«Όροι δόμησης, κατασκευής, επιτρεπόμενες χρήσεις γης για κέντρα δεδομένων, χωροταξικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις, αξιοποίηση πόρων Πράσινου Ταμείου και λοιπές περιβαλλοντικές και ενεργειακές διατάξεις»
Κύριοι του Υπουργείου, κυρίες και κύριοι, ένα νομοσχέδιο το οποίο έχει δώδεκα κεφάλαια, τα οποία χρήζουν ιδιαίτερης θα λέγαμε προσοχής, είναι πολλά αυτά κομμάτια, όπως και οι απορίες που γεννώνται, γι’ αυτό είμαστε σε μια μεγάλη επιφύλαξη σε πάρα πολλά ζητήματα, που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον, άρα έχουν να κάνουν με το μέλλον αυτού του τόπου.
Όσον αφορά στα Κέντρα Δεδομένων, σύμφωνα και με το άρθρο 2, το οποίο είναι ένα προσδιοριστικό άρθρο, γεννάται η απορία για το κόστος εγκατάστασης και λειτουργίας αυτών των κέντρων, τι ακριβώς εξυπηρετούν, ποια θα είναι η επιβάρυνση του φυσικού οικοσυστήματος από τη λειτουργία αυτών, η οποία θα είναι τεράστια βέβαια.
Είναι ένα μεγάλο θέμα, για να δούμε, βεβαίως, ποιοι είναι αυτοί που έχουν αυτά τα συμφέροντα και για τα αιολικά πάρκα που με το παρόν νομοσχέδιο ενισχύονται. Αυτό το περιβαλλοντολογικό αποτύπωμα πολλές φορές μπορεί να είναι και μεγαλύτερο από τα οφέλη.
Έτσι, λοιπόν, έχουμε εδώ τις δικές μας ενστάσεις σε ό,τι αφορά τα Κέντρα Δεδομένων και τι ακριβώς εξυπηρετούν. Για να το επαναλάβουμε, δεν κρίνουμε ότι είναι αναγκαία η ύπαρξη τόσων Κέντρων Δεδομένων στη χώρα μας από περιβαλλοντολογικής, τουλάχιστον, άποψης και μόνο ζημιά μπορούν να κάνουν αυτά.
Γίνεται μια αναφορά στην ενίσχυση της αγοράς των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Είναι ένα μεγάλο θέμα σε ό,τι αφορά τα συμφέροντα πίσω από τα αιολικά πάρκα, είναι μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και ό,τι αυτό συνεπάγεται τα οποία – επαναλαμβάνω -ενισχύονται με το παρόν νομοσχέδιο.
Το περιβαλλοντολογικό αποτύπωμα όλων αυτών που ρυθμίζεται στο παρόν νομοσχέδιο θα είναι πολύ μεγαλύτερο – για να το επαναλάβω – και αυτό μας βάζει σε πάρα πολλές σκέψεις, σε πάρα πολλούς ενδοιασμούς για τα μεγάλα επιχειρηματικά τραστ και ό,τι αυτό συνεπάγεται σε βάρος – αν θέλετε- του περιβάλλοντος.
Τώρα να πάμε στο άρθρο 4 που δεν διευκρινίζεται επίσης ποια θα είναι η κατανάλωση της ηλεκτρικής ενέργειας από τη λειτουργία τους και αν υπάρχει κάποιο σχέδιο βιωσιμότητας και δεν διευκρινίζεται και το παράβολο που απαιτείται, ώστε εξ αρχής να υπάρχει μέσα στον προϋπολογισμό. Θα πρέπει να αποσαφηνιστούν οι κτιριοδομικές απαιτήσεις των Κέντρων Δεδομένων και εν γένει αυτά τα Κέντρα Δεδομένων, ώστε να είναι επαρκώς ορισμένες και αναγνωρίσιμες. Μπαίνουν αυτά τα ερωτήματα.
Στο άρθρο 6, δεν προσδιορίζονται τα μέτρα ασφαλείας που θα ακολουθηθούν σε περίπτωση πλημμύρας ή σεισμού στα Κέντρα Δεδομένων, χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο παράδειγμα στις πλημμύρες στη Θεσσαλία και θεωρούμε ότι θα υπάρξουν πολλές δικαστικές διαμάχες, ποικίλα τα προβλήματα νομικής φύσεως, που ένας χώρος χρησιμοποιείται κατά 50%ως Κέντρο Δεδομένων και κατά 50% ως χώρος κύριας χρήσης και μάλιστα αυτά καθορίζονται με αποφάσεις Υπουργών.
Στο άρθρο 7, δεν προσδιορίζεται ο τρόπος εφαρμογής των εν λόγω κατασκευών που επιτρέπονται πάνω από το επιτρεπόμενο ύψος Κέντρων Δεδομένων. Υπάρχουν, βέβαια, οι ΚΥΑ, αλλά θα καθορίζονται και αυτές είτε πρόκειται για Κέντρα Δεδομένων είτε εντός είτε εκτός εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου. Αυτό, εδώ, λοιπόν, δεν διευκρινίζεται.
Στο άρθρο 8, υπάρχει διάταξη που κινείται ναι μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, καθώς στο παρελθόν πολλές επιχειρήσεις αναγκάστηκαν βάσει νόμου να δημιουργήσουν θέσεις στάθμευσης – αυτό το άρθρο, βέβαια, αφορά την υποχρέωση δημιουργίας θέσεων στάθμευσης στα Κέντρα Δεδομένων – αλλά δεν διευκρινίζεται ποιος θα καλύψει το κόστος, την κατάργηση των υφιστάμενων θέσεων στάθμευσης και την εκ νέου αξιοποίηση των παραγωγικών χρήσεων του κτιρίου και των οικοπέδων των Κέντρων Δεδομένων και των Κέντρων Αποθήκευσης της διανομής.Το κράτος ή τα εν λόγω Κέντρα θα καλύψουν, λοιπόν, το κόστος;
Θα πρέπει να διευκρινιστεί, καθώς αυτή η πολυνομία και η πολυνομοθεσία μόνο προβλήματα μπορούν να δημιουργήσουν και δεν υπάρχουν αυτές οι διευκρινίσεις που θα πρέπει να γνωρίζουμε ακριβώς το τι γίνεται με το κόστος.
Στο άρθρο 11 – είναι πολλά, βεβαίως, τα άρθρα και τα κεφάλαια, όσο μπορούμε πιο περιεκτικά θα τα αναφέρουμε- υπάρχει ο κίνδυνος σε ό.τι αφορά τη διαχείριση και αξιοποίηση λιμένων, καθώς είναι τροποποίηση της παραγράφου 9 του άρθρου, αλλά εκεί υπάρχει ο κίνδυνος αλλαγής των εγκεκριμένων σχεδίων πόλεων και ρυμοτομικών σχεδίων με Προεδρικό Διάταγμα, περιοχών, όπως είναι η Ραφήνα, το Λαύριο, η Καβάλα και η Πάτρα, όπου σίγουρα τα υπάρχοντα σχέδια θα έρχονται σε σύγκρουση με τα προτεινόμενα του αναπτυξιακού προγράμματος και της μελέτης διαχείρισης λιμένων. Συνεπώς, εδώ τα συμφέροντα και τα δικαιώματα των κατοίκων που θα διαθέτουν ακίνητη περιουσία σε περιοχές κοντά σε λιμένες θα μπορούν να επηρεαστούν χωρίς να ερωτηθούν και πρωτίστως χωρίς να συμπεριληφθούν υπ΄ όψιν στο αναπτυξιακό πρόγραμμα, αλλά και στη μελέτη διαχείρισης του λιμένα.
Σε ό,τι αφορά – αφήνουμε λίγο το άρθρο 12 – στο άρθρο 13 που μιλάμε για την απόσταση χωροθέτησης για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σταθμών σε όρια λατομικών περιοχών, γιατί αυτό το θέμα είναι πάρα πολύ μείζονος σημασίας και το έχουμε δει και σε περιοχές αρκετές, οι περιοχές περιμετρικά των λατομικών περιοχών μπορούν να αξιοποιούνται για την εγκατάσταση έργων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, καθώς βρίσκονται, ως επί το πλείστον, σε απόσταση από οικιστικές περιοχές, ενώ πρόκειται και για μη καλλιεργήσιμες εκτάσεις περιβάλλοντος στη σωστή αξιοποίηση των εύφορων εκτάσεων στην καλλιέργεια.
