Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως στην ιστορία του ονόματος του γειτονικού κράτους των Σκοπίων. Μια υπόθεση που ταλανίζει τη χώρα εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια. Η οποία κάποιες φορές έφτασε στο παρά πέντε της λύσης χωρίς ποτέ αυτή να επιτευχθεί, ενώ συγχρόνως έγινε και πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης στο εσωτερικό της χώρας.
Μια κυβέρνηση έπεσε, ουσιαστικά, εξ αυτού (Κωνσταντίνου Μητσοτάκη), μια άλλη κυβέρνηση (Κώστα Καραμανλή) «πολεμήθηκε» όσο καμιά στο παρασκήνιο από το βέτο του Βουκουρεστίου (απέναντι στην πρόταση των ΗΠΑ) κι όσα ακολούθησαν στο εσωτερικό, ενώ κόμματα και πολιτικά μορφώματα (ΛΑΟΣ – ΑΝΕΛ) βρήκαν εύφορο έδαφος να πουλήσουν πατριωτισμό για να υπάρξουν ή να επιβιώσουν.
Από την απέναντι πλευρά των συνόρων, αφού πέρασε η περίοδος του διαλλακτικού Γκλιγκόροφ, ήρθε ο εθνικιστής Γκρουέφσκι και έκανε το ζήτημα… γης μαδιάμ.
Το τελευταίο διάστημα, υπάρχει μια έντονη κινητικότητα για την εξεύρεση λύσης.
Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι οι ΗΠΑ «καίγονται» για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, προκειμένου να απομακρύνουν το γειτονικό κράτος από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της Ρωσίας. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ήδη έχει επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ της ελληνικής και της σκοπιανής κυβέρνησης στο όνομα «Νέα Μακεδονία» (Nova makedonia).
Το θέμα ήταν (το έχουμε αναφέρει πολλές φορές) στην κορυφή της ατζέντας των συζητήσεων του Αλέξη Τσίπρα με τον πρόεδρο Τράμπ , στην τελευταία επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. ΟΙ Αμερικανοί απαίτησαν την άρση του βέτο Καραμανλή στο Βουκουρέστι και άμεση επίλυση του θέματος.
Εδώ, όμως, αρχίζουν τα προβλήματα στη χώρα.
Δεν θα σταθούμε σ’ αυτό το άρθρο στο αν πρέπει να λυθεί τώρα το ζήτημα ή όχι. Μα θα δούμε ποιο κόστος μπορεί να έχει αυτό το θέμα για την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου.
- Το βέβαιο είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κυβερνητική κρίση που μπορεί να θέσει σε δοκιμασία την ύπαρξη της κυβέρνησης.
Ο Καμμένος δηλώνει ότι δεν θα δεχθεί λύση με την λέξη «Μακεδονία» και τα παράγωγά της στο όνομα των Σκοπίων.
Δηλώνει ότι μένει πιστός σε όσα είχαν αποφασιστεί στο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό την προεδρία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, το 1992.
Δεν λέει, όμως, ότι όσο ήταν υφυπουργός του Κώστα Καραμανλή, είχε αποδεχθεί την λύση με σύνθετο όνομα για όλους και προς όλους. Θέση με την οποία πήγε η Ελλάδα στο Βουκουρέστι και δεν την δέχθηκαν οι Σκοπιανοί με αποτέλεσμα το βέτο. Και δεν το λέει, επειδή ξέρει ότι η άρνησή του και η «πώληση» πατριωτισμού είναι η τελευταία του ελπίδα πολιτικής επιβίωσης.
- Η κυβέρνηση πάει στη συζήτηση διχασμένη. Ο ένας κυβερνητικός εταίρος δίνει το «Nova Macedonia», ενώ ο άλλος το αρνείται. Άρα, ποια είναι η εθνική θέση;
- Η Κυβέρνηση κατηγορεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη για έλλειψη σοβαρότητας κι εθνικής υπευθυνότητας. Δηλαδή, η κυβέρνηση που έχει υπουργό Εξωτερικών τον Κοτζιά κατηγορεί τους άλλους!
