Η μετάλλαξη «Δέλτα» του κορονοϊού διασπείρεται ως πυρκαγιά σε καιρικές συνθήκες 8-9 μποφόρ. Κτυπά και παιδιά και την πρώτη εβδομάδα από την έναρξη των σχολείων καταγράφηκαν 3.559μ κρούσματα σε ανηλίκους τεσσάρων έως 18 ετών! Το πρόβλημα μεγεθύνεται στην Βόρειο Ελλάδα. Δεν είναι μόνο η αύξηση κατά 12% των συνολικών κρουσμάτων , είναι κι ότι ακόμη και παιδιά νοσηλεύονται πλέον σε σοβαρή κατάσταση.
Είναι αδιανόητο για πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα που παρέχει στους πολίτες της τα πάντα σε επίπεδο επιστήμης και εργαλείων αντιμετώπισης του ιού, να είναι εμβολιασμένο ΜΟΝΟ το 42% στην Ημαθία, ή το 45% στην Κοζάνη, ή το 42% στην Ξάνθη! Αν μάλιστα δούμε τον επιδημιολογικό χάρτη της χώρας, θα δούμε στο «κόκκινο» πολλές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας. Εκτός από όσες ήδη αναφέραμε είναι κι η Πιερία, η Πέλλα, η Καβάλα, η Καστοριά, η Δράμα αλλά και λίγο νοτιότερα η Λάρισα και τα Τρίκαλα.
Μα δεν είναι μόνο αυτά. Τι να πει, επί παραδείγματι, κάποιος για εκείνον τον γονέα που προκειμένου το παιδί του να μη φορέσει μάσκα … δεν το στέλνει σχολείο; Τι να πει κάποιος για αυτά τα παιδιά παρόμοιων γονιών; Τι να πει κάποιος όταν τέτοιοι τύποι σουλατσάρουν έξω από σχολεία και μετά σε απ’ ευθείας μετάδοση με τα τηλεοπτικά κανάλια … επιδίδουν …πρόστιμα σε εκπαιδευτικούς; Τι να πει κάποιος για τύπους που κάποτε θα ήταν αστέρες στα «παρατράγουδα» της Πάνια και σήμερα απασχολούν την Πολιτεία, την κοινή γνώμη και τη λογική της κοινωνίας;
Όμως το πιο τρομακτικό είναι, το ξαναλέμε, ότι κρατούν τα παιδιά τους εκτός σχολείου!
Ναι, δεν υπάρχει αστυνομία γονέων, ναι η Πολιτεία δεν έχει στα προαπαιτούμενα για να γίνει κάποιος γονιός να διαθέτει μια ψυχιατρική γνωμάτευση. Μα δεν είναι δυνατόν η Πολιτεία να παρακολουθεί αμέτοχη αυτούς τους γραφικούς τύπους που αποκλείουν τα παιδιά τους από την σχολική διαδικασία.
Για σκεφτείτε: Αυτά τα παιδάκια, τρυφερής ηλικίας όλα, δεν πάνε σχολείο, μένουν τούβλα απελέκητα, δεν παίζουν με τους συμμαθητές και φίλους τους, δεν τσακώνονται, δεν γελάνε, στερούνται ακόμη και κοινωνικοποίησης! Για σκεφτείτε πόσα χάνουν αυτά τα παιδιά;
Για σκεφτείτε αυτά τα παιδιά που βλέπουν τους γονείς τους να τραμπουκίζουν δασκάλους και καθηγητές, μόνο και μόνο επειδή εφάρμοσαν τον νόμο; Για σκεφτείτε αυτά τα παιδάκια πώς θ’ αντικρύσουν αύριο τους συμμαθητές τους εξ αιτίας της συμπεριφοράς των γονιών τους; Πολύ περισσότερο στον στυγνό και σκληρό κόσμο των παιδιών;
Ακούσατε εσείς έναν εισαγγελέα να παρέμβει για να δει για ποιον λόγο ένα παιδί μένει εκτός της δια ζώσης μάθησης, χωρίς να έχει αιτίες που αφορούν την υγεία του;
Μακάρι να γίνει …χθες!
Από την άλλη πλευρά, μήπως ως κοινωνία συνηθίσαμε την αθλιότητα; Μήπως μέσα στην άγνοια ή στην ημιμάθειά μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας δεν γνωρίζουμε ότι είναι ευθύνη και καθήκον του γονιού να στέλνει το παιδί σχολείο; Μήπως έχει περάσει στο dna της κοινωνίας αυτό που πράττουν οι μαθητές και μαθήτριες της Β’ και Γ’ Λυκείου, δηλαδή να μην ασχολούνται καθόλου με το σχολείο και τα μαθήματα, παρά μόνο με τα φροντιστήριά τους; Άρα, δεν νοιάζεται ουδείς;
Όλα αυτά, αναμφιβόλως είναι πρωτόγνωρα. Άλλωστε πολλά πλέον είναι τα ελέω πανδημίας πρωτόγνωρα. Όμως, ακόμη κι έτσι η Πολιτεία οφείλει να δημιουργήσει ταχύτατα τις διαδικασίες με τις οποίες θα μπορεί ν’ αντιμετωπίζει τα παρατράγουδα. Ειδικά όταν δεν μπορεί κανένας να παίζει με τις παιδικές ψυχούλες. Ούτε οι γονείς τους…
