό, τον μηχανισμό της αρωγής, που δούλεψε και στον «Ιανό». Τώρα, βέβαια, ο «Daniel» δεν είχε προηγούμενο. Όλο αυτό, λοιπόν, προβλέφθηκε όταν έγινε, δηλαδή, δεν είναι κάτι το οποίο ανακοινώθηκε λόγω των κινητοποιήσεων. Όμως, η Κυβέρνηση αυτή δεν νομοθετεί, ούτε αποφασίζει σε κλειστά γραφεία. Προφανώς, ακούει την κοινωνία, ακούει τις αντιδράσεις, ακούει τα αιτήματα. Παράδειγμα, χθες, ο κ. Σκυλακάκης, αυτό το οποίο ανακοίνωσε για τη μη διακοπή ρεύματος στους αγρότες, είναι κάτι το οποίο εφαρμοζόταν από τον Νοέμβριο. Όμως, εκ παραδρομής, έγιναν περίπου 300 διακοπές ρεύματος στη Θεσσαλία, ενώ υπήρχε αντίθετη απόφαση, επενέβη το Υπουργείο, αλλά χρειάστηκε μια εκ των υστέρων επιπρόσθετη νομοθέτηση, για να οχυρωθεί η εφαρμογή αυτής της απόφασης.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Άρα, κ. Υπουργέ, λέτε ότι τα δύο από τα τρία αιτήματα των αγροτών, που είναι κόστος παραγωγής, ρεύμα και αποζημιώσεις ικανοποιούνται μέσω αυτού που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός για τις αποζημιώσεις και αυτό που ανακοίνωσε, χθες, ο κ. Σκυλακάκης. Αν οι αγρότες κλείσουν δρόμους θα είναι παράλογοι; Δηλαδή, θα υπάρχει επέμβαση; Θα μείνουν ανοιχτές οι Εθνικές Οδοί, κ. Υπουργέ; Ή είναι κομματικά υποκινούμενοι, για παράδειγμα;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Κατ’ αρχάς κανένας δεν μπορεί να πει ότι σε μια περίοδο τόσο παρατεταμένης εισαγόμενης κρίσης, λύθηκε αυτόματα κάποιο πρόβλημα. Τι σημαίνει αυτό με απλά λόγια; Αυτό συμβαίνει και στους αγρότες και των υπόλοιπων χωρών της Ευρώπης, γι’ αυτό και είναι και εισαγόμενη. Γιατί έχουμε τη γνωστή αντιπολίτευση ότι είναι «ακρίβεια Μητσοτάκη». Αλλά, εν πάση περιπτώσει, για να απαντήσω σ’ αυτό που με ρωτάτε, προφανώς, δεν λύθηκε κάποιο πρόβλημα. Δε σημαίνει ότι επειδή θα πάρουν νωρίτερα ένα σημαντικό, ένα σεβαστό ποσό έλυσαν όλα τους τα προβλήματα. Αλλά, είναι σημαντικό ότι δεν θα υπάρχει διακοπή ρεύματος, ότι θα υπάρχει μια ρύθμιση που φτάνει στην επταετία για το ρεύμα. Έχουν και άλλα σοβαρά αιτήματα, όπως είναι το αυξημένο κόστος πετρελαίου, αλλά αυτό είναι ένα αίτημα όχι μόνο των αγροτών. Γενικότερα το αυξημένο κόστος κάποιων πρώτων υλών ή κάποιων καυσίμων για τους επαγγελματίες είναι ένα ζήτημα σ’ όλη την Ευρώπη. Εμείς αυτό το οποίο θέλουμε είναι να αποφύγουμε την ένταση και να αποφύγουμε μια έξαρση αυτών των κινητοποιήσεων. Και θεωρώ ότι δεν είμαστε σ’ αυτό το σημείο. Είναι σημαντική και η Agrotica το Σαββατοκύριακο. Θεωρώ ότι παρά τα πολύ σοβαρά αιτήματα που έχουν και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, εκτιμούν ότι έχουν γίνει πολύ σημαντικές κινήσεις την τελευταία τετραετία ενίσχυσης, στήριξης και σε φορολογικό επίπεδο και για τα λιπάσματα και για τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο και όλες οι παρεμβάσεις που έχουν γίνει και από τον ΕΛΓΑ και από τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Προφανώς, όμως, αυτά τα διαχρονικά αιτήματα των αγροτών που σταδιακά ικανοποιούνται, σ’ αυτά προστέθηκε ο «Daniel», όπου ήταν κάτι το οποίο προφανώς δεν είχε προηγούμενο, είναι μια έκτακτη κατάσταση και θέλει, προφανώς, να λαμβάνονται πρωτοβουλίες.