Τελικά τι είδαμε στο περίφημο ντιμπέιτ; Με μια απόσταση λίγων ωρών στις σκέψεις και στην κρίση, μπορούμε να πούμε ότι περάσαμε τρεις ώρες χωρίς ειδήσεις, την ώρα που η διαδικασία ήταν μια ασφαλής δοκιμασία για τους πολιτικούς αρχηγούς, που επέλεξαν οι επιτελείς των κομμάτων τους. Μια διαδικασία που δεν επιτρέπει διακοπές, παρεμβάσεις και σχόλια στις τοποθετήσεις των άλλων και τελικά οδηγεί σε μονολόγους.
Είδαμε και τον απόλυτο σουρεαλισμό ερωτήσεων, όπως αυτή αναφορικά με τον τρόπο που θα κυβερνήσει το… ΚΚΕ ή τι θα κάνουν ο Βαρουφάκης και ο Βελόπουλος αν αναλάβουν τις τύχες της χώρας! Είδαμε και ερώτηση στον Μητσοτάκη που ουσιαστικά ήταν ασίστ πάσα σε Τσίπρα και Ανδρουλάκη! Είδαμε/ακούσαμε κι ερώτηση αβάντα προς τον Τσίπρα… «ισχύει ότι αν κρατικοποιήσετε τη ΔΕΗ θα μειωθούν οι τιμές του ρεύματος;». Ανερυθρίαστα μάλιστα! Είδαμε/ακούσαμε και δημοσιογραφική πενία, αφού η επιλογή μόνο όσων παρουσιάζουν δελτία ειδήσεων (με «τσόντα» τον Παπαδάκη στη θέση του Χατζηνικολάου) δεν είναι αντιπροσωπευτική και φτάνει στα όρια του λαϊκισμού και της πολιτικής άγνοιας. Σκεφτείτε μόνο, ότι κάποιοι εξ αυτών διαμόρφωναν κλίμα και καταστάσεις σε δύσκολες ώρες για τον τόπο, φωνάζοντας ενίοτε για την επιστροφή των… κλεμμένων! Ποια αξιοπιστία μπορούν να εκφράζουν; Και γιατί οι παρουσιαστές δελτίων ειδήσεων –που σε τελική δεν είναι δελτία ειδήσεων- κι όχι οι διευθυντές ή τα επιτελικά στελέχη εφημερίδων; Πώς μπορεί να ασκεί πολιτική δημοσιογραφία κάποιος που κάνει τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων με αναλύσεις για εγκλήματα και life style εικόνα και λόγο; Τότε γιατί όχι ο Παπανώτας ή η Γερμανού; Μη ψάχνετε, δεν θα λάβετε απάντηση…
Η ουσία είναι ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχίζεται. Σε τελική ανάλυση, με αυτό το πλαίσιο ας μη ξαναγίνει ντιμπέιτ. Ας αρνηθεί η ΕΣΗΕΑ κι ας ακολουθήσουν κι άλλοι το παράδειγμα του Χατζηνικολάου.
Κατά τα άλλα έχει μεγάλο ενδιαφέρον το γεγονός της…. κρατικοποίησης της ΔΕΗ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο δεν ήξερε να πει τον τρόπο, αλλά ουσιαστικά απάντησε με κορώνα λαϊκισμού και άγνοιας. Ότι, δηλαδή, αν …κοπούν τα μπόνους των στελεχών θα βρεθούν οι πόροι για την κρατικοποίηση!! Ενδιαφέρον επίσης είχε το «νέο» λαμπερό πρόσωπο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Ως να έγινε νεότερος πέντε –έξι χρόνια.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν απάντησε καν στις ερωτήσεις για μετεκλογική σύγκλιση με κάποιο κόμμα και προέβαλλε το πεδίο της οικονομίας. Έλειψε και πάλι ο άγνωστος «Χ» – πρωθυπουργός από το πουθενά, γεγονός που θόλωσε και πάλι την εικόνα του. Πάντως, αν αναζητήσουμε είδηση σε όσα ανέφερε, μπορούμε να σταθούμε στη συμφωνία του στην κατάργηση του άρθρου 16, για την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων.
Οι άλλοι; Κλασικές αδιάφορες πολιτικά περιπτώσεις. Ο πωλητής των επιστολών του Χριστού, Βελόπουλος, έκανε τις φιλορωσικές και θρησκευτικές του ασκήσεις, έκλεισε επανειλημμένως το μάτι σε ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, ενώ η γραφικότητά του έφτασε στην Παναγία –γκέισα! Η έκπληξη από αυτόν ήταν η αποδοχή για… παράλληλο νόμισμα και θεωρίες Βαρουφάκη-Τσκαλώτου. Ο Βαρουφάκης είπε τα δικά για τις οικονομικές θεωρίες του κι ο Κουτσούμπας επέμεινε στη νέα τάση του ΚΚΕ, δηλαδή να εμφανίζεται με αστικά χαρακτηριστικά, γραβάτα και καθομιλούμενη γλώσσα.
Από την πλευρά του ο Μητσοτάκης ήταν φανερό ότι ασφυκτιούσε δίπλα σε πρόσωπα που επ’ ουδενί μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν έστω και τα ελάχιστα απ’ όσα εκείνος αντιμετώπισε. Τόνισε και πάλι ότι η παρακολούθηση Ανδρουλάκη ήταν λάθος, ενώ φάνηκε ο πιο καταρτισμένος σε όλα τα ζητήματα. Πάντως, αν κάτι άφησε εξ μέρους του η βραδιά, ήταν η πρόσκληση του προς τα κόμματα (ουσιαστικά στον ΣΥΡΙΖΑ) ώστε, πριν τη δεύτερη κάλπη, να καταθέσουν τα προγράμματα τους στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και στην Τράπεζα της Ελλάδος προκειμένου να κοστολογηθούν.
Εν κατακλείδι: Οι θέσεις των πέντε πολιτικών αρχηγών (Τσίπρα, Ανδρουλάκη, Βαρουφάκη, Βελόπουλου και Κουτσούμπα) έδειξαν με σαφήνεια ότι το αίτημα Μητσοτάκη για αυτοδυναμία της ΝΔ, οφείλει να βρει θετική απάντηση από την κοινωνία. Οι πέντε, κατέδειξαν για ποιον λόγο δεν μπορούν να «παίξουν» παντοιοτρόπως διάφορα κυβερνητικά σχήματα/αστειότητες…
