Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
Τι Αστυνομία θέλεις;
Η κτηνωδία που κάνει το γύρο του διαδικτύου με τους αστυνομικούς να χτυπάνε έναν πολίτη στην πλατεία, απέναντι από την πλατεία της Νέας Σμύρνης δείχνει ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει.
Αστυνομικοί χτυπάνε πολίτες, χτυπάνε φωτορεπόρτερ, χτυπάνε διαδηλωτές.
Μήπως κάτι έχει στραβώσει για τα καλά στις τάξεις της ΕΛΑΣ και ίσως και λίγο ψηλότερα;
Μπορεί για κάποιους η αστυνομία «καλά κάνει και χτυπάει κουκολοφόρους στα Εξάρχεια». Μήπως όμως όταν αλλάζουν οι πλατείες και το ξύλο πέφτει και στις οικογενειακές πλατείες των Αθηνών ακόμη και οι «κάποιοι» ανησυχούν;
Και τότε τι γίνεται; Είναι αποδεκτό το ξύλο αλά καρτ;
Πολλοί έχουν γράψει όλο αυτό το διάστημα της καραντίνας ότι η καταστολή στοχεύει σε ό,τι φτιάχνει τη διάθεση του κόσμου.
Το τελευταίο λοιπόν που έχει μείνει ως «διασκέδαση» είναι η βόλτα την πλατεία, το να κάτσει κάποιος σε ένα παγκάκι ή ένα πεζούλι και ίσως να συναντήσει κάποιον γνωστό.
Όσο η Χρυσή Αυγή ήταν σε κυκλοφορία σελίδες και σελίδες είχαν γραφτεί για την παρείσφρηση ακροδεξιών στις τάξεις της ΕΛΑΣ που έκανε τα στραβά μάτια σε παραβατικές συμπεριφορές περιφερόμενων ταγμάτων ασφαλείας.
Ανέκαθεν θυμάμαι ως δημοσιογράφος κάποιους ένστολους συνδικαλιστές να κάνουν τη δική τους πολιτική φόβου και να καταγγέλλουν τους πολιτικούς ότι δεν τους αφήνουν να κάνουν τη δουλειά τους: να πιάσουν τους μπαχαλάκηδες που αμαυρώνουν πορείες, να πιάσουν τους κλέφτες, να πιάσουν τους εμπόρους ναρκωτικών, να καταλύσουν το «άβατο» των Εξαρχείων και λοιπά και λοιπά.
Τώρα τι γίνεται;
Μπας κι επειδή αδυνατούν να πιάσουν τον φυγόποινο χρυσαυγίτη, καταδικασμένο, Παπά, ξεσπάνε κι ό,τι φέρει η στιγμή;
Θα ξεκινήσει τώρα ένα γαϊτανάκι δηλώσεων και αντεγκλήσεων και φυσικά θα συνεχίσει η διάχυση μίσους και διχασμού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από ανεξάρτητους και κομματικά εξαρτημένους χρήστες και πάλι η μπάλα θα πάει στην εξέδρα της μικροπολιτικής.
Μπορείς να κρίνεις την Αστυνομία και να μην είσαι «ζέος», μπορείς να θες την Αστυνομία και να μην είσαι χουντικός.
Προσωπικά θέλω Αστυνομία αξιόπιστη, που θα τηρεί τον νόμο και θα λειτουργεί εντός του για να αισθανόμαστε ασφαλείς, εμείς και τα παιδιά μας. Αστυνομία με κύρος, εκπαίδευση και ήθος.
Δεν θέλω Αστυνομία τραμπούκων που τρομοκρατούν για να παίξουν παιχνίδια πολιτικής που θυμίζει ταινία β’ διαλογής. Δεν θέλω αστυνομικούς που λειτουργούν σαν αγέλη πεινασμένων λύκων.
Θέλουμε ασφάλεια αλλά θέλουμε και δημοκρατία.
Οι φωτορεπόρτερ είναι εκεί που δεν μπορούμε να είμαστε εμείς. Το έχω ξαναγράψει: οι φωτορεπόρτερ είναι τα μάτια της κοινωνίας. Και όταν κανείς επιτίθεται και λογοκρίνει τη δουλειά τους τότε δείχνει ότι φοβάται, κι αν φοβάται σημαίνει ότι κάτι κάνει που δεν θέλει να το δει ο κόσμος. Τόσο απλά τα πράγματα.
Γιάννης Καφάτος