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πάντως, δεν μπορείτε να μας εγγυηθείτε ότι θα παραμείνουν ανοιχτές οι Εθνικές Οδοί;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Εμείς αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι ύψιστο καθήκον της Κυβέρνησης και της κάθε Κυβέρνησης είναι να προστατεύει το σύνολο των πολιτών, να διασφαλίζει τα δικαιώματά τους, ένα εκ των οποίων είναι και η ελεύθερη διέλευση. Δεν πιστεύω ότι θα φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο. Και θα κάνουμε και εμείς ό,τι μπορούμε, ό,τι είναι λογικό, όπως το κάνουμε στο σύνολο των επαγγελματικών ομάδων – δεν υπάρχουν επαγγελματικές ομάδες δύο κατηγοριών – ούτως ώστε, αυτό που λέμε να μην θιγούν τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των πολιτών της χώρας.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Από την άλλη, είναι ένα θέμα που προφανώς, αφού λέει και ο κ. Μητσοτάκης και εσείς ότι είχαν δίκαιο, θα μπορούσε να είχε λυθεί νωρίτερα.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Προσέξτε. Μέσα σε λίγα χρόνια έχουν λυθεί εκκρεμότητες δεκαετιών σ’ αυτή τη χώρα, παράλληλα με τις μεγαλύτερες κρίσεις. Δεν σημαίνει ότι δεν έχουν απομείνει κι άλλες εκκρεμότητες να επιλυθούν. Και προφανώς, έχουν σοβαρά αιτήματα οι αγρότες, αλλά σοβαρά αιτήματα έχει και το σύνολο των πολιτών. Υπάρχει το οριζόντιο πρόβλημα της ακρίβειας για τους πολίτες και όλες αυτές οι παρεμβάσεις, που ανακοινώνει το Υπουργείο Ανάπτυξης. Όλες είναι σημαντικές. Σ’ όλες τις ανακοινώσεις που γίνονται, είναι λογική κάθε φορά η κριτική, γιατί τώρα και όχι νωρίτερα. Γιατί νωρίτερα υπήρχε μια άλλη παρέμβαση και νωρίτερα ακόμα μια άλλη παρέμβαση. Και σταθερά η οριζόντια παρέμβαση, ποια είναι; Η αύξηση των εισοδημάτων. Με λίγα λόγια για να το κωδικοποιήσουμε όλα αυτά τέμνονται οριζόντια με το πρόβλημα του εισαγόμενου πληθωρισμού. Κόστη, τρόφιμα, όλα αυτά.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και κάποιες αισχροκέρδειες. Γι’ αυτό επιβάλλονται και τα πρόστιμα, αλλά συνεχίζεται η αισχροκέρδεια. Είναι ένα θέμα αυτό.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Υπάρχει, λοιπόν, η έκτακτη διαχείριση ανά Υπουργείο –Αγροτικής Ανάπτυξης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Ανάπτυξης – αναλόγως με την περίπτωση που έχεις να αντιμετωπίσεις. Υπάρχει, όμως, και μια οριζόντια πολιτική από το Υπουργείο Οικονομικών -και γενικά από την Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη- η οποία τι λέει; Σταδιακά αυξάνουμε τα