Το τηλεοπτικό μήνυμα του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά από αρκετό καιρό, νομίζω ότι κατέρριψε την άκρατη φημολογία περί αναμενόμενου lockdown στην Αττική ή σε άλλες περιοχές της χώρας. Τη φημολογία, πλην των ανόητων του διαδικτύου, συντήρησαν ακόμη και μέλη της επιτροπής λοιμωξιολόγων.
Απ’ όσα είπε ο πρωθυπουργός, έγινε σαφές ότι το lockdown είναι η τελευταία επιλογή του, ισχυριζόμενος μεταξύ άλλων ότι η πανδημία δεν μπορεί να διαχειριστεί ως ένα εκκρεμές που κινείται από το ένα άκρο, αυτό του lockdown στο άλλο άκρο, της πλήρους χαλάρωσης.
Είναι σαφές, ότι πρέπει να υπάρχει κάποιο σημείο ισορροπίας. Κι ότι πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι θα ζούμε με τον ιό ακόμη και χρόνια! Άρα, το lockdown δεν είναι λύση.
Σκέφτομαι ότι σ’ αυτή τη χώρα της ατέλειωτης φλυαρίας στο διαδίκτυο και της ανευθυνότητας, όπου ο καθείς υποκαθιστά ή αντικαθιστά τους υπευθύνους και τους ειδικούς, χρειάστηκε πάλι να επέμβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να σταματήσει η φημολογία κι η κουταμάρα αλλά και η συζήτηση για καθολική καραντίνα.
Τι μας είπε ο Μητσοτάκης; Μίλησε πάλι με την απλή λογική, ανέφερε περί «εγρήγορσης» χωρίς οριζόντια μέτρα και είπε για ποιον λόγο θα ήταν αναποτελεσματικό κι ατελέσφορο ένα νέο lockdown.
Είπε και κάτι ακόμη: Κατέθεσε στην κοινωνία το μέγα δίλημμα: «Αυτοπροστασία ή καραντίνα»; Κι όπως εξήγησε, δίνοντας έμμεση απάντηση στο δίλημμα, η καραντίνα έχει πολλαπλό κόστος: από το κλείσιμο των επιχειρήσεων, την ανεργία, τη μείωση των δημοσίων εσόδων και την ύφεση, έως την κοινωνική μεροληψία, καθώς ο κάθε οριζόντιος περιορισμός επηρεάζει δυσανάλογα τους ισχυρότερους και τους πιο αδύναμους — «τα κλειστά σχολεία φέρνουν μόνο κλειστά μυαλά», είπε μεταξύ άλλων…
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν. Καραντίνα δεν υπάρχει κι ο δρόμος είναι μονόδρομος στις στοχευμένες παρεμβάσεις και έξυπνες κινήσεις. Κάποιες εξ αυτών είχαν καθυστερήσει, όπως αυτή της ενίσχυσης του στόλου των κρατικών λεωφορείων με λεωφορεία των ΚΤΕΛ που κοστίζουν και πολύ λιγότερο στον κρατικό κορβανά. Ή της προμήθειας 300 αστικών λεωφορείων με leasing. Κάτι που γίνεται παντού, πλην της Ελλάδας…
Πρέπει να πούμε κάτι ακόμη. Ένα lockdown δυο εβδομάδων θα έχει κόστος, τουλάχιστον 1,5 δις! Και ποιος θα μπορούσε να εγγυηθεί ότι σε ένα ή δυο μήνες δεν θα χρειαζόταν κι άλλο; Και πώς θα μπορούσε να λειτουργεί συστηματικά κοινωνία κι οικονομία ως ακορντεόν; Ανοίγουμε και κλείνουμε;
Άρα, ατομική ευθύνη και αυτοπροστασία είναι το ζητούμενο.
Όμως, πέραν αυτών, πρέπει να μας απασχολήσει το ερώτημα: Γιατί πρέπει ως κοινωνία να χρειαζόμαστε κάθε λίγο και λιγάκι τον Μητσοτάκη να μας λέει τα πράγματα με το όνομά τους, για να κατανοούμε; Ο καθείς ας απαντήσει για λογαριασμό του…
