Έγραψα και χθες ότι δεν μπορώ να κατανοήσω την προσπάθεια ορισμένων να επιδίδονται ή να σκέφτονται να επιδοθούν σε …εξόδους πολιορκημένων ή… επαναστατικές κινήσεις! Όπως δεν μπορώ να κατανοήσω την σπουδή κάποιων να τρέξουν να προσευχηθούν στις εκκλησίες. Λες κι ο Χριστός δεν κατανοεί την κατάσταση ή δεν αποδέχεται προσευχή από το σπίτι.
Υπό αυτό το πρίσμα δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε τις τεράστιες δόσεις υποκρισίας μερικών. Μου έλεγε χθες φίλος ότι δεν μπορεί να διανοηθεί πως δεν θα πάει στον Επιτάφιο! Κι όταν τον ρώτησα αν όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια μετά από αυτόν έχει επιστρέψει ποτέ στην Εκκλησία, άλλαξε συζήτηση… Το ίδιο και με την Ανάσταση. Πόσοι από εμάς έχουμε ξαναμπεί στην εκκλησία μετά τον ψαλμό του Χριστός Ανέστη; Άρα, η όλη υπόθεση δεν είναι αμιγώς πέριξ του θρησκευτικού μας αισθήματος αλλά και των συνηθειών μας.
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι όλες αυτές οι ημέρες έχουν μεν τη θρησκευτική τους έκσταση και την κατάνυξη- υπόκλιση στο θείο δράμα, μα ταυτοχρόνως εμπεριέχουν τεράστιες δόσεις κοινωνικών εθίμων. Κάτι ως έθιμο είναι η συνοδεία του Επιταφίου, που τελικά και μετά τα ύμνους και τα εγκώμια δεν επιστρέφει στην εκκλησία αλλά καταλήγει σε κάποιο ουζερί ή σε νηστίσιμη… κατάποση ψαρικών και οστρακοειδών. Κάτι ως έθιμο είναι και η γρήγορη φυγή από την εκκλησία την Ανάσταση, για να μη παγώσει η μαγειρίτσα…
Αυτά, δεν τα επισημαίνω για να μειώσω τη σημασία των κορυφαίων θρησκευτικών εορτών. Άλλωστε η θρησκεία και η Ορθοδοξία, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι τόσο ταυτισμένες με τον λαό μας που δεν μπορούν να μειωθούν. Χώρια του ότι διαθέτουν έντονο κοινωνικό χρώμα. Τα επισημαίνω λοιπόν, για να καταδείξω την υποκρισία κάποιων.
Ταυτοχρόνως, εκμεταλλευόμενη την ανάγκη κάποιων συνανθρώπων μας, η εκκλησία δεν έκανε καλά τα του οίκου της. Πήρε αποφάσεις διφορούμενες, άργησε να συνταχθεί με τους κανόνες που επέβαλλαν οι επιστήμονες και η Πολιτεία, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις βρέθηκαν μητροπολίτες και ιερείς που παρενέβησαν προκλητικά το νόμο. Έτσι, δόθηκαν δικαιώματα.
Βρέθηκαν τα απολιθώματα της πολιτικής να καταγγέλλουν την εκκλησία και το συνωστισμό που επιτρέπει στους ναούς. Ποιοι; Αυτοί που προκαλούν συνδικαλιστικό συνωστισμό στον Ευαγγελισμό! Αυτοί που είναι δηλωμένοι άθεοι αλλά … ανάβουν κερί σε εικόνες και προσκυνούν στο Άγιο Όρος!
Ξαναλέω: Η εκκλησία έδωσε δικαιώματα. Ακόμη και μια ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου για εσωτερική διακίνηση – πληροφόρηση (ότι θα είναι εν λειτουργία οι ναοί 4 ώρες τη Μεγάλη Παρασκευή) την έκαναν χαρτοπόλεμο! Δημιούργησαν σύγχυση και ψευδείς εντυπώσεις. Κι έτρεχαν μετά να δικαιολογούνται με …ιερές δικαιολογίες!
Πόσο άδικη όμως, είναι αυτή η εικόνα για την εκκλησία; Μπορεί ο αρχιεπίσκοπος πλέον (είναι ολοφάνερο) να μη θέλει ή να μη μπορεί να ελέγξει γεγονότα και φανατικούς αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των ηγητόρων της δεν ταυτίζεται με το μαύρο. Ιεράρχες σαν τον Δημητριάδος ή σαν τον Μεσογαίας αλλά και πολλοί άλλοι, αποτελούν κορυφαίες προσωπικότητες. Τόσο της Ορθοδοξίας όσο και της κοινωνίας. Κι «έσπρωξαν» τα πράγματα στη σωστή κατεύθυνση. Για να μη πεθάνουν άνθρωποι. Έτσι η απόφαση της εκκλησίας για λειτουργίες κεκλεισμένων των θυρών και χωρίς μεγάφωνα, μπορεί να ήταν δύσκολη μα ήταν σύμφωνη με τις επιταγές των επιστημόνων.
Προσέξτε: Γίνεται πολύς λόγος για την μη λειτουργία των μεγαφώνων. Μα εδώ υπάρχουν δυο χαρακτηριστικοί αντίλογοι. Ο πρώτος έχει να κάνει με τη συνήθεια του Έλληνα. Τα κοινωνικά έθιμα που λέγαμε προηγουμένως. Που προκαλούν συνωστισμούς στις ανοιχτωσιές –προαύλια των εκκλησιών αυτές τις ημέρες. Για σκεφτείτε: Πόσοι είναι μέσα στις εκκλησίες αυτές τις ημέρες και πόσοι έξω; Ειδικά Μεγάλη Παρασκευή και Ανάσταση; Όλοι θα έτρεχαν εκεί για να κάνουν επιτάφιο κι Ανάσταση υπό τους ήχους των μεγαφώνων. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει –επιτέλους ας το καταλάβουμε- με το γεγονός ότι τα μεγάφωνα προκαλούν όχληση ακόμη και σε πιστούς Χριστιανούς; Για σκεφτείτε: Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα συμβαίνει αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας με τα μεγάφωνα των εκκλησιών; Που είναι ανοικτά σε οποιαδήποτε λειτουργία σχεδόν καθημερινά; Ας το επεξεργαστούμε κι αυτό κάποια στιγμή. Εκτός αν ο υφιστάμενος νόμος (υπάρχει νόμος που το απαγορεύει) δεν ισχύει για την εκκλησία…
Πρέπει να τονίσουμε κάτι ακόμη. Το «κεκλεισμένων των θυρών» αποτελεί αποτέλεσμα εξαιρετικών και λεπτών χειρισμών του Μητσοτάκη. Που όταν διαπίστωσε τις κωλυσιεργίες του αρχιεπισκόπου και κάποιων φανατικών ιεραρχών, δεν υποχώρησε και δεν επέβαλλε ετσιθελικά τα μέτρα που ήταν απαραίτητο να ληφθούν. Απλά, δημιούργησε τις προϋποθέσεις ούτως ώστε η εκκλησία να αναγκαστεί να λάβει το μέτρο ως ένδειξη ευθύνης προς την κοινωνία…
Κεκλεισμένων των θυρών λοιπόν και προσευχή από το σπίτι. Για να μπορέσουμε του χρόνου να είμαστε εκεί που ο καθείς επιθυμεί…