εισοδήματα με μειώσεις φόρων και βέβαια αυξήσεις μισθών και όλες τις υπόλοιπες παρεμβάσεις. Γιατί; Γιατί κάποια στιγμή οι κρίσεις αυτές θα φύγουν – ελπίζουμε το συντομότερο – όμως αυτές οι παρεμβάσεις θα μείνουν. Και αυτές οι παρεμβάσεις – παράλληλα με τις έκτακτες – είναι οι πιο σημαντικές για τα νοικοκυριά, τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πάμε στο άλλο θέμα που είναι πολύ σημαντικό για την ελληνική κοινωνία και για την ελληνική οικογένεια και για τους φοιτητές. Είναι το θέμα των Πανεπιστημίων. Υπάρχει μια – λέω εγώ – δικαιολογημένη αγωνία και γονιών και φοιτητών για την έλευση μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών Ιδρυμάτων. Και υπάρχει και μια μη δικαιολογημένη στις περισσότερες των περιπτώσεων- γιατί γίνεται από λίγους ανθρώπους – κατάληψη σε πολλές Σχολές. Τελικά θα γίνουν οι εξετάσεις για να μην χαθεί το εξάμηνο με ηλεκτρονικό τρόπο;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Κατ’ αρχάς να πούμε ότι το μείζον – θεωρώ – είναι η νομοθέτηση. Γιατί είναι το μείζον; Γιατί είναι μια νομοθέτηση η οποία είναι τομή για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, σε μια χώρα που κατάφερε να κάνει τα τελευταία χρόνια αρκετά βήματα στο ζήτημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ζούμε, ζήσαμε πολλές δεκαετίες πίσω, δυστυχώς, λόγω ιδεοληψιών ενός συγκεκριμένου πολιτικού χώρου. Πολλά είναι πολλές φορές ευθύνη οριζόντια του πολιτικού συστήματος. Το γεγονός ότι είμαστε πολλές δεκαετίες πίσω σε επίπεδο μη ίδρυσης μη κρατικών Πανεπιστημίων και υποβάθμισης των δημοσίων Πανεπιστημίων, αυτό φέρει μια ευθύνης ενός συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, του χώρου ευρύτερα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς. Έρχεται, λοιπόν, η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και κάνει μια πολύ σοβαρή νομοθέτηση -τομή- που είναι η ίδρυση μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων, ως παραρτημάτων ξένων ΑΕΙ – ευελπιστούμε και στην αναθεώρηση του άρθρου 16 στο άμεσο μέλλον – και η στήριξη του δημόσιου Πανεπιστημίου δίνοντας πολλές ελευθερίες, πολύ μεγάλη χρηματοδότηση και με πολύ σημαντικές πρωτοβουλίες.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πάντως, κάποιοι σας κατηγορούν για μικρότερη χρηματοδότηση στα δημόσια πανεπιστήμια. Και μπορεί στις δημοσκοπήσεις να είναι 50 – 50, 52 – 48, ή κάτι τέτοιο, υπέρ της ίδρυσης πανεπιστημίων, το 48 δεν είναι μικρός αριθμός, που αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό την ίδρυση των πανεπιστημίων. Αλλά το βασικό είναι να ενισχυθεί το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Καταρχάς, τρία σημεία σε αυτό το οποίο λέτε. Πρώτον, ότι η χρηματοδότηση για τα πανεπιστήμια, όχι μόνο για την Παιδεία – και συνολικά για την Παιδία έχει αυξηθεί – αυξήθηκε 50% από το 2019 έως