Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Αγιασμός, πρώτη μέρα στα σχολεία σε μια δύσκολη εποχή
Να είναι γερά όλα τα παιδιά του κόσμου που σήμερα θα πάνε στα σχολεία τους.
Τα δικά μου με χαρά περιμένουν να δουν τους φίλους τους…
«Μην αγκαλιαστείτε, μην αρχίσετε τα φιλιά» λέω σα χαλασμένο γραμμόφωνο που κόλλησε η βελόνα στην εξωστρεφή κόρη μου.
«Να πλένετε τα χέρια σας, συνεχώς» επαναλαμβάνω το τροπάρι, «όπως στην καραντίνα», ενοχλητικά και στον γιο μου, που είναι λίγο πιο βαρύς ένεκα εφηβείας.
Για τη μάσκα δε λέμε πολλά γιατί τη φοράνε, ευλαβικά και τους έχουμε εμπιστοσύνη.
Εκείνο όμως το αυθόρμητο, την αγκαλιά στον φίλο ή τη φίλη που δεν είδες σχεδόν ένα καλοκαίρι, αυτή την απλή, αλλά τόσο σημαντική για την συναισθηματική υγεία όλων μας, την αγκαλιά, το φιλί, πώς θα το αποφύγει κάθε παιδί στην αυλή και στην τάξη του σχολείου του;
Δύσκολη εποχή για τα παιδιά μας που, όπως κι εμείς, ζούμε τις πρωτόγνωρες εμπειρίες της πανδημίας, μιας ανίατης γρίπης που τσακίζει χωρίς να υπολογίζει πια ηλικίες, φύλο, φυλή.
Η δική μου γενιά έπρεπε να μάθει τη χρήση προφυλακτικού, αφού μάθαμε ότι οι φορείς του AIDS δεν είναι κάτι το επικίνδυνο. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, θα θυμάστε οι μεγαλύτεροι, τους «διωγμούς» σε ασθενείς και αργότερα σε φορείς. Κι ύστερα μάθαμε ότι δεν κάνουμε τίποτα χωρίς προφυλακτικό και η ζωή μας συνεχίστηκε, η ερωτική ζωή ξαναβρήκε τη γεύση της και σήμερα οι φορείς του AIDS έχουν ιατρική λύση και συνεχίζουμε να ζούμε.
Η σημερινή γενιά, εκτός του προφυλακτικού, πρέπει να μάθει να φοράει τη μάσκα της και να μην είναι αυθόρμητη σε εναγκαλισμούς γιατί δεν ξέρεις πού υπάρχει, έστω και σιωπηρά, ο κορωνοϊός covid19.
Είναι τυχερά τα παιδιά μας γιατί, πιστεύω έχουν καλούς δασκάλους, όλων των βαθμίδων, και θα τους καταφέρουν να καταλάβουν τους κινδύνους και με τον δικό τους τρόπο να τα κάνουν υπεύθυνα. Αφήστε με να είμαι αισιόδοξος επ’ αυτού και να πιστεύω ότι βλαμμένοι αντι-μασκιστές, όπως και αντιεμβολιστές δεν είναι ανάμεσα στους δασκάλους των παιδιών μας.
Οι γονείς. Εκεί είναι το πρόβλημα. Εκεί δεν ξέρεις τι ακούει το κάθε παιδί σπίτι του, οπότε εύχεσαι το παιδί να είναι πιο σοφό από τους γονείς.
(έτσι συμβαίνει συνήθως κι ας μη θέλουμε οι μεγαλύτεροι να το παραδεχτούμε, αφού θα είναι σα να αποδεχόμαστε την κενότητά μας.)
Δύσκολη εποχή για τα πρωτάκια, και για κάθε μαθητή και μαθήτρια που ξεκινάει σήμερα το σχολείο. Αλλά λέω να μη χάσουμε την αισιοδοξία μας ότι ανάμεσα σ’ αυτούς τους μαθητές βρίσκονται καλύτεροι άνθρωποι από εμάς. Άρα μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.
Καλή σχολική χρονιά με ασφάλεια!!!
Γιάννης Καφάτος
