Ιστορίες μυστικών κονδυλίων – Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Είναι εντυπωσιακή η υποκριτική αμνησία πολλών αναφορικά με τα μυστικά κονδύλια των διαφόρων υπουργείων και κυρίως του ΥΠΕΞ και του ΥΕΘΑ. Λες και έμαθαν τώρα γι αυτά. Λες και πέφτουν από τα σύννεφα. Ως να μη θυμούνται ή να μη γνωρίζουν τι συνέβη μ’ αυτά την περίοδο 1985-89 (κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου) ή τον μεγάλο καυγά Μητσοτάκη – Σαμαρά (1992) ή την πληρωμή απ’ αυτά του βοσκού των Ιμίων (1996) ή τις αγορές πολυτελών αυτοκινήτων (κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου) ή τις χρηματοδοτήσεις ΜΚΟ ή τα πολλά εκατομμύρια που κατευθύνονται στην εκκλησία. Ως να μη γνωρίζουν κάποιοι ότι απ’ αυτά χρηματοδοτούνται διάφοροι περίεργοι τύποι, πράκτορες, παραπράκτορες ή κι απλοί εισπράκτορες που σουλατσάρουν εδώ κι εκεί…

Παρ’ όλα αυτά, οι αλληλοκαταγγελίες Καμμένου και Κοτζιά είναι εξόχως σοβαρές, το ίδιο κι οι αντιδράσεις κομμάτων και ΜΜΕ.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Μυστικά κονδύλια διαθέτουν και ξοδεύουν όλες οι κυβερνήσεις, όλων των κρατών επί γης. Για ν’ ασκούν εθνική πολιτική για να προπαγανδίζουν τα συμφέροντα τους. Συνεπώς η χώρα μας δεν θα μπορούσε ν’ αποτελεί εξαίρεση.

Άρα, κάθε ένας που βγαίνει και φωνάζει «να καταργήσουμε τα μυστικά κονδύλια» μάλλον είναι ανόητος. Σιγά μη βάζουμε τις δαπάνες και στη «Διαύγεια».

Το θέμα δεν είναι, λοιπόν, αν πρέπει να υπάρχουν μυστικά κονδύλια αλλά ο τρόπος που χρησιμοποιούνται. Κι αν γι αυτά –πέραν του ελέγχου που γίνεται κι είναι τυπικός- θα  μπορούσε να γίνεται ένας πιο ουσιαστικός έλεγχος, από πολύ σοβαρούς, υπεύθυνους και φερέγγυους ανθρώπους. Από μια τετραμελή επιτροπή, επί παραδείγματι, στην οποία θα συμμετείχαν  ο πρόεδρος και δυο  αντιπρόεδροι (του δεύτερου και τρίτου κόμματος) της Βουλής κι ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου ή έστω ένας ανώτατος δικαστικός.

Όμως, να μπούμε στην ουσία.

Μυστικά κονδύλια έχουν σχεδόν όλα τα υπουργεία. Έχει το Μέγαρο Μαξίμου, η Γενική Γραμματεία Τύπου και Πληροφοριών μέσω του υπουργείου Επικρατείας αλλά και η ΕΥΠ. Κι αυτό το γεγονός δεν είναι τωρινό, ούτε έργο της μεταπολίτευσης. Έρχεται από πολύ παλιά.  Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι Έλληνες  έμαθαν για τα μυστικά κονδύλια στα τέλη του δεκαετίας του ’80 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Από τότε άρχισαν τα κόμματα ν’ αλληλοκατηγορούνται.

1. Η πρώτη ηχηρή υπόθεση ήρθε στο φως μετά την πτώση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Όταν ο υπουργός Εξωτερικών της νέας κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, ο Κάρολος Παπούλιας, έκανε ΕΔΕ με επικεφαλής πρώην δικαστικό, που ήταν εξ απορρήτων του. Από την ΕΔΕ αυτή δεν προέκυψε κανένα στοιχείο καταλογισμού ευθυνών. Προέκυψαν, όμως, σημαντικές αυξήσεις των απορρήτων κονδυλίων του υπουργείου Εξωτερικών:

• Το 1989, με αρχικό ποσό 2,2 δις δραχμές, δαπανήθηκαν 3,3 δις.
• Το 1990, με αρχικό ποσό 2 δις δραχμές, δαπανήθηκαν 2 δις δραχμές.
• Το 1991, με αρχικό ποσό 2,5 δις δραχμές, δαπανήθηκαν 5 δις!!!
• Το 1992, με αρχική πίστωση 4 δις δραχμές, δαπανήθηκαν 7,5 δις δραχμές.
• Το 1993, με αρχική πίστωση 4,3 δις δραχμές, δαπανήθηκαν 6,2 δις δραχμές.

