![OLYMPUS DIGITAL CAMERA](https://emvolos.gr/petros/wp-content/uploads/2022/04/Φωτ-Σπύρος-Θεοδ-Κουτσοχρήστος-P6172124.jpg)
Στα Ιωάννινα, την ” πόλη των ασημουργών των θρύλων και των παραδόσεων “, από την εποχή της Τουρκοκρατίας και ιδιαιτέρως επί Αλή Πασά του Τεπελενλή ( 1787 -1822) άνθισαν τέχνες, όπως η ασημουργία εκκλησιαστική & λαϊκή , η χρυσοκεντητική, η υφαντική και η χαλκοτεχνία.
Tα ” φωτίκια “ είναι Πασχαλινό έθιμο, που έχει σχέση με την τέχνη του χαλκού, και το συναντάμε σε όλη την Ήπειρο.
![Φωτ Σπύρος Θεοδ Κουτσοχρήστος P4100655](https://emvolos.gr/petros/wp-content/uploads/2022/04/Φωτ-Σπύρος-Θεοδ-Κουτσοχρήστος-P4100655-300x225.jpg)
Την παραδοσιακή τέχνη του χαλκού μπορούμε και σήμερα να θαυμάσουμε στα Γιάννενα, σε καταστήματα της οδού Ανεξαρτησίας αλλά και της πλατείας Καλούτσιανης.
![Φωτ Σπύρος Θεοδ Κουτσοχρήστος P6192439](https://emvolos.gr/petros/wp-content/uploads/2022/04/Φωτ-Σπύρος-Θεοδ-Κουτσοχρήστος-P6192439-300x225.jpg)
Όταν έφταναν τα βαφτιστήρια σε ηλικία 8 έως 12 ετών, ο νουνός αρκετές μέρες πριν από την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, συνήθως το Σάββατο του Λαζάρου, αγόραζε ρούχα, εσώρουχα, παπούτσια, για την ” Λαμπρή ” ( Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία ).
![Φωτ Σπύρος Θεοδ Κουτσοχρήστος P4140672](https://emvolos.gr/petros/wp-content/uploads/2022/04/Φωτ-Σπύρος-Θεοδ-Κουτσοχρήστος-P4140672-300x225.jpg)
Στο βαφτιστήρι ο ανάδοχος δώριζε και ένα χάλκινο χρηστικό σκεύος που το ονόμαζαν ” φωτίκι “.
Το φωτίκι ήταν, ένα ταψί, μια κατσαρόλα, ένας ταβάς, ένας μαστραπάς (κανάτα χωρίς καπάκι), ένα μπραγάτσι , ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα που είχε ο νουνός, και το παρέδιδε στον αναδεξιμιό / μιά το Μεγάλο Σάββατο.
Σε όλα τα χάλκινα σκεύη, ο χαλκουργός χάραζε τα αρχικά γράμματα του ονόματος του κάθε ιδιοκτήτη και μια ημερομηνία, ώστε να ήταν εύκολα αναγνωρίσιμα, μετά την επαναληπτική επικασσιτέρωση από τον ” γανωτή “.
Κείμενο – φωτογραφίες: Σπύρος Θεοδ. Κουτσοχρήστος