το 2023. Από περίπου 90 εκατομμύρια ευρώ, έχει πάει 130 εκατομμύρια ευρώ και θα αυξηθεί περαιτέρω. Ο δε νόμος που θα ψηφιστεί από Υπουργείο Παιδείας Θρησκευμάτων και Αθλητισμού τέλος Φεβρουαρίου, προβλέπει ένα δισεκατομμύριο ευρώ συνολικά για τα δημόσια πανεπιστήμια, όχι για τα μη κρατικά. Τα μη κρατικά έχουν ένα άλλο καθεστώς λειτουργίας. Δεύτερον, όταν ξεκινάει μία μεταρρύθμιση είναι, θεωρώ, και θα το δούμε και στην πορεία, στο χαμηλότερο δυνατό σημείο αποδοχής, γιατί ο κόσμος δεν το έχει δει στην πράξη και λογικά έχει μία καχυποψία. Όταν δουν οι Έλληνες πολίτες, όπως έχουμε καθήκον να τους το δείξουμε, ότι θα έχουμε τα πιο αυστηρά, αλλά και δίκαια κριτήρια για τη λειτουργία των μη κρατικών πανεπιστημίων, θα καταλάβουν ότι αυτό είναι προς όφελός τους. Και το τρίτο, για να πάμε και στις κινητοποιήσεις, είναι το εξής: Εδώ πρακτικά συζητάμε για ένα δικαίωμα, με αυστηρούς όρους, Ελλήνων πολιτών και όχι μόνο, και κατοίκων του εξωτερικού που θα έρθουν στην Ελλάδα. Δηλαδή, τι θέλω να πω; Αυτή τη στιγμή ένας Έλληνας απόφοιτος σχολείου αν θέλει, προφανώς και μπορεί, να πάει σε μια άλλη χώρα να σπουδάσει σε ένα μη κρατικό πανεπιστήμιο, στην Κύπρο για παράδειγμα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ή σε κρατικό.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Ή σε κρατικό. Συνεχίζει να έχει το δικαίωμα να μπορεί να πάει στη χώρα μας σε ένα κρατικό, το οποίο ενισχύουμε, αλλά αντί να πηγαίνει, αν θέλει, σε μία άλλη χώρα, να δίνει τα λεφτά του σε μία άλλη χώρα, θα μπορεί και εδώ. Θα σας πω έναν αριθμό. Σαράντα χιλιάδες είναι οι Έλληνες φοιτητές, οι οποίοι σπουδάζουν στο εξωτερικό. Είναι περισσότεροι σε απόλυτο αριθμό από την Ισπανία, που έχει πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό και από το Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν συζητάμε για την Πορτογαλία, δεν συζητάμε για χώρες με ίδιο πληθυσμό. Αυτός ο αριθμός πρέπει να μας προβληματίσει. Δεν σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι, ντε και καλά, θα επιστρέψουν στη χώρα. Και μία παράμετρος πολύ σημαντική: Πόσες δουλειές θα δημιουργηθούν, πόσοι άνθρωποι θα διδάξουν σε αυτά τα πανεπιστήμια και πόσες άλλες σχετικές ειδικότητες θα βρουν δουλειά και πόσα νέα παιδιά, επειδή σπούδασαν στο εξωτερικό, έφυγαν και παρέμειναν για να δουλέψουν στο εξωτερικό. Ανοίγουν διάπλατα μεγάλοι ορίζοντες.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ανοίγουν ορίζοντες όντως. Απλώς, εδώ υπάρχουν ορισμένα θέματα τα οποία πρέπει να δείτε πάρα πολύ προσεκτικά, γιατί είναι μια πάρα πολύ σοβαρή μεταρρύθμιση αυτή. Δηλαδή, το πανεπιστήμιο, το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο είναι από τα λίγα πράγματα που προσφέρουν κοινωνική κινητικότητα. Δηλαδή, ένα παιδί μιας φτωχής οικογένειας μπορεί να ανελιχθεί μέσω της μάθησης και να ανέβει, με τον τρόπο που ανεβαίνουν με το πανεπιστήμιο, και να κατακτήσει κάτι στη ζωή του. Και δεύτερον, υπάρχει ένας φόβος, γιατί στην κουβέντα ακούγονται πολλά, αλλά όχι, νομίζω, πάρα πολύ σοβαρά πράγματα. Ένα από τα σοβαρά θέματα με τη λειτουργία των μη κρατικών πανεπιστημίων, είναι μην αρχίσουν και αποψιλωθούν τα δημόσια πανεπιστήμια από καθηγητές.