Όλα αυτά, διαπιστώνεται ότι συνέβησαν την περίοδο των κυβερνήσεων  Ανδρέα Παπανδρέου, Συνεργασίας ΝΔ – Ενιαίου Συνασπισμού, Οικουμενικής Ζολώτα κι αργότερα επί  Νέας Δημοκρατίας. Επιπλέον, συνέβησαν στην περίοδο της πτώσης του υπαρκτού σοσιαλισμού μα και της ανακίνησης του Σκοπιανού ζητήματος, που «περιείχαν» έντονη πολιτική και γεωπολιτική δραστηριότητα στα Βαλκάνια.   Μάλιστα, ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αφού είχε πέσει η κυβέρνησή του, είχε καταγγείλει τον Αντώνη Σαμαρά για διασπάθιση μυστικών κονδυλίων του ΥΠΕΞ, για την δική του προβολή. Έγινε νέα έρευνα η οποία δεν απέδειξε κάτι ενώ ο Σαμαράς ανέφερε ότι οι καταγγελίες Μητσοτάκη είχαν ως αφετηρία το μένος του, επειδή τον ανέτρεψε.

1. Επί κυβερνήσεως ΠαΣοΚ και πρωθυπουργίας Σημίτη, στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ήταν κοινό μυστικό ότι μέρος των μυστικών κονδυλίων κατέληξε σε κάποιους με περισσότερο κομματικά παρά εθνικά κριτήρια. Ουδείς όμως έψαξε περισσότερο αφού όλες οι κυβερνήσεις οχυρώνονται πίσω από το γεγονός ότι τα στοιχεία είναι άκρως απόρρητα και καταστρέφονται.
2. Πριν από λίγους μήνες, ο τέως υπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Πάγκαλος, είχε αποκαλύψει ότι κακώς πλήρωνε ο Δήμος Καλυμνίων τον βοσκό των Ιμίων μέχρι το τέλος του 2002 κι ότι έπρεπε να πληρώνεται από τα μυστικά κονδύλια προκειμένου να μην αναγκαζόταν να φύγει από τα Ίμια, το 2004. Η υπόθεση αυτή, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, αφού απάντησε με οργισμένη επιστολή του ο δήμαρχος Διακομιχάλης.
3. Πάμε στα 2012. Πρωθυπουργός ο Γιώργος Παπανδρέου κι υπουργός Εξωτερικών ο Δημήτρης Δρούτσας. Τότε, ο Αλέξης Τσίπρας, μαζί με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Νίκο Παππά επισκέπτονται τους οικονομικούς εισαγγελείς. Και καταθέτουν υπόμνημα στο οποίο αναφέρουν ότι τεράστια ποσά από τα μυστικά κονδύλια δεν διατίθενται για εθνικούς αλλά για άλλους σκοπούς. Μάλιστα, αναφερόταν τότε στις εφημερίδες ότι:

Α.  Το 2009, εκταμιεύθηκαν 57,2 εκ. ευρώ, δηλαδή 38,7 εκ. περισσότερα από την αρχική πίστωση του έτους.

Β. Το 2010, ενώ στην πίστωση του ΥΠΕΞ για μυστικά κονδύλια αναφερόταν το ποσό των 18 εκ. ευρώ, διατέθηκαν τελικά 68 εκ.!

Γ. Το 2011, με ακραίες περικοπές δαπανών, τα μυστικά κονδύλια αυξήθηκαν στα 43 εκ. ευρώ.

Δ. Αγοράστηκαν δυο πολυτελή υπουργικά αυτοκίνητα (συνολικό κόστος 1,5 εκ. ευρώ) από τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Οικονομικών, ενώ το τελευταίο τρίμηνο του 2009, όλο το 2010 και το πρώτο εννεάμηνο του 2011, φαίνεται ότι εκταμιεύθηκαν 190 εκ. ευρώ έναντι των 18 εκατομμυρίων ετησίως.

