Το μνημόνιο κατανόησης μεταξύ της Άγκυρας και της κυβέρνησης της Τρίπολης καταγγέλλει, με επιστολή του στον ΟΗΕ, ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης, Αγκίλα Σάλεχ Ίσα (Aguila Saleh Eissa), χαρακτηρίζοντάς το άκυρο.
«Η Βουλή των Αντιπροσώπων της Λιβύης, η οποία και αποτελεί τη διεθνώς αναγνωρισμένη νομοθετική αρχή στη χώρα, δεν αναγνωρίζει το εν λόγω μνημόνιο κατανόησης/συμφωνίας που υπογράφηκε μεταξύ της κυβέρνησης Εθνικής Συνεννόησης/Συμφωνίας και της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Ως εκ τούτου, το κράτος της Λιβύης απαλλάσσεται πλήρως από κάθε είδους απορρέουσες υποχρεώσεις» διαμηνύει ο πρόεδρος της Βουλής της Λιβύης στην επιστολή του στον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, τη μετάφραση της οποίας στην ελληνική γλώσσα έδωσε στη δημοσιότητα η Βουλή των Ελλήνων, ενόψει της επίσκεψης του Αγκίλα Σάλεχ Ίσα στην Αθήνα, προσκεκλημένος του Κώστα Τασούλα.
Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους είναι άκυρο το μνημόνιο, ο Αγκίλα Σάλεχ Ίσα καλεί τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ να υποβάλει το ζήτημα στο Συμβούλιο Ασφαλείας, απαιτώντας εκ μέρους της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης, μεταξύ άλλων, να το κηρύξει ανυπόστατο και να ανακαλέσει την αναγνώριση της κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης της χώρας.
Ειδικότερα, για το σκέλος του μνημονίου που αφορά στην οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων/ζωνών δικαιοδοσίας μεταξύ των δύο χωρών, ο πρόεδρος της λιβυκής Βουλής τονίζει, πως δείχνει εν πολλοίς άγνοια και επεξηγεί πως είναι άκυρο για τους ακόλουθους λόγους: «Η Λιβύη και η Τουρκία δεν έχουν κοινά θαλάσσια σύνορα. Υπάρχουν /παρεμβάλλονται αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Κύπρου, πέραν των αλληλεπικαλυπτόμενων θαλασσίων συνόρων με άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου, του Λιβάνου και της Συρίας, όπως προβλέπεται στη Σύμβαση των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας. Το άρθρο 3 ορίζει ότι «κάθε κράτος έχει το δικαίωμα να καθορίσει το εύρος της χωρικής του θάλασσας. Το εύρος αυτό δεν υπερβαίνει τα δώδεκα ναυτικά μίλια, μετρούμενα από γραμμές βάσεως καθοριζόμενες σύμφωνα με την παρούσα Σύμβαση». Η Σύμβαση των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας ορίζει στο άρθρο 33 τη «Συνορεύουσα ζώνη: 1. Σε ζώνη που συνορεύει με τη χωρική του θάλασσα, η οποία ορίζεται ως συνορεύουσα ζώνη, το παράκτιο κράτος μπορεί να ασκεί τον έλεγχο που είναι απαραίτητος για να: α) εμποδίζει παραβίαση των τελωνειακών, δημοσιονομικών, μεταναστευτικών ή υγειονομικών του νόμων και κανονισμών στο έδαφός του ή στη χωρική του θάλασσα β) τιμωρεί παραβιάσεις των παραπάνω νόμων και κανονισμών που διαπράχθηκαν στο έδαφός του ή στη χωρική του θάλασσα. 2. Η συνορεύουσα ζώνη δεν μπορεί να εκτείνεται πέρα από τα 24 ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της χωρικής θάλασσας. Το Άρθρο 55 ορίζει το ειδικό νομικό καθεστώς της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης: «Ως αποκλειστική οικονομική ζώνη ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της χωρικής θάλασσας περιοχή, η υπαγόμενη στο ειδικό νομικό καθεστώς που καθιερώνεται στο παρόν μέρος, δυνάμει του οποίου τα δικαιώματα και οι δικαιοδοσίες του παράκτιου κράτους και τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των άλλων κρατών διέπονται από τις σχετικές διατάξεις της παρούσας σύμβασης». Το Άρθρο 57 ορίζει το εύρος της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης: «Η αποκλειστική οικονομική ζώνη δεν εκτείνεται πέραν των 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το εύρος της χωρικής θάλασσας».
