Κύριε Υπουργέ, ελπίζω να μην είναι σισύφειος η προσπάθεια, για μία ακόμη φορά, από τα πολλά νομοθετήματα, τα οποία έρχονται στο χώρο του αθλητισμού και από τη δική σας πλευρά, αλλά και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Το να λέμε ότι «ο αθλητισμός είναι ένα ιδεώδες», καλά ακούγεται ως φιλοσοφία, ως έκθεση ιδεών. Αλλά, για να είμαστε ρεαλιστές και πραγματιστές, είναι πολλά τα λεφτά στον αθλητισμό.
Είναι μία εμπορευματοποίηση, ένα μάρκετινγκ, μια προβολή, μία διαφήμιση και πρέπει να μπουν κάποιοι κανόνες.
Αυτοί οι κανόνες, ενδεχομένως, να βάλουν τα πράγματα σε μια σειρά. Αλλά, ας μην κρυβόμαστε, είναι πολλά τα επαγγέλματα που σχετίζονται γύρω από τον αθλητισμό.
Είναι το «ΣΤΟΙΧΗΜΑ», είναι ο ηλεκτρονικός τζόγος, είναι μια σειρά επαγγελμάτων που «τρώνε ψωμί» από τον αθλητισμό, άσχετα αν κάποια από αυτά ωθούν στον εθισμό -και θέλει μεγάλη προσοχή- όπως είναι το τζόγος του αθλητισμού.
Εδώ ήμασταν, κύριε Υπουργέ, με την Επίκαιρη Ερώτηση που καταθέσαμε, ως ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ, για τα ολυμπιακά έργα.
Κάνετε μια προσπάθεια για την αξιοποίηση των ολυμπιακών έργων. Έχουν τη σημασία τους αυτά. Διότι και το χρέος είναι μεγάλο, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 προς την ελληνική οικονομία και ότι αυτό συνεπάγεται και έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη του κόσμου γύρω από τον αθλητισμό.
Δηλαδή, όταν βλέπουν μία εμπορευματοποίηση ενός μεγάλου αθλητικού γεγονότος, όπως είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, που αυτό στοιχίζει στον Προϋπολογισμό του κράτους και όταν βλέπουν ότι από την τσέπη τους, από τη φορολογία τους, έχουν πληρωθεί όλα αυτά τα ολυμπιακά έργα που χορταριάζουν, καταρρακώνεται η εμπιστοσύνη του κόσμου απέναντι στον αθλητισμό, σε όλα τα αθλήματα –κυρίως, βέβαια, στον «βασιλιά των σπορ» που είναι το ποδόσφαιρο, στο οποίο έχουμε και τις περισσότερες συμμετοχές ή στην καλαθοσφαίριση και σε άλλα αθλήματα.
Αυτή η περιβόητη «παράγκα» του ποδοσφαίρου, η οποία δεν φεύγει από το μυαλό των ανθρώπων. Να κάνουμε μια προσπάθεια να φύγει από «παράγκα», να μην γίνει προκάτ, αλλά να γίνει, τουλάχιστον αρχικά, ένα σπίτι που θα έχει κάποια θεμέλια, τα οποία θα δώσουν τα περιβόητα αντιγόνα-αντισώματα στις επόμενες γενεές, αν θέλουν να ασχοληθούν ουσιαστικά με τον αθλητισμό.
Τα ερασιτεχνικά Σωματεία, δυστυχώς, είναι δορυφόροι κάποιων ανωνύμων εταιρειών, αυτήν τη στιγμή. Είναι στο περιθώριο. Υπάρχουν «πηγαδάκια», ίντριγκες, κυκλώματα, μέσα στα ερασιτεχνικά Σωματεία, που λυμαίνονται το χώρο. Υπάρχουν ερασιτεχνικά «Σωματεία-σφραγίδες». Υπάρχουν, όμως, και ερασιτεχνικά Σωματεία, τα οποία κάνουν μια φιλότιμη προσπάθεια, παρά τις αντίξοες συνθήκες, για να μπορέσουν να δώσουν το ευ αγωνίζεσθαι και να αναδείξουν αθλητές.