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Καταρχάς, να πούμε ότι η ίδια η εμπειρία του εξωτερικού, γιατί δεν ξεκίνησαν όλα να νομοθετούνται στην Ελλάδα …
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Προφανώς.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Και δυστυχώς η Ελλάδα είναι και η τελευταία χώρα σε αυτό τον τομέα, είναι ουραγός όχι μόνο στην Ευρώπη, σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Να πούμε, λοιπόν, με χαρακτηριστικότερο το παράδειγμα της Κύπρου. Εγώ όταν πήγα στην Κύπρο ντράπηκα. Ήμουν μεν περήφανος γιατί ανήκω σε έναν πολιτικό χώρο που ήταν πάντοτε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, με τα λάθη του σε άλλους τομείς, αλλά σ’ αυτόν τον τομέα σταθερά πιστεύαμε σε αυτό το ζήτημα. Αν δείτε μία βιβλιοθήκη οποιουδήποτε δημόσιου πανεπιστημίου στην Κύπρο και τη συγκρίνετε με κάποιες, γιατί το πρόβλημα στα δημόσια δεν είναι οριζόντιο, είναι άλλη η κατάσταση στο κέντρο των Αθηνών, είναι άλλη η κατάσταση σε κάποια περιφερειακά πανεπιστήμια, θα καταλάβετε πόσο αναπτύχθηκε το δημόσιο πανεπιστήμιο από ένα υγιή ανταγωνισμό και από μία, ουσιαστικά, μεγαλύτερη χρηματοδότηση. Εμείς τώρα τι λέμε; Περισσότερη χρηματοδότηση στα δημόσια πανεπιστήμια, γιατί τα μη κρατικά δεν θα χρηματοδοτούνται προφανώς από το Δημόσιο – μέχρι κι αυτό το ακούσαμε ως κριτική – ενίσχυση του δημόσιου πανεπιστημίου και ενίσχυση του ανταγωνισμού.
Τώρα, ως προς τους προβληματισμούς, αυτό που έχει πολύ μεγάλη αξία να πούμε, είναι ότι αυτά τα λύνει η πραγματικότητα. Δηλαδή, όταν το Κράτος έρχεται και δίνει περισσότερα στο δημόσιο πανεπιστήμιο, δίνει μεγαλύτερη αξία. Ζούμε σε μία εποχή όπου η ανεργία μειώνεται, άρα η αγορά εργασίας ζητά νέους επιστήμονες. Και δεδομένο του γεγονότος ότι οι άνθρωποι αυτοί οι οποίοι δεν μπαίνουν σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο τί κάνουν; Φεύγουν στο εξωτερικό. Δεν μιλάμε για παιδιά τα οποία – γιατί ξέρετε όλες αυτές οι θεωρίες, οι ιδεοληψίες των υπόλοιπων πολιτικών χώρων, γκρεμίζονται όταν έρχονται αντιμέτωπες με την πραγματικότητα. Τα παιδιά αυτά δεν εξαφανίζονται όταν δεν επιτυγχάνουν στη σχολή που θέλουν ή, τέλος πάντων, δεν θέλουν να κάνουν μια επιλογή ενός δημόσιου πανεπιστημίου, πάνε στο εξωτερικό.