Επίσης, στην ίδια επιστολή ο επικεφαλής του λιβυκού Κοινοβουλίου επισημαίνει πως το τουρκικό κράτος δεν έχει υπογράψει ούτε επικυρώσει τη Σύμβαση των ΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας και αναφέρει ότι η αποκλειστική οικονομική ζώνη, όπως ορίζεται από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας εκτείνεται σε 200 ναυτικά μίλια από την ακτή της Λιβύης, προσθέτοντας: Η εξερεύνηση και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων σε αυτόν τον τεράστιο χώρο αποτελεί αποκλειστικό δικαίωμα για τον λαό της Λιβύης, και ως εκ τούτου η οριοθέτηση θαλάσσιων συνόρων/ζωνών δικαιοδοσίας θα δώσει στην Τουρκία το δικαίωμα εξερεύνησης φυσικών πόρων στην περιοχή αυτή.
Περαιτέρω, ο Αγκίλα Σάλεχ Ίσα σημειώνει, πως η υπογραφή της συμφωνίας αυτής, χωρίς επικύρωση από τη Βουλή των Αντιπροσώπων της Λιβύης, έχει ως στόχο την εκχώρηση της κυριαρχίας του κράτους της Λιβύης και των νόμιμων δικαιωμάτων του στη Δημοκρατία της Τουρκίας, ώστε να της επιτρέψει να επενδύσει στην περιοχή αυτή, γεγονός απαράδεκτο και άκυρο ως αντιβαίνον σε όλους τους αποδεκτούς κανόνες και πρότυπα. Αναφέρει ακόμα, πως η υπογραφή του προαναφερθέντος Μνημονίου κατανόησης/Συνεργασίας αντίκειται στην Πολιτική Συμφωνία της Λιβύης που υπογράφηκε στο Skhirat και εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Εστιάζοντας περαιτέρω στο συμφωνηθέν κείμενο, ο πρόεδρος της Βουλής της Λιβύης σημειώνει πως, μολονότι αποκαλείται μνημόνιο κατανόησης/συνεργασίας, είναι στην πραγματικότητα μια συμφωνία.
Σημειώνει δε, πως στόχος είναι να παρακαμφθεί η διαδικασία κύρωσης της από το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων και επισημαίνει: «Μνημόνια Κατανόησης που συνάπτουν εκτελεστικές εξουσίες κρατών και που δεν απαιτούν επικύρωση από τα νομοθετικά σώματα, θα πρέπει να ευρίσκονται εντός ορίων απλής συνεργασίας, η οποία δεν θα συνεπάγεται υποχρεώσεις που θα προκαλούν τριγμούς στην οικονομία των εν λόγω χωρών ή θα επαπειλούν την ασφάλειά τους ή θα θέτουν υπό αμφισβήτηση την εθνική τους κυριαρχία. Διαφέρουν συνεπώς από συμβάσεις που προϋποθέτουν την έγκριση της εκλεγμένης από τον λαό νομοθετικής εξουσίας». Σε αυτό το πλαίσιο, προσδιορίζει ως στόχο του αναφερόμενου Μνημονίου Κατανόησης/Συνεργασίας την παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας του κράτους της Λιβύης, του εναερίου χώρου, των λιμένων και των χωρικών υδάτων της από τα τουρκικά στρατεύματα. «Πρόκειται για μια συμφωνία υπό τη μορφή μνημονίου συνεργασίας, η οποία θα έχει επιπτώσεις στο έθνος της Λιβύης, συμπεριλαμβανομένης της κατοχής της εδαφικής επικράτειάς του από τον τουρκικό στρατό και την παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας του», προειδοποιεί ο πρόεδρος της Βουλής της Λιβύης.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