Μιλάτε, μέσα, για τον «ΠΕΛΟΠΑ». Θα έχουμε την ευκαιρία να τοποθετηθούμε αναλυτικά και επί των άρθρων.
Σε ότι αφορά αθλητικές εγκαταστάσεις, που ανήκουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, από τις οποίες, αυτήν τη στιγμή, πολλές έχουν χίλια μύρια προβλήματα στεγαστικού και κατασκευαστικού χαρακτήρα και είναι εγκαταλελειμμένες.
Το θέμα είναι, πέραν της καταγραφής, υπάρχουν τα απαιτούμενα κονδύλια, προκειμένου αυτές οι εγκαταστάσεις να μπορούν να χρησιμοποιηθούν; Θα μπορούσαμε να δώσουμε μια πλειάδα παραδειγμάτων, πέρα από τα ολυμπιακά έργα.
Υπάρχει το κολυμβητήριο, στην εκλογική μου περιφέρεια στις Σέρρες, που είναι στα μπετά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δεν εκμεταλλευτήκαμε όπως θα έπρεπε το πρόγραμμα «ΕΛΛΑΔΑ 2004». Εδώ, περάστηκε ταρτάν, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, το 2006 και το 2007 κατόπιν εορτής.
Αλλά, εν πάση περιπτώσει, δεν έχουμε τα προπονητικά κέντρα, δεν έχουμε τις αθλητικές εγκαταστάσεις, προκειμένου να μυήσουμε σε αυτό που λέγεται αθλητισμός τους νέους και δη στο μαζικό- σχολικό αθλητισμό.
Εγώ θα ήθελα να φέρετε ένα νομοθετικό πλαίσιο, κύριοι της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Αθλητισμού, προς τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, ώστε να παίξει έναν πιο ουσιαστικό κοινωνικό ρόλο και να έχει ένα χαρακτήρα, απέναντι στη νεολαία και όχι μόνο.
Για παράδειγμα, στη Σουηδία, η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού δίνει κατευθύνσεις στη νεολαία. Μάλιστα, υπάρχει ακόμη και εγχειρίδιο απαγορευμένων ουσιών, που το διανέμει. Μια και είχαμε μιλήσει, πριν από μήνες, για το αντιντόπινγκ, εδώ. Γιατί, πάντα, το ντόπινγκ είναι ένα βήμα μπροστά από το αντιντόπινγκ.
Τώρα, επί της αρχής, αυτό που λέμε εμείς, ως ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ, είναι ότι απέναντι στην εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου πρέπει να μπουν κανόνες. Αυτή η «παράγκα» και αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης να φύγει.
Και μόνο που έχουμε ξένους διαιτητές, στη μεγάλη κατηγορία, σε ποδοσφαιρικούς αγώνες, αυτό αντικατοπτρίζει πολλά για την έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι στο δίκαιο του ποδοσφαίρου και όχι μόνο.
Υπάρχουν υπερβολικές νομοθετικές εξουσιοδοτήσεις προς τον Υπουργό Αθλητισμού, που μας βρίσκει αντίθετους. Δηλαδή, υπάρχει μια συγκέντρωση εξουσιών.
Θέλουμε ως Ελληνική Λύση, μέσω μιας κοινοβουλευτικής επεξεργασίας, η οποία να καθορίζει τον εκπρόσωπο της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, της Εθνικής Αρχής Προσβασιμότητας Ατόμων με Αναπηρία, την Επιτροπή Ισοτιμιών, το ύψος του παραβόλου που κατατίθεται ως δικαιολογητικό για την αναγγελία προς τη Γενική Γραμματεία, της άσκησης του επαγγέλματος του προπονητή.