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Συγγνώμη, επειδή γίνεται άλλη μια παρεννόηση εδώ, θέλω να το διευκρινίσουμε αυτό. Τα παιδιά των πλουσίων, που λένε πολλοί, όντως πηγαίνουν και σπουδάζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Βρετανία, που τα δίδακτρα είναι απλησίαστα και στη Βρετανία πια. Υπάρχουν και παιδιά μέσης οικογένειας και χαμηλών οικογενειών που πηγαίνουν στην Ιταλία, πηγαίνουν στη Ρουμανία, πηγαίνουν στη Βουλγαρία, πηγαίνουν στην Τσεχία.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Σας μιλάει ένας άνθρωπος, όπως πολλοί άλλοι και της γενιάς μου και μεγαλύτεροι και μικρότεροι, που τελείωσα και δημόσιο σχολείο στην Πάτρα και δημόσιο πανεπιστήμιο στη Νομική της Κομοτηνής και είμαι και πολύ περήφανος. Και πράγματι έζησα κι εγώ και, δόξα τω Θεώ, είχα τη δυνατότητα να σπουδάσω αρκετά βέβαια χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου. Αυτό που λέτε για κοινωνική κινητικότητα, γνώρισα ανθρώπους, γνώρισα πράγματα διαφορετικά, είδα παιδιά τα οποία πραγματικά ξεκίνησαν από άλλες περιοχές της χώρας και κατάφεραν να κάνουν μια πολύ μεγάλη επαγγελματική καριέρα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Το δημόσιο πανεπιστήμιο θέλει προστασία, κ. Υπουργέ.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Προσέξτε. Σας λέω, για παράδειγμα, το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο του οποίου είμαι απόφοιτος και πολλά άλλα πανεπιστήμια, πέραν του ΕΚΠΑ, δηλαδή, και του Αριστοτελείου και όλων των υπολοίπων Αθήνας και Θεσσαλονίκης, επιτελούν και έναν άλλο πολύ σπουδαίο ρόλο στρατηγικής σημασίας για τη χώρα. Γι’ αυτό και ενισχύονται και λελογισμένα με νέα τμήματα και με περισσότερη χρηματοδότηση. Είναι η κορωνίδα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για να το κλείσουμε, κύριε Υπουργέ, το εξάμηνο θα χαθεί;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Θέλω να κλείσω με αυτό. Θα σας πω, πώς το νιώθω. Προλάβαμε, επιτέλους, να κάνουμε μια μεγάλη μεταρρύθμιση και τις επόμενες που θα έρθουν, κι αυτές είναι πολύ σημαντικές. Καταφέραμε ―και αυτό είναι επιτυχία― σε συνεννόηση με τους πρυτάνεις, να διασφαλίσουμε την εξεταστική για τους φοιτητές, αλλά για να μην κρύβουμε τα λόγια μας, προφανώς, θα συνεχίσουμε και πρέπει να συνεχίσουμε, να βλέπουμε και το ζήτημα της ανομίας. Υπάρχουν επεμβάσεις της Αστυνομίας, όπως στο Μετσόβιο, οι οποίες κάποτε στην Ελλάδα ήταν άγνωστες έννοιες, γιατί δυστυχώς υπήρχαν φοιτητές δύο ταχυτήτων, εγκληματίες δύο ταχυτήτων, καταλήψεις δύο ταχυτήτων. Αυτό το αλλάζει η Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και στο Αριστοτέλειο με τη Βιβλιοθήκη, όπως έγινε, και στο Μετσόβιο τώρα. Ποιος είναι ο στόχος; Να μη ρίξουμε ―το είπε πολύ χαρακτηριστικά χθες ο υπουργός Παιδείας― νερό στο μύλο της προπαγάνδας της Αριστεράς, να εξασφαλιστεί το εξάμηνο, να περάσει ο νόμος και εδώ είμαστε να πάμε ακόμα παρακάτω και να μην είναι καν είδηση η επέμβαση σ’ ένα πανεπιστήμιο, όταν τελείται μία παράνομη πράξη, όχι καταχρηστικά, όχι τιμωρητικά, όπως δεν είναι είδηση η επέμβαση της Αστυνομίας, παράδειγμα, σ’ ένα νοσοκομείο, αν τελείται μία παράνομη πράξη. Είναι χρέος μας να την προχωρήσουμε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τον έχετε ψηφίσει το νόμο και δεν τον εφαρμόζουν οι πρυτάνεις.