… «Αλεξάνδρεια!»… Κάπου εκεί νότια όπου για να φτάσεις διασχίζεις το βουνό των 12 Θεών, τον Όλυμπο…..μετά στα 35 χιλιόμετρα περίπου, περνάς το ποτάμι της Λαρίσης τον Πηνειό….. διασχίζεις όλο τον Θεσσαλικό κάμπο και φτάνεις στην πόλη του Μυρμιδόνα Αχιλλέα, τα Φάρσαλα ….
Και στα 32 χιλιόμετρα φτάνεις στον μαρτυρικό από τις εκτελέσεις τον Σεπτέμβριο του 1943 Δομοκό Φθιώτιδος ….. Κατηφορίζουμε τον δρόμο και βλέπουμε κάπου εκεί το Ζητούνι (Λαμία) όπου μαρτύρησε ο Παλίκαρος Αθανάσιος Διάκος, τον Απρίλιο του 1821 στην Αλαμάνα …. Μετά ανηφορίζουμε τον Μπράλο αφού αφήσαμε αριστερά μας τούς 300 του Λεωνίδα και τους 700 Θεσπιείς στο στενό των Θερμοπυλών …
Και κάπου εκεί βλέπουμε το Χάνι της Γραβιάς και τον Οδυσσέα Ανδρούτσο …αλλά εγώ πάω «sinistra» — αριστερά που λένε και οι μακαρονάδες οι Ιταλοί ….Περπατάω κάνα 60 αριά χιλιόμετρα και στα δεξιάς μας βλέπω το σημείο που τραυματίστηκε ο Φίλιππος ο Β’, πατέρας του Μέγιστου Αλέξανδρου την Χαιρώνεια Βοιωτίας όπου κει έγινε η Μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ μεταξύ των Μακεδόνων και των Θηβαίων, με συμμάχους τους Αθηναίους και τους Φωκιείς και που οι ηττημένοι Θηβαίοι στήσανε ένα μεγάλο λιοντάρι το οποίο κοιτάει την Θήβα και το μνημείο του Κάδμου ……
Κόβω δεξιά και τρώμε σουβλάκια Λιβαδειάς…. και φεύγω για την Αλίαρτο και την Θήβα …. φτάνω στις Ερυθρές και στα 5 χιλιόμετρα στις Πλαταιές, όπου εκεί ο Σπαρτιάτης Παυσανίας με 10.000 ενωμένους Έλληνες, κατανίκησε τον γαμπρό του Ξέρξη, τον Πέρση Μαρδόνιο το 479 π.Χ. που είχε 300.000 στρατό …….
Αφού δούμε την πεδιάδα των Πλαταιών ανηφορίζω την Κάζα και στα 50 χιλιόμετρα περίπου αρχίζω να μυρίζω το άρωμά σου … και να!! Βλέπω τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ να τραγουδάει πάνω σε ένα πλοίο του Ωνάση στον Σκαραμαγκά το τραγούδι «το λεβεντόπαιδο» … και σε λίγο να ΣΕ συναντήσω …. τί πιο ωραίο ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ;;;
Σ΄ ευχαριστώ Κύριέ μου, που μου επιτρέπεις και μου δίνεις υγεία και χαρά και μπορώ και πραγματοποιώ όλα αυτά ……
ΤΕΛΟΣ …