Εδώ θα ανοίξουμε μια μεγάλη συζήτηση για τους προπονητές. Την έναρξη και τον τρόπο λειτουργίας του ηλεκτρονικού μητρώου των προπονητών, τα καθήκοντα ενός ομοσπονδιακού προπονητή, ενός τεχνικού συμβούλου για τα ολυμπιακά αθλήματα, σε καθηγητές φυσικής αγωγής που υπηρετούν το δημόσιο, τα μέλη της εθνικής σχολής προπονητών, τους εκπαιδευτές αντιντόπινγκ, τα θέματα λειτουργίας της Γενικής Γραμματείας, τις σχολές.
Να ρυθμίζονται τα θέματα λειτουργίας των επιμέρους σε ένα άθλημα ή κλάδο άθλησης σχολών της αρμοδιότητας, τα όργανα διοίκησης, το πρόγραμμα εκπαίδευσης ανά επίπεδο σπουδών και τα προσόντα του εκπαιδευτικού προσωπικού.
Θα πρέπει, επίσης, να έχουμε και ένα άλλο σχετικό θέμα που αφορά το ποσό των διδάκτρων στην Εθνική Σχολή Προπονητών, την ελάχιστη χρονική διάρκεια σπουδών που βάζετε, τις ώρες συνολικής υποχρεωτικής παρακολούθησης των μαθημάτων.
Αναφορικά, λοιπόν, με το σύνολο του νομοσχεδίου λόγω αυτής της εμπορευματοποίησης των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ο αθλητισμός είναι μια μεγάλη επιχείρηση και αυτό το ξέρουμε. Το ότι τώρα συγχωνεύεται η «Superleague 2» με τη «Football League» σε μια κατηγορία, αυτό είναι μια αδήριτη ανάγκη.
Αυτό είναι σίγουρο. Υπάρχει και η αύξηση, βέβαια, του απαιτούμενου μετοχικού κεφαλαίου και από κει και πέρα δεν ξέρω αν θα αδικηθούν κάποιες ομάδες που θα μου πείτε, όμως, πρέπει, είναι Ανώνυμες Εταιρείες και πρέπει να δώσουν εγγυητικές επιστολές.
Αυτό με τους δύο ομίλους δεν είναι αρνητικό, διότι δεν μπορεί, για παράδειγμα, ο Πανσερραϊκός, όπου είμαι εγώ από τις Σέρρες, να πηγαίνει στο Ηράκλειο να παίζει στην πατρίδα του κυρίου Αυγενάκη.
Είναι μεγάλα τα έξοδα, δεν μπορεί τελεσφορήσει αυτό. Οι ομάδες έχουν προβλήματα, ασχέτως του μετοχικού κεφαλαίου. Δηλαδή, ο βόρειος και ο νότιος όμιλος είναι επανάληψη του παρελθόντος. Υπήρχε αυτό, το ξέρετε όσοι ασχολείστε με το ποδόσφαιρο.
Ερχόμαστε, λοιπόν, σε αυτή την αρχική φάση, για να μπορούν να επιβιώσουν οι ομάδες. Από κει και πέρα, όμως, το θέμα είναι ότι είμαστε σε μία εποχή δύσκολη για τις ομάδες, με κλειστά γήπεδα, δεν κάνανε εισιτήρια, έχουν έλλειψη εσόδων οι ομάδες, το ξέρετε πολύ καλά.
Είναι καλό αυτό με την εγγυητική για να μην αφήνουν απλήρωτους υπαλλήλους, παίκτες, προπονητές, προμηθευτές, αλλά τουλάχιστον τα έσοδα των Π.Α.Ε. έχουν μειωθεί δραματικά.
Αυτό το ξέρετε, κλειστά γήπεδα, συντριπτικό περιορισμό των εσόδων, δεν έχουν τις απαιτούμενες χορηγίες και πάει λέγοντας.