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Εφαρμόζεται ο νόμος. Όπου καλούνται οι Αρχές, παρεμβαίνουν. Πρέπει να καλούνται οι αρχές, όταν τελείται μία παράνομη πράξη. Δεν θα κρύψουμε τα λόγια μας, εμείς θέλαμε, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε διακινδύνευση για τους φοιτητές, να περάσουμε το νόμο, οι καταλήψεις είναι στο 1/3 των σχολών, το ξανά λέω, πρέπει να διανύσουμε και αυτήν την απόσταση, ούτως ώστε να είναι μία απλή καθημερινή, όταν θα τελείται μία παράνομη πράξη στο πανεπιστήμιο, να υπάρχει η ίδια αντιμετώπιση, όπως αν θα τελείτο οπουδήποτε αλλού στην ελληνική Επικράτεια. Αλλά βήματα έχουν γίνει.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μέχρι αύριο ολοκληρώνονται οι μεταγραφές στο ποδόσφαιρο, νομίζω 31 Ιανουαρίου. Εσείς θα κάνετε κάποιον άλλον από το ΠΑΣΟΚ μεταγραφή;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Αυτή είναι μία συζήτηση που ως ένας άνθρωπος που όσο θυμάται τον εαυτό του είναι στη Νέα Δημοκρατία. Όσο δουλεύω, ταυτόχρονα είμαι σε αυτό το κόμμα και είμαι υπερήφανος και δεν σας το κρύβω εμείς που είμαστε από μικροί στη Νέα Δημοκρατία, την κάνουμε αυτήν τη συζήτηση. Κατ’ αρχάς οι πολίτες επικροτούν μία διεύρυνση η οποία είναι λελογισμένη. Και ποια είναι η λογική του Κυριάκου Μητσοτάκη; Έχουμε ένα πρόγραμμα, έχουμε ένα σχέδιο, έχουμε ένα όραμα για τη χώρα. Έρχονται κάποιοι άνθρωποι από διάφορους πολιτικούς χώρους, από χώρους του κέντρου, της κεντροαριστεράς, οι οποίοι πιστεύουν…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Από το ΠΑΣΟΚ μόνο, δεν έχετε πάρει κανέναν Συριζαίο.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Κύριε Κούτρα, θα σας πω. Πιστεύουν σε αυτό το όραμα. Έρχονται, λοιπόν, και συστρατεύονται με το δικό μας πρόγραμμα, με το δικό μας όραμα, με τη Νέα Δημοκρατία με το πρόγραμμα και όλα όσα θέλει να κάνει στη χώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ειδικά, δε, στις περιπτώσεις των ανθρώπων οι οποίοι εκτίθενται με σταυρό στους πολίτες, αξιολογούνται, δηλαδή, μαζί με άλλους, οι οποίοι μπορεί να είναι παραδοσιακά στον δικό μας πολιτικό χώρο, αυτό εγώ το επικροτώ ακόμα περισσότερο. Και στο τέλος της ημέρας, τις απαντήσεις τις δίνουν οι πολίτες. Είχα την ευκαιρία, το οποίο για μένα ήταν σχολείο ζωής, στο πλευρό του Πρωθυπουργού, μαζί με πολλούς άλλους συνεργάτες από τη Νέα Δημοκρατία, ως Γραμματέας, την προηγούμενη περίοδο, να γυρίσουμε όλη την Ελλάδα πολλές φορές. Σίγουρα, η βάση μας η παραδοσιακή είναι αυτή που μας κρατάει στα δύσκολα και δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ, γιατί αν θα το ξεχάσουμε, θα