Επομένως, τώρα η παρούσα τροποποίηση κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, καθώς οι χώροι περιμετρικά των λατομικών περιοχών παραμένουν ανεκμετάλλευτοι, αλλά υπάρχουν και δύο ζητήματα.
Πρώτον, σε ό,τι αφορά τις προτεινόμενες αποστάσεις, ίσως σχετίζεται με τις περιπτώσεις συντήρησης αυτών των φωτοβολταϊκών σταθμών και την πιθανότητα να κωλύεται η δραστηριότητα των λατομικών δραστηριοτήτων.
Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα, αρκεί να μην έχει κηρυχθεί αναδασωτέα η περιοχή ή αποτελεί πρώην περιοχή Natura ή έχει προσφάτως καταστραφεί από πυρκαγιά. Εδώ θέλει μεγάλη προσοχή είναι δύο «καυτά» ζητήματα το αντιλαμβάνεστε.
Σε ό,τι αφορά την απόσταση για την εγκατάσταση συστήματος συσσωρευτών είναι το άρθρο 14, συγκεκριμένα σε περιοχές που έχουν εκδοθεί προεδρικά διατάγματα για τον καθορισμό ζώνης οικιστικού ελέγχου, προεδρικά διατάγματα προστασίας ή γενικά πολεοδομικά σχέδια, η απόσταση που πρέπει να τηρείται ανάμεσα στη γραμμή του αιγιαλού και στη γραμμή δόμησης κτηρίων και εγκαταστάσεων σε γήπεδο όπου εκεί πρόκειται να κατασκευαστεί κτίριο ή εγκατάσταση του συστήματος ορίζεται στα 30 μέτρα. Δεδομένου, όμως, ότι πρόκειται για απόσταση από γραμμή αιγιαλού μέχρι και την γραμμή δόμησης εγκαταστάσεων με τέτοιου είδους εξοπλισμό, θεωρούμε ότι τα 30 μέτρα μπορεί να είναι και ελάχιστα. Μήπως επηρεάζεται από αυτό το οικοσύστημα. Έχουμε, δηλαδή, τις δικές μας απορίες, πλησίον του αιγιαλού μήπως καταστρέφεται αισθητικά μια περιοχή και υποβαθμίζεται; Μήπως πρέπει αυτό να είναι τουλάχιστον 100 μέτρα από τη γραμμή του αιγιαλού και να μην έχουμε αυτό το πρόβλημα; Είναι δικές μας απορίες, ενστάσεις αλλά εύλογες καθώς το οικοσύστημα επηρεάζεται, ξέρετε, και πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα ευαίσθητοι και προσεκτικοί οπότε τα 30 μέτρα δεν μας λένε και κάτι.
Στο άρθρο 15, δεν διευκρινίζεται με ποιο τρόπο θα τεκμηριώνεται ότι η απαιτούμενη παρέκκλιση καλύπτει τις λειτουργικές ανάγκες των εγκαταστάσεων. Θα τεκμηριώνεται όπως ισχύει και σήμερα στην εκτός σχεδίου; Επίσης, δεν αναφέρει αν αφορά υφιστάμενα ή και νέα κτίρια. Πρέπει να υπάρξουν, δηλαδή, διευκρινιστικές διατάξεις για τον τρόπο υπολογισμού της αντισταθμιστικής εισφοράς.
Σε ό,τι αφορά το άρθρο 16, επειδή όπως είπαμε δεν έχουμε δυνατότητα να αναλύσουμε πάρα πολύ απλά φέρνουμε τα πιο σημαντικά για μας, σε ακίνητα που βρίσκονται εντός περιοχών που χαρακτηρίζονται από το εγκεκριμένο γενικό πολεοδομικό σχέδιο ως βιομηχανικά ΒΙΠΑ η βιοτεχνικά ΒΙΟΠΑ- αυτά τα περιβόητα βιοτεχνικά πάρκα που κωλυσιεργούν εδώ και χρόνια, είναι βεβαίως, εγκαταλελειμμένα πολλά από αυτά το έχουν και στη δική μου εκλογική περιφέρεια στις Σέρρες που δεν πήρε σάρκα και οστά. Είναι πάρκα προς εξυγίανση εισφοράς σε γη υπολογίζεται, σύμφωνα με την παράγραφο 4 τώρα, αλλά η προσθήκη με τον τρόπο υπολογισμού της εισφοράς σε γη σε περιοχές που χαρακτηρίζονται από εγκεκριμένο γενικό πολεοδομικό σχέδιο ως βιομηχανικό- βιοτεχνικό πάρκο προς εξυγίανση, έρχεται σε αντίθεση τουλάχιστον αυτό φέρεται με όσα προβλέπονται στο άρθρο 13 και 20 του ν.4982/2022 που αφορά την εισφορά σε γη και χρήμα καθώς και το επιχειρηματικό πάρκο εξυγίανσης. Έχουμε, δηλαδή, εκεί θα λέγαμε να το χαρακτηρίσουμε δεν συνάδει αυτό ή είναι σε αντίθεση όπως έχουμε δει τουλάχιστον και αυτό το νομοσχέδιο με τα συγκεκριμένα.
Στο άρθρο 11, θεωρούμε ότι όπως προτείνεται η διάταξη ξεκάθαρα φαίνεται ότι η πρόθεση της κυβέρνησης να παρακάμψει οτιδήποτε ρυμοτομικό και πολεοδομικό κανόνα υπάρχει προκειμένου για να αξιοποιήσει στο έπακρο τους λιμένες αλλά αδιαφορεί για τις κατοικίες, αυτό που λέγαμε πριν, αλλά και για την ακίνητη περιουσία που διαθέτουν οι πολίτες πέριξ των ορίων των λιμένων. Βέβαια, θα έχουμε ευκαιρία να αναφερθούμε ίσως και πιο αναλυτικά.
Να πάμε επί τροχάδην, από τα άρθρα 28 ως και 37. Η πολεοδομική νομοθεσία μαστίζεται από μια πολυνομία, είναι ένα σύνθετο νομικό καθεστώς για εμάς σε ό, τι αφορά τη σύσταση συμβουλίων αποτελούμενων από διορισμένους γενικούς γραμματείς, διευθυντές υπηρεσιών, δεν κρίνεται ένα μέτρο δηλαδή σοβαρό για την εποπτεία και την εύρυθμη λειτουργία των πολεοδομικών θεμάτων. Για εμάς, ο ρόλος των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι εξαιρετικά σημαντικός σε αυτή τη διάπλαση της πολεοδομικής πολιτικής παρόλα ότι υποβαθμίζεται ένα σημαντικό θέμα όπως είναι η στάθμευση αγγίζετε τελείως επιφανειακά και επιδερμικά, οι καθυστερήσεις στη λειτουργία των επιτροπών δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Αυτές οι διατάξεις, δηλαδή, αφορούν ποικίλα θέματα που αντιμετωπίστηκαν και συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται με μια προχειρότητα όπως είναι η υποστελέχωση των δασικών υπηρεσιών, η λήξη των συμβάσεων των προσληφθέντος προσωπικού για σημαντικά έργα υποδομών τα οποία δεν ολοκληρώθηκαν εγκαίρως και επαναλαμβάνω είναι από τα άρθρα 28 μέχρι και 37.
Κοιτάξτε, τώρα, σε ό,τι αφορά το άρθρο 39 που αφορά τους δασεργάτες. Φυσικά και πρέπει να πληρωθούν οι άνθρωποι, να πάρουν τα μεροκάματα τους, δεν το συζητάμε αυτό, είναι ένα θετικό γεγονός ότι ρυθμίζονται τα θέματα πληρωμής των δασεργατών από πιστώσεις του Πράσινου Ταμείου αλλά και λόγω ότι αυτό όπως παρουσιάζεται ως φιλολαϊκό μέτρο, πρέπει να είμαστε κοντά στα μεροκάματα των δασεργατών οι άνθρωποι πρέπει να πάρουν τα προς το ζην αλλά θα περιμέναμε, βέβαια, να βλέπαμε και κάποιες ανάλογες διατάξεις που να προβλέπουν χρηματοδότηση και ουσιαστικά ενίσχυση σε προσωπικό και εξοπλισμό κάτι το οποίο δεν το βλέπουμε στο άρθρο, επαναλαμβάνω, 39.