Είναι, όμως, τουλάχιστον μία προσπάθεια που γίνεται, προκειμένου οι ομάδες να περιορίσουν τα έξοδα τους για να μπορούν να ανταπεξέλθουν, γιατί είδαμε στο παρελθόν τι έχει γίνει. Ομάδες αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο, να κατεβάσουν ρολά, δεν πήγαινε άλλο. Ιστορικές ομάδες, επαγγελματικές ομάδες, Ανώνυμες Εταιρείες.
Τώρα, σε ότι αφορά τα πολιτικά πρόσωπα και όχι μόνο, που κρύβονται μέσα στις Π.Α.Ε., γιατί καμουφλάζ είναι για πολλούς, λυμαίνουν τον χώρο, εκμεταλλεύονται το χώρο. Η φορολογία μετακυλίεται σε Ανώνυμες Εταιρείες και αυτοί αποποιούνται των ευθυνών τους γιατί είναι καλυμμένοι από το νόμο ως φυσικά πρόσωπα.
Είναι μια ευκαιρία από τους νομικούς να υπάρξει ένα αυστηρό νομοθετικό ξεκάθαρο πλαίσιο, γιατί ο «φόβος φυλάει τα έρημα», που λέει και ο λαός στην καθομιλουμένη, δεν μπορεί για πράξεις στις οποίες ευθύνονται με την προστασία υπό το καταφύγιο, υπό το πέπλο μιας Ανώνυμης Εταιρείας, να μην πληρώνουνε ως φυσικά πρόσωπα για τυχόν αδικήματα, παρανομίες και για φοροδιαφυγές.
Τώρα, πάμε λίγο στον Ε.Ο.Κ.Α.Ν., γιατί το συζητούσαμε αυτό σε ότι αφορά για το αντιντόπινγκ.
Εδώ και 10 χρόνια ο Εθνικός Οργανισμός εδώ πρέπει να πούμε ήταν σχεδόν ανύπαρκτος και υπάρχει ευθύνη του κράτους.
Η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού που δεν έχει δώσει επαρκή δείγματα ενδιαφέροντος για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό που λέγαμε δεν μας πείθει προσωπικά ότι μπορούν να επαναφέρουν το σύστημα αντιντόπινγκ σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο.
Θέλει πολλή δουλειά, θέλει ουσιαστικές τομές. Ήρθε το νομοσχέδιο αυτό για το αντιντόπινγκ, αλλά εδώ έχουμε τις επιφυλάξεις μας.
Με αυτό που έγινε με τις αναγκαίες ρυθμίσεις για την εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με τον κώδικα αντιντόπινγκ, αναφέρεται εδώ ότι χωρίς όλα τα υπόλοιπα απαραίτητα, όμως, στοιχεία που απαιτούνται για την εύρυθμη λειτουργία του Εθνικού Οργανισμού και του εργαστηρίου δεν πρόκειται να έχουμε αποτέλεσμα πιστεύουμε εμείς και θα συνεχίσουμε να εκτιθέμεθα.
Γι΄ αυτό το λόγο είμαστε επιφυλακτικοί ως προς το θέμα του εθνικού οργανισμού σε ό,τι αφορά την καταπολέμηση του αντιντόπινγκ. Θα το δείξει θα μου πείτε ο χρόνος αλλά εκεί εκφράζουμε τις επιφυλάξεις μας.
Υπάρχει μία καλή προσπάθεια ο νομοθέτης να προστατέψει τους αθλητικούς αγώνες, παρέχει, όμως, για μία ακόμη φορά, αυξημένες εξουσίες στους αρμόδιους υπουργούς που θα ρυθμίζουν ειδικά θέματα.
Θα λέγαμε, δηλαδή ότι αυτές οι ρυθμίσεις επιτρέπουν μία έντονη πολιτική παρέμβαση στον τομέα του αθλητισμού γι΄ αυτό εμείς θέλουμε μια μεγαλύτερη βεντάλια και μια δικλίδα ασφαλείας απέναντι στον αθλητισμό, ο οποίος καλλιεργεί ήθος, καλλιεργεί αγωγή, δημιουργεί φυτώριο, ένα εκκολαπτήριο πολιτών.
