Όποιος επιχειρήσει να ενδοσκοπήσει την πάσης φύσεως και μορφής ελληνική Ακροδεξιά, θα διαπιστώσει μια βασική διαφορά με την ευρωπαϊκή: ότι στη χώρα μας η Ακροδεξιά προτάσσει κυρίως τα θρησκευτικά της χαρακτηριστικά, εν αντιθέσει με την Ευρώπη που παρατηρείται ισχυρή σύνδεση με αρχές πολιτισμικής και βιολογικής συνέχειας, αλλά και παγανισμού.
Κι εδώ, στη χώρα μας, υπάρχει το παράδοξο, ότι Ακροδεξιά μορφώματα, αυταρχικά, γραφικά, οπισθοδρομικά, ανελεύθερα αναφορικά με την ατομική βούληση, προβάλλουν θέσεις που έχουν ως βάση την εθνοτική και θρησκευτική κοινότητα, ενώ συχνά ακούμε απόψεις/ιδέες περί υπεροχής της φυλής, της Ορθοδοξίας και της… λευκής κυριαρχίας. Όλα αυτά μαζί με την Ορθοδοξία και την πίστη! Αυτά όμως, δεν έχουν καμιά σχέση με την Ορθοδοξία και κυρίως με την οικουμενικότητα του Χριστιανισμού. Κι όμως, υπάρχουν Έλληνες που τα ακολουθούν, ενίοτε με την προτροπή της Εκκλησίας. Αν όχι πάντα.
Μεταπολιτευτικά, όπου Ακροδεξιό κόμμα ή μόρφωμα, ήταν πίσω, δίπλα ή μπροστά η Εκκλησία. Στήριξε ή ανέχθηκε. Πολλές φορές εκβίασε το πολιτικό σύστημα, μέσω αυτών.
Προσέξτε: Ο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, υπήρξε δημιούργημα του λαλίστατου Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, ο οποίος οραματιζόταν την Ελλάδα να κυβερνάται από έναν … σύγχρονο Μακάριο. Η ίδρυση κι ονοματοθεσία του ΛΑΟΣ, έδειχνε ξεκάθαρα την θρησκευτική του ταυτότητα και έτυχε της προνομιακής στήριξης της Εκκλησίας. Δημιουργήθηκε δε, όταν η Πολιτεία έκρινε ότι σ’ ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, δεν υπάρχει κανένας λόγος αναγραφής του θρησκεύματος σ’ ένα δελτίο ταυτότητας. Κι η Εκκλησία … επαναστάτησε!
Ήταν η βαθιά εργαλειοποίηση της θρησκείας, από την ίδια την Εκκλησία και την πολιτική, σε άπλετο εθνικολαϊκισμό! Εκατομμύρια άνθρωποι έτρεχαν πίσω από τα ράσα του Χριστόδουλου, με τον φέρελπι τότε Κώστα Καραμανλή, να τρέχει πρώτος να υπογράψει υπέρ της διατήρησης του θρησκεύματος στις ταυτότητες των Ελλήνων.
Η κρίση που έπληξε την Ελλάδα στη συνέχεια, έβγαλε στην επιφάνεια κι άλλα Ακροδεξιά μορφώματα που βρίσκονταν μέσα στις τάξεις της Εκκλησίας. Μέχρι κι η παγανιστική/ μυστικιστική Χρυσή Αυγή, μεταμορφώθηκε εν μια νυκτί σε οπαδό κι υπερασπίστρια της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας. Ο Βελόπουλος, βρήκε στασίδι στο Άγιο Όρος και μέσω αυτού διείσδυσε στις τηλεπωλήσεις κηραλοιφών, ενώ κορύφωσε τη δράση του με την πώληση … των επιστολών του Χριστού! Η Εκκλησία σιώπησε στο ανοσιούργημα. Μαζί με τη Δικαιοσύνη.
Εσχάτως η Εκκλησία –όσο κι αν χλιαρά διαψεύδει- στηρίζει έναν πολιτικό κομήτη που δημιουργήθηκε με απίστευτα χρήματα και τη στήριξη πολλών μονών του Αγίου Όρους κι εν συνεχεία πολλών μοναστηριών και Μητροπόλεων. Ακόμη και παραθρησκευτικών οργανώσεων και υποστηρικτών του Πούτιν! Ή και αρνητών της επιστήμης.