μας γυρίσει την πλάτη. Όμως, συνάντησα και πολλούς ανθρώπους οι οποίοι μου είπαν: «δεν σας το είχα, για πρώτη φορά θα σας ψηφίσω, δεν συμφωνώ με όλα, αλλά πιστεύω σε κάποια πράγματα». Έχουν αλλάξει οι εποχές, δεν πρέπει να ξεχνάμε…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχετε, δηλαδή, με τον Ανδρέα Παπανδρέου φωτογραφία;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κοιτάξτε, με τον Ανδρέα Παπανδρέου φωτογραφία δεν έχω. Και δεν σημαίνει ότι όποιος μας ψηφίζει είναι και μέλος μας ή έρχεται και σε συγκεντρώσεις. Υπάρχει κόσμος που αθόρυβα πιστεύει σε μία πολιτική, κάνει την κριτική του, περιμένει περισσότερα, αλλά, όταν έρθει η ώρα της κρίσης, αναγνωρίζει μια προσπάθεια. Αυτό συνέβη κατά πολύ μεγάλο ποσοστό και το ΄19 και πολύ πιο τιμητικά το ΄23 και κάθε μέρα κρινόμαστε. Θα σας πω κάτι: Ζήσαμε πολλά από το 2010 και μετά. Κρίσεις, μνημόνια, ένταση. Μας έμαθε κάτι το ΄15 – ΄19 και τα επόμενα χρόνια, ότι με τσιτάτα, δογματισμούς και μαγικές συνταγές, δεν λύνονται τα προβλήματα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Νομίζω ότι το μάθαμε όλοι, πια.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Ο πρώτος, λοιπόν, που το αντιλήφθηκε, μαζί με τους συνεργάτες του, ήταν ο Πρωθυπουργός. Πόσες φορές έχει παραδεχθεί λάθη, αλλά και πόσες φορές έχει προχωρήσει σε τομές. Είμαστε στο 2024, στα 50 χρόνια από τη μεταπολίτευση, και τι συζητάμε; Συζητάμε για πράγματα που ήταν ταμπού. Για μη κρατικά πανεπιστήμια, που θα είναι νόμος του κράτους, για μια άλλη λειτουργία των γηπέδων, μιας και αναφερθήκατε σε μεταγραφές, μιλάμε για μεταρρυθμίσεις σημαντικές, ως προς τα δικαιώματα, μιλάμε για μία οικονομία ―θυμηθείτε τι ήταν οι συζητήσεις που κάναμε το ΄15, το ΄16, το ΄17, ήταν αν θα βρει ένας νέος άνθρωπος δουλειά, τώρα συζητάμε πώς θα βρουν οι επιχειρήσεις δουλειά.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Από ένα χώρο μόνο θα κάνετε μεταγραφές ή θα πάρετε και από το ΣΥΡΙΖΑ; Θα είναι κάποιος υποψήφιος από το ΣΥΡΙΖΑ;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε ούτε το ευρωψηφοδέλτιο, ούτε το πόσο θ΄ ανοίξει το κόμμα μας με όρους ποδοσφαιρικούς και μεταγραφών. Προφανώς, υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή, η οποία άλλαξε από το 2010 και μετά, που γκρέμισε τις παλιές ταμπέλες, χωρίς όμως ν’ απομακρυνθούμε εμείς ποτέ από τις ρίζες μας τις ιδεολογικές, που είναι αυτοί οι οποίοι έπαιξαν πολύ το χαρτί του λαϊκισμού και ήταν στη λάθος πλευρά της ιστορίας, έφθασαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, στο χείλος της χρεοκοπίας…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Άρα, ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Δεν μπορείς να συζητάς με ανθρώπους οι οποίοι υπηρέτησαν αυτό το οποίο ζήσαμε και φθάσαμε στο χείλος της καταστροφής το 2015 και αναφέρομαι στον ΣΥΡΙΖΑ.