Δεν είναι απλά αθλητισμός για τον αθλητισμό. Μέσα από τον αθλητισμό, κύριοι, το ξέρετε πολύ καλά, υπάρχει κουλτούρα. Είναι ένα θέμα που πρέπει να απασχολήσει όλα τα κόμματα αλλά και πολλούς παράγοντες.
Ο κάθε Υπουργός Αθλητισμού έχει το ίδιο βάρος, κύρος, αρμοδιότητα και ευθύνη, όπως και ο Υπουργός Παιδείας. Δεν είναι κάτι διαφορετικό, παιδεία είναι και ο αθλητισμός. Άλλο η εκπαίδευση είναι ένας άλλος παράγοντας η εκπαίδευση, κανονικά το Υπουργείο Παιδείας, κατ΄ εμέ, έπρεπε να ονομάζεται Υπουργείο Εκπαίδευσης.
Η εκπαίδευση είναι κάτι διαφορετικό, η παιδεία όμως έχει εκφάνσεις και στον αθλητισμό. Ο αθλητισμός είναι κουλτούρα, είναι επίπεδο.
Πάμε τώρα στις λέσχες φιλάθλων. Δεν μπορεί να υπάρχει μια ανεξέλεγκτη κατάσταση εκεί. Πρέπει να πάμε στα ευρωπαϊκά πρότυπα.
Πρέπει να υπάρχει ένας έλεγχος. Καταρχάς η προσπάθεια που γίνεται με οργανωμένες λέσχες φιλάθλων κάτω από κανόνες το λέει και η λέξη, να φύγουμε από το οπαδός να πάμε στο φίλαθλος.
Δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, δεν γίνεται από μέτρα ημίμετρα. Θέλει παιδεία αυτό για να αλλάξει, παιδεία από τα σχολεία.
Γι΄ αυτό λέω εκεί, νομοθετικό πλαίσιο, κύριοι της κυβέρνησης, στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Τα μαθήματα στα σχολειά, που λέει και ο λαός, πρέπει να είναι και υπό την αιγίδα και τον έλεγχο, αν θέλετε, ή την επιστασία του Υπουργείου Πολιτισμού, αν θέλουμε να μιλάμε για φιλάθλους και όχι για στείρους οπαδούς,
Τι γίνεται τώρα;
Δεν υποχρεούνται να τηρούν βιβλία εσόδων εξόδων; Μπορούμε να το δούμε αυτό, γιατί κάποιοι θα εκμεταλλευτούν τις λέσχες φιλάθλων, ας μην κρυβόμαστε θα το κάνουν μπίζνα. Θα είναι αρχηγοί; Θα φαίνονται ως επικεφαλής σε συνεργασία με τις ΠΑΕ; Θα αρχίσει και θα γίνεται εταιρεία η λέσχη φιλάθλων.
Αυτό πρέπει να το προσέξετε, διότι πολλές ομάδες θα έχουν αυτή τη συνεργασία, τον κρίκο, με τις λέσχες φιλάθλων προκειμένου να έχουν το «δικό τους» ελεγχόμενο στρατό -δεν είναι κατ΄ εξοχήν αρνητικό αυτό- αλλά αν δεν υπάρχει οικονομικός έλεγχος κάποιοι θα «κονομάνε» από τις λέσχες φιλάθλων.
Αυτό να το ξέρετε. Αυτό έχει γίνει με τις μη ελεγχόμενες λέσχες αλλά όταν δεν υπάρχει κάποιος κανόνας ως οικονομική δικλίδα για το πώς θα είναι η λειτουργία αυτών των λεσχών και στα οικονομικά κάποιοι θα εκμεταλλευτούν τα μέλη από τις λέσχες των φιλάθλων.