Όμως, έστω ότι έχει δίκιο. Τότε τι την εμποδίζει να λύσει το θέμα με την πλειοψηφία που διαθέτει και ψηφίζει τα πάντα; Γιατί δεν λένε δυο κουβέντες στον Καμμένο για να λυθεί το θέμα; Μήπως, στήνει πάλι σκηνικό 2015; Τότε που η αντιπολίτευση υπερψήφιζε για να σωθεί ο τόπος, όταν η μισή κυβέρνηση καταψήφιζε;
- Το βέβαιο είναι ότι η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να βάλει πλάτη στην κυβέρνηση. Εξ ου και την καλεί να φέρει στη Βουλή κυβερνητική πρόταση επί του θέματος κι αφήνει τους Τσίπρα και Καμμένο να βρουν γέφυρες για τα αγεφύρωτα.
- Όλες οι δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα, δείχνουν ότι λύση με την ύπαρξη του όρου «Μακεδονία», απορρίπτεται από την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
- Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις και στα Σκόπια, δείχνουν ότι εκεί υπάρχει πλειοψηφικό ρεύμα στην ύπαρξη του όρου «Μακεδονία», κατά πως οι εθνικιστές έχουν κάνει συνείδηση στη σκοπιανή κοινωνία.
Κι εδώ προκύπτουν ερωτήματα: Πώς θα αλλάξει το κλίμα για να γίνουν πράξη οι επιθυμίες των ΗΠΑ και να ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ; Γιατί ο Τσίπρας επιμένει ν’ αντιτίθεται σ’ αυτή τη βούληση της κοινωνίας; Γιατί θέτει σε δοκιμασία την ίδια την ύπαρξη της κυβέρνησής του; Οι απαντήσεις θα διαφανούν στο εγγύς μέλλον.
Οι Σκοπιανοί, από την πλευρά τους, ισχυρίζονται ότι όποια συμφωνία –λύση υπάρξει, θα τεθεί σε δημοψήφισμα. Τι θα γίνει, όμως, αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις στα Σκόπια κι οι πολίτες αρνηθούν;
Ο Κοτζιάς, υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας, μόλις άκουσε τους Σκοπιανούς να μιλάνε για δημοψήφισμα, ανέφερε ανοήτως ότι αν γίνει δημοψήφισμα στα Σκόπια θα γίνει και στην Ελλάδα.
Όμως, τα δημοψηφίσματα είναι ένα «εργαλείο» των κυβερνήσεων για να εκφράζεται η βούληση του λαού. Δεν είναι «εργαλείο» πιέσεων ή πολιτικών παιγνιδιών.
Κι αν, όπως αναμένεται, το αποτέλεσμα είναι συντριπτικό υπέρ της μη ύπαρξης του όρου «Μακεδονία» στο όνομα, πώς μπορεί ο Κοτζιάς να δεσμεύει την πολιτική τάξη της χώρας ακόμη και για δεκαετίες;
Φοβάμαι, ότι όπως σε όλα τα ζητήματα η κυβέρνηση αυτοσχεδιάζει στο πόδι, έτσι πράττει και σ’ αυτό το κορυφαίο εθνικό θέμα.
Η ουσία είναι ότι αν η κυβέρνηση έχει αναλάβει δεσμεύσεις στις ΗΠΑ ότι θα λύσει το θέμα, ας το λύσει με την πλειοψηφία της.
Αν δεν μπορεί, ας πάει στο καλό.
Μα δεν εκτιμώ ότι ο Τσίπρας θα διακινδυνεύσει την κυβερνητική συνοχή για το «Nova makedonia».
Ίσως, το πράξει λίγο πριν το τέλος της κυβερνητικής θητείας, για να δώσει στον κυβερνητικό εταίρο του την δυνατότητα να πουλάει πατριωτισμό από τα μπαλκόνια και να βρει άλλοθι ύπαρξης κι επιβίωσης…
Και κάτι τελευταίο.
Βγήκε ο Καμμένος κι ανερυθρίαστα δήλωσε ότι ο καλύτερος υπουργός Εξωτερικών που είχε ποτέ η χώρα είναι ο… Κοτζιάς!
Στην πυρά, ο Αβέρωφ! Στη περιφρόνηση ο Ράλλης! Στον καιάδα ο Γεώργιος Μαύρος!
Στη λήθη ο Μολυβιάτης!
Όταν είσαι ανερμάτιστος και νομίζεις ότι είσαι συγκροτημένος, γίνεσαι περισσότερο καταγέλαστος απ’ ότι νομίζει κι ο μεγαλύτερος εχθρός σου…