Ας μη ξεχνάμε ότι για πολύ καιρό ο επικεφαλής του Ακροδεξιού μορφώματος, έβρισκε στασίδι στη Μητρόπολη Πειραιά, όπου όλως συμπτωματικά έβρισκαν στοργή κι οι επιφανείς Χρυσαυγίτες!
Δυστυχώς η ελληνική Εκκλησία δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν κυβερνά εκείνη τον τόπο, ούτε μπορεί αν εκβιάζει για τις θελήσεις της.
Δυστυχώς κι οι πολιτικοί το επιτρέπουν να συμβαίνει.
Δυστυχώς η Εκκλησία δεν αντιλαμβάνεται –εν πολλοίς λόγω του σκοταδισμού στις τάξεις της- ότι πρέπει να προσαρμοστεί σ’ έναν κόσμο που καθημερινά αλλάζει . Δηλαδή, δεν αντιλαμβάνεται ότι αν συνεχίσει να ζει χωρίς να ανανεωθεί, θα χάσει σύντομα τα ερείσματά και τις πολιτιστικές/θρησκευτικές της επιδράσεις, όσο κι αν είναι έντονο το θρησκευτικό συναίσθημα στη χώρα μας. Ούτε η χώρα μας μπορεί να είναι απομονωμένη, όπως πολλοί εντός των Ιερών επιθυμούν…
Δυστυχώς, τόσο οι πολιτικοί, όσο κι η Εκκλησία συνυπάρχουν μέσα από συνεχείς ανταγωνισμούς, υποχωρήσεις, παραχωρήσεις και συνεχείς συμβιβασμούς.
Το βέβαιο όμως, είναι ότι απαιτούνται ισχυρά αναχώματα μπροστά στην καπηλεία του θρησκευτικού συναισθήματος των Ελλήνων, που επιχειρούν κι οι εντός της Εκκλησίας αλλά και το θρησκευτικό οικοσύστημα πέριξ αυτής.
Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος, γηραιός και προφανώς παντοιοτρόπως αδύναμος, φαίνεται ότι αποτελεί «παιγνίδι» στα χέρια φανατικών ταλιμπάν της ιεράς Συνόδου. Αρνητών της ίδιας της ζωής και της φύσης (πχ αγαμία), που επιθυμούν να ορίζουν τις ζωές των άλλων. Κι εκβιάζουν ή στηρίζουν κατά περιόδους –αν όχι μονίμως- τον θρησκευτικό λαϊκισμό.
Είναι βέβαιο ότι ουδείς θέλει να σκέφτεται, τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα και στη δημοκρατία, αν οι Κωστής Στεφανόπουλος, ως πρόεδρος της Δημοκρατίας κι ο Κώστας Σημίτης ως πρωθυπουργός δεν ύψωναν ένα τεράστιο «stop» στα σχέδια του μέγιστου λαϊκιστή Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Ο πρώτος με την θεσμική άρνησή του στα συνεχή αιτήματα για δημοψήφισμα αναφορικά με τις ταυτότητες κι ο δεύτερος με τη σθεναρή στάση του απέναντι στις … λαοσυνάξεις που διοργάνωνε η Εκκλησία και στήριζε η ΝΔ του Κώστα Καραμανλή… Τότε που είχαν μαζευτεί εκατοντάδες παπάδες στην Κόνιτσα και γλεντούσαν, χτυπώντας τα πιρούνια στα πιάτα τους κι άδοντας με πρώτο τον Χριστόδουλο… «πότε Παναγιά μου θα πάρουμε την Πόλη και την Αγιά – Σοφιά»!!!!
Όσο για το μόρφωμα «Νίκη»; Ο αρχιεπίσκοπος κι η Ιερά Σύνοδος έχουν ακόμη μερικές ημέρες για ξεκάθαρη τοποθέτηση κι όχι ήξεις –αφίξεις, προκειμένου να προφυλάξουν την αξιοπρέπεια τη δική τους κι εν συνόλω της Εκκλησίας.