Αξιοσημείωτη είναι βέβαια η ρύθμιση σύμφωνα με την οποία ο ιδιοκτήτης, ο μισθωτής και ο οδηγός μεταφορικού μέσου ευθύνονται για παραβίαση απαγορευμένης μετακίνησης μόνο εφόσον γνώριζαν ότι διέθεταν παρανόμως οργανωμένη μετακίνηση. Αν και ο νομοθέτης είναι αυστηρός με τους ίδιους τους φιλάθλους, είναι ιδιαίτερα ελαστικός και ευνοϊκός όμως προς τους συμμετέχοντες, δηλαδή, τους λεγόμενους συναυτουργούς σε παράνομες οργανωμένες μετακινήσεις.
Εδώ θα πρέπει, κύριοι, να μπει μία μεγαλύτερη δικλίδα ασφαλείας και για τους διαμεσολαβητές, διότι ο απώτερος σκοπός είναι ναι μεν να υπάρχει μετακίνηση των φιλάθλων γιατί μόνο τότε έχει αξία ο αθλητισμός, για να υπάρχουν οι δύο ομάδες με το δικό τους κόσμο, τους δικούς τους φιλάθλους και όχι στείρους οπαδούς μονόπλευρους οπαδούς, όπως έχουν γαλουχηθεί, για να χαιρόμαστε ως ένα θέαμα και αν θέλετε και υπερθέαμα ακόμη τον αθλητισμό.
Είμαστε επιφυλακτικοί επί της αρχής. Βλέπουμε κάποιες θετικές κατευθύνσεις σε κάποια άρθρα και θα τοποθετηθούμε αναλυτικά και στις επόμενες συνεδριάσεις.
Επιφυλασσόμεθα, όμως, σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο για την Ολομέλεια, κύριε Υπουργέ, να το δούμε, διότι εδώ πρέπει να γίνουν σίγουρα ουσιαστικές τομές, αλλά αυτός ο συγκεντρωτισμός εξουσιών σε ολίγους μας προβληματίζει γιατί εμείς θέλουμε να τον διανθίσουν υπό την έννοια πολλών παραγόντων που σχετίζονται.
Δηλαδή ανάμεσα στους φορείς που πρέπει να κληθούν για να κάνουμε έναν ουσιαστικό διάλογο θα πρέπει, για παράδειγμα, να κληθούν οι γονείς αθλητών σε ερασιτεχνικά σωματεία.
Εγώ θέλω και εμείς θέλουμε ως Ελληνική Λύση, να ακούσουμε το γονέα ο οποίος είναι αρωγός του αθλητή, βάζει από την τσέπη του λεφτά για τις προπονήσεις, στερείται τον προσωπικό του χρόνο, κάνει δηλαδή και αυτός την επιθυμία του παιδιού του, που είναι κοντά, γιατί κι αυτός ο γονιός τραβάει πάρα πολλά μέσα στα ερασιτεχνικά σωματεία.
Θα ήθελα για παράδειγμα, μιας και από το σύστημα «Πέλοπας» θα υπάρχει καταγραφή των αθλητικών εγκαταστάσεων που είναι στους ΟΤΑ, να έρθει εδώ μέλος της ΚΕΔΕ να μας πει- δεν μπορούν να έρθουν όλοι οι δήμοι- τι προβλήματα αντιμετωπίζει η Αυτοδιοίκηση για το θέμα συντηρήσεις κάποιων αθλητικών εγκαταστάσεων και βέβαια κάποιες αθλητικές εγκαταστάσεις εγκαταλελειμμένες- στοιχειωμένες, θα πω εγώ- είναι ευκαιρία, πέρα από το μητρώο, πέρα από την καταγραφή, να βγάλουμε ένα πλαίσιο μέσω ενός προϋπολογισμού, ότι αυτές ή θα τις κλείσουμε τελείως ή δεν θα έχουν τη μοίρα των ολυμπιακών έργων ή θα τις αναβαθμίζουμε και θα τις αξιοποιήσουμε.
Πάντως ο αθλητισμός πρέπει σίγουρα να μπει σε άλλα θεμέλια, σε άλλες βάσεις, γιατί απλά είναι Παιδεία.
