Ερευνητές των πανεπιστημίων Χάρβαρντ και Northeastern των ΗΠΑ δημιούργησαν ένα «ζωντανό μελάνι» αποτελούμενο πλήρως από γενετικά τροποποιημένα βακτηριακά κύτταρα.
Το μελάνι μπορεί να αναπαραχθεί μόνο του και να χρησιμοποιηθεί σε τρισδιάστατο εκτυπωτή, προκειμένου να δημιουργηθούν μικροσκοπικές δομές που απελευθερώνουν φάρμακα μέσα στο σώμα ή που καθαρίζουν τοξικές ουσίες από το περιβάλλον. Μελλοντικά θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ακόμη και για τη δημιουργία κτιρίων στη Γη ή και στη Σελήνη.
Το αυτοαναπαραγόμενο μικροβιακό μελάνι, το οποίο αναπτύσσεται σε μικροβιακές καλλιέργειες και εξωτερικά θυμίζει οδοντόπαστα, είναι η πρώτη εκτυπώσιμη γέλη που έχει φτιαχτεί μόνο από πρωτεΐνες παραγόμενες από βακτήρια E.coli, χωρίς την προσθήκη πολυμερών ή άλλων συστατικών. Έως τώρα τα ζωντανά μελάνια αποτελούσαν «κοκτέιλ» από μικρόβια και πολυμερή. Το νέο μελάνι, ενώ αρχικά βρίσκεται σε ρευστή μορφή γέλης, όταν εκτυπώνεται σε ζωντανές δομές, αυτές δεν μεταβάλλονται πλέον και παραμένουν σταθεροποιημένες στην μορφή που έχουν εκτυπωθεί.
Οι ερευνητές, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», δημιούργησαν με το μελάνι ζωντανές πολύ μικρές δομές (δακτύλιους, τετράγωνα, κώνους, πλέγματα κ.α.) που είτε απελευθέρωναν το αντικαρκινικό φάρμακο αζουρίνη, είτε δέσμευαν την τοξίνη δισφαινόλη Α (ΒΡΑ) από το περιβάλλον.
«Πρόκειται για το πρώτο του είδους του. Ένα ζωντανό μελάνι που μπορεί να ανταποκριθεί στο περιβάλλον», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Αβινάς Μαντζούλα-Μπασαβάνα, σύμφωνα με τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και το «New Scientist». Πάντως διευκρίνισε ότι το μελάνι χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά για να εφαρμοστεί πρακτικά, καθώς π.χ. δεν είναι αρκετά σταθερό για να αποτελέσει τη μοναδική βάση μεγαλύτερων κατασκευών όπως ενός σπιτιού, ενώ μετά από ένα διάστημα ξεραίνεται.
Τα μικρόβια αποτελούν ήδη βασικό συστατικό πολλών προϊόντων όπως αρωμάτων και βιταμινών, ενώ σε γενετικά τροποποιημένη μορφή έχουν χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή βιοδιασπώμενων πλαστικών.
Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση:
https://www.nature.com/articles/s41467-021-26791-x
ΑΠΕ-ΜΠΕ