Σε ότι αφορά το άρθρο 42, προτείνεται η εκχώρηση και υλοποίηση δράσεων και έργων αρμοδιότητας στο ΤΑΙΠΕΔ ή σε άλλον φορέα της γενικής κυβέρνησης, αλλά εδώ αφορά μια ιδιωτικοποίηση. Δηλαδή, ακόμη ένα βήμα σε ένα ξεπούλημα του δημοσίου στο βωμό των ιδιωτικών συμφερόντων. Δεν γίνεται αυτό, το δημόσιο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να πάει σε ιδιωτικά συμφέροντα. Ουαί και αλίμονο μας αν δεν το προστατέψουμε. Γι’ αυτό λέμε ότι είναι κάποια νομοσχέδια τα οποία καθορίζουν το μέλλον και για τις επόμενες γενεές και θέλουμε να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί.
Αν δούμε τώρα και για τα απόβλητα, αυτό που αξίζει να τονιστεί είναι ότι η πρόθεση του νομοθέτη να επιβάλλει επιπλέον μέτρα για την αντιμετώπιση της ρύπανσης και τη διαχείριση των αποβλήτων προβλέπει να τα αντιμετωπίζει ο γενικός γραμματέας συντονισμού διαχείρισης αποβλήτων ύστερα από εισήγηση στον υπουργό για έγκριση. Η πρόθεση του νομοθέτη δηλαδή ναι μεν είναι θετική, η έγκριση από τον υπουργό για υλοποίηση της δράσης και των απαραίτητων κυρώσεων είναι πιθανό να μη λειτουργήσει όμως σωστά και δίκαια για όλους. Ο υπουργός θα μπορεί να πραγματοποιήσει κάποιες εξαιρέσεις, μην κρυβόμαστε επ’ αυτού, όταν είναι γνωστό πως το περισσότερο όγκο αποβλήτων τον παράγουν οι βιομηχανίες και μπορεί να γίνει κάποια συμφωνία. Μη γελιόμαστε, με τους βιομήχανους μπορεί να γίνει αυτό. Επομένως, το δίκαιο θα ήταν να αποφασίζει ένας ανεξάρτητος φορέας και να πράττει τα απαραίτητα για την αντιμετώπιση της ρύπανσης. Αυτό προστατεύει αν θέλετε και πιέσεις που μπορεί να δεχθεί από κάποιους βιομηχάνους. Είναι γνωστά όλα αυτά. Να μη δεχθεί και πιέσεις ο Υπουργός, ενώ αν υπήρχε μια ανεξάρτητη αρχή θα υπήρχε μια μεγαλύτερη διαφάνεια, αξιοκρατικά κριτήρια για να αποσαφηνιστεί αυτό και να μην πέφτουν μέσα υποψίες.
Σε ό τι αφορά το άρθρο 53, για τις εργασίες κλαδεμάτων, ο νομοθέτης διαλαμβάνεται ότι η ρύθμιση του παρόντος εισάγεται προκειμένου να αντιμετωπίζονται προβλήματα στις υποδομές του εναέριου εθνικού δικτύου διανομής ηλεκτρικής ενέργειας. Έχουμε πτώση αγωγών, καλωδίων, σε ακραίες περιπτώσεις πέφτουν και οι στύλοι που δύναται να προκληθούν από ακραία καιρικά φαινόμενα. Πρέπει να είναι αδιάλειπτη η λειτουργία του ελληνικού δικτύου, βεβαίως ηλεκτρικής ενέργειας. Ευλογημένη μεν αρχικά η πρόβλεψη, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος καταχρηστικής αξιοποίησης της διάταξης με ενδεχόμενους κινδύνους για το φυσικό περιβάλλον. Θέλει προσοχή. Είναι κάπως θολό αυτό, προβλέπεται δηλαδή χορήγηση γνώμης από τους αρμόδιους ΟΤΑ. Θα έπρεπε να προβλέπεται ότι δικαιούνται να αρνηθούν τη χορήγηση της με ειδική αιτιολογία, προτείνοντας λιγότερο επιβλαβή για το περιβάλλον. Δηλαδή, για παράδειγμα, να απαγορεύεται η υλοτομία και να επιτρέπεται μόνο η ελάχιστη αναγκαία κλάδευση. Διότι, κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Αυτό θέλουμε να πούμε, όπως λέει και ο λαός στην καθομιλουμένη και θέλει ιδιαίτερη προσοχή.
Σε ότι αφορά την παράταση προθεσμιών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στις περιοχές που επλήγησαν από τη κακοκαιρία Danielκαι την κακοκαιρία Elias πρόκειται για μια διακριτική μεταχείριση την ώρα που οι πληγείσες αυτές περιοχές και δη οιαπασχολούμενοι στον πρωτογενή τομέα στις επίμαχες περιοχές, δεν έχουν δει τίποτα προς διευκόλυνσή τους πέρα από κάποια απλά επιφανειακά θα λέγαμε για μια μικρή παράταση προθεσμιών αναγκαστικής εκτέλεσης. Αυτό σε ότι αφορά για την παράταση που δίνετε. Ενώ πρέπει να υπάρχει ένα πιο ουσιαστικό ενδιαφέρον για να επανέλθει ο πρωτογενής τομέας άμεσα στις πληγείσες περιοχές, που κυριολεκτικά ταΐζει σε σημαντικό ποσοστό τους Έλληνες. Εμείς νοιαζόμαστε για τις επενδύσεις στις ΑΠΕ.
Θα ολοκληρώσω εδώ, απλά να επισημάνω για να δώσουμε το μέγεθος, μια και είστε κύριε Πρόεδρε Θεσσαλός και επειδή και εγώ είμαι από αγροτική περιοχή, για να δούμε αυτό το τάισμα που λέμε στη Θεσσαλία, και το ξέρει φαντάζομαι και ο Υπουργός. Έχουμε 1.000.000 στρέμματα μόνο το βαμβάκι. Δηλαδή, αντιλαμβάνεστε τι ζημιά έχει γίνει. Ακόμα, 1.300.000 στρέμματα είναι τα σιτηρά, τα οποία όμως πρέπει να οργωθούναυτόν το μήνα και δεν ξέρουμε εδαφολογικά πως είναι και κάπου 600.000 με 700.000 είναι τα μήλα που οι άνθρωποι θα τρέχουν και δε θα φτάνουν και στην περιοχή του Πήλιου, γιατί είναι ο μεγαλύτερος όγκος παραγωγής σε ότι αφορά τη Θεσσαλία, την καρδιά της Ελλάδος. Κάτι ουσιαστικό πρέπει να γίνει, για να μην είναι επιδερμικά.
Μιλούσαμε προηγουμένως για τη γεωθερμία. Το να βγάλεις ζεστό νερό σήμερα και να κάνεις ένα θερμοκήπιο, θα το πούμε για μια ακόμη φορά, πρέπει να πάρεις άδεια από το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών. Από πότε το ζεστό νερό είναι μετάλλευμα; Αυτά πρέπει να τα λύσουμε, γιατί τη γεωθερμία μπορεί να την εκμεταλλευτεί ο πρωτογενής τομέας σε επιτραπέζια προϊόντα υπό τη μορφή θερμοκηπίων, αλλά κωλυσιεργούμε σε κάποια παλιά διατάγματα και νομοθετήματα ακόμη της δεκαετίας του ‘50 και δεν τα έχουμε αλλάξει για να κάνουμε βήματα μπροστά και να υπάρχει ένας στρατηγικός σχεδιασμός. Δεν μπορεί να μας ενδιαφέρουν μόνο οι ΑΠΕ ή μόνο τα αιολικά και τα φωτοβολταϊκά, τα οποία και αυτά έχουν επιπτώσεις στο περιβάλλον.
Το να βάζουμε στις ταράτσες συνέχεια φωτοβολταϊκά και να κάνουμε μια επέκταση. Εγώ, να σας θυμίσω τις καταγγελίες που γίνονταν για τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, για καρκίνους κτλ. Εδώ έγιναν αγωγές μέσα σε κατοικημένες περιοχές. Τώρα, θα μου πείτε, συγκρίνουμε τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας με τα φωτοβολταϊκά; Μα δεν ξέρουμε ακόμη τις επιπτώσεις και από την υπερθέρμανση. Μας πιάνει δηλαδή μια πρεμούρα να γεμίσουμε τη χώρα με όλα αυτά και να χαλάσουμε και ένα σωστό φυσικό αρχιτεκτονικό αποτύπωμα. Γι’ αυτό έχουμε επιφυλάξεις. Σε αυτό έχουμε υποψίες, ερωτήματα για τις σχέσεις αν θέλετε με κάποιες βιομηχανικές μονάδες, για την ιδιωτικοποίηση πολλών παραγόντων. Οπότε, έχουμε ενδοιασμούς κύριε Πρόεδρε και τις επιφυλάξεις μας. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