Δημιουργήθηκε σάλος. Ξεκίνησαν δικαστικές έρευνες για χρηματοδοτήσεις 45 ΜΚΟ, μα δεν κατέληξαν πουθενά.

1. Στις 26 Ιανουαρίου 2017, συνεδρίασε η Διαρκής Επιτροπή Άμυνας και Εξωτερικών της Βουλής και μάλιστα κεκλεισμένων των θυρών. Εκεί ακούστηκαν απίστευτα πράγματα για ένα τεράστιο πάρτι από τα μυστικά κονδύλια. Νίκος Κοτζιάς κι αντιπολίτευση αλληκοτηγορήθηκαν για σπατάλες. Ειπώθηκε ακόμη και για ταξίδι υπουργού στο εξωτερικό συνοδεία 100 ατόμων.

Το βέβαιο είναι ότι ο λαϊκισμός κι ο καιροσκοπισμός που τώρα εξανίσταται κι αναφέρουν ότι όσα γράφονται περί μυστικών κονδυλίων αποτελούν αθλιότητες (δήλωση πρωθυπουργού) ήταν ο ίδιος που τα κατήγγειλε. Σε τελική ανάλυση η ιστορία με τα μυστικά κονδύλια ανακινήθηκε από τα πιο σημαίνοντα πρόσωπα της κυβέρνησης. Τον υπουργό Εξωτερικών και τον υπουργό Άμυνας. Εκείνοι διασύρουν τη χώρα με τις αλληλοκατηγορίες τους και τη δημιουργία σκιών κι εμφανίζονται ο καθείς ως τιμητής της ηθικής και της ευνομίας.

Επιπλέον, ουδείς δίνει στη δημοσιότητα την επιστολή παραίτησης του υπουργού Εξωτερικών να δούμε τι στα κομμάτια γράφει. Ο μεν πρωθυπουργός περιχαρακώνεται πίσω από τον προσωπικό χαρακτήρα της επιστολής προς εκείνον, ο δε υπουργός Εξωτερικών που ζητά να δημοσιευθεί… δεν την δίνει ο ίδιος στη δημοσιότητα. Θέατρο!

Είναι και κάτι ακόμη: Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΙΝΑΛ κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή προς τον πρωθυπουργό με βασικό ερώτημα:

Αν αληθεύει ότι στην συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, πέραν των διαφωνιών, η συζήτηση στράφηκε γύρω από τις κατηγορίες περί διαχείρισης μυστικών κονδυλίων, καθώς και χρηματοδοτήσεων από τον Σόρος για την προώθηση της συμφωνίας των Πρεσπών.

Σε οποιαδήποτε κανονική χώρα θα ξέραμε ήδη πότε θ’ απαντήσει ο πρωθυπουργός στη Βουλή. Όχι μόνο για την υπεράσπιση της πολιτικής ηθικής αλλά κι επειδή οι αναφορές του Πάνου Καμμένου στον Σόρρος, παραπέμπουν ευθέως σε ποινικά ελεγχόμενες δοσοληψίες.

Κι είναι περίεργο που η Δικαιοσύνη δεν έχει αντιδράσει σ’ ενεστώτα χρόνο.

Συμπέρασμα; Με δεδομένο ότι τα κονδύλια είναι μυστικά κι απόρρητα ποτέ δεν θα μαθευτεί ούτε πόσα χρήματα ξοδεύτηκαν και ξοδεύονται ούτε ποιοι είναι οι αποδέκτες. Μερικές φορές θα βγαίνουν στην επιφάνεια κάποια ψιλοπράγματα για αντιπολιτευτικούς ή κομματικούς λόγους και προσωπικά πολιτικά παιγνίδια.

Όμως, για να μην υπάρχει η εντύπωση ότι γίνονται λοβιτούρες, επαναλαμβάνω ότι η πιο σωστή μέθοδος είναι η σύσταση αυτής της επιτροπής που ήδη αναφέραμε. Με τη συμμετοχή του προέδρου της Βουλής, του αντιπροέδρου της Βουλής του δεύτερου κόμματος, του αντιπροέδρου της Βουλής του τρίτου κόμματος και του προέδρου του Αρείου Πάγου ή άλλου ανώτατου δικαστικού.

Με την de facto θεώρηση της φερεγγυότητάς τους και της εθνικής τους συνείδησης.