Κυρίες και κύριοι,
Σας ευχαριστώ θερμά για την τιμητική βράβευση.
Επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό το βραβείο ανήκει στον ελληνικό λαό και εγώ το παραλαμβάνω στο όνομά του.
Γιατί το σθένος το δικό μας είναι το σθένος του λαού μας.
Από αυτόν και τη δική του ιστορική εμπειρία και ωριμότητα αντλούμε το θάρρος και την αντοχή να στεκόμαστε όρθιοι στο λυκόφως της μεγάλης δοκιμασίας της τελευταίας επταετίας.
Γιατί προσπαθώ ως Πρωθυπουργός, και επιτρέψτε μου αυτήν μόνον την προσωποκεντρική αναφορά, να έχω ως πυξίδα το συμφέρον της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, μπροστά στο οποίο αδιαφορώ για τον πρόσκαιρο προσωπικό έπαινο ή για το πολιτικό και κομματικό κόστος των επιλογών μου.
Με αυτήν την έννοια, αν θεωρούσα το βραβείο ως προσωπικό, θα έλεγα ότι μου το απονέμετε επειδή ήμουν συχνά δυσάρεστος και θέλετε να με ενθαρρύνετε έτσι να συνεχίσω.
Αλλά χωρίς τη στήριξη του ελληνικού λαού, έτσι όπως εκφράστηκε σε διαδοχικές αναμετρήσεις, δεν θα βρισκόμουν σήμερα σε αυτήν την αίθουσα.
Οι δοκιμασίες ιδιαίτερα στο πρώτο διάστημα της διακυβέρνησής μας, ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του Γενάρη και του Σεπτέμβρη του 2015, ήταν μεγάλες.
Και πολλές φορές ακόμη και σήμερα αισθάνομαι σαν το μυθικό Οδυσσέα που δέθηκε στο κατάρτι του πλοίου για να μην αντιδράσει στο άκουσμα του τραγουδιού των σειρήνων.
Και κάπως έτσι προσηλωμένοι στο σχέδιό μας και με σταθερή πυξίδα το συμφέρον των πολλών πορευόμαστε και φέρνουμε σιγά σιγά το πλοίο σε ήρεμα νερά.
Ακυρώσαμε στην πράξη το σχέδιο της εξώθησης της χώρας σε οργανωμένη ή και σε άτακτη χρεοκοπία.
Και με τη στήριξη του λαού μας, δεν καμφθήκαμε. Σταθήκαμε όρθιοι – και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Είπαμε όχι σε μια άγονη, αδιέξοδη και καταστροφική περιπέτεια για την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Σήμερα, όμως, κυρίες και κύριοι, όλα αυτά φαίνονται πολύ μακρινά.
Γιατί η Ελλάδα έχει ήδη γυρίσει σελίδα.
Και κοιτάει μπροστά.
Και αυτό το πετύχαμε, αναλαμβάνοντας μια μεγάλη ευθύνη που την φέρνουμε σε πέρας.
Ένα εγχείρημα με δυσκολίες, τις οποίες δεν συνάντησε ίσως καμία άλλη κυβέρνηση στα χρόνια μετά την κατάρρευση της επτάχρονης δικτατορίας το 1974.
Και σε λίγους μήνες, το καλοκαίρι του 18, οδηγούμε τη χώρα με ασφάλεια έξω από τα Μνημόνια και την ασφυκτική επιτροπεία.
Και βάζουμε τέλος σε μια παρατεταμένη περίοδο που αφήνει πίσω τις βαθιά τραύματα στην κοινωνική πλειοψηφία, στην παραγωγική δομή της χώρας, αλλά και στους θεσμούς της.
Καταφέραμε να διανύσουμε τα δύο τελευταία χρόνια μια μεγάλη απόσταση.
Η οικονομία σήμερα ανακάμπτει και τρέχει με ρυθμό ανάπτυξης που αναμένεται στο τέλος του 2017 να διαμορφωθεί κοντά στο 2%.
Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, καταγράφεται δημοσιονομική υπεραπόδοση.
Γι’ αυτό και προχωρήσαμε σε έκτακτη ενίσχυση, ως κοινωνικό μέρισμα, σε όσους έχουν πραγματικά ανάγκη.
Η ανεργία έχει περιοριστεί πάνω από 6 ποσοστιαίες μονάδες από τη μέρα που αναλάβαμε.
Και μάλιστα, για πρώτη φορά μετά το 2011, βρισκόμαστε κάτω από το ψυχολογικό όριο του 1 εκατομμυρίου ανέργων.
Η χώρα ανέκτησε, σε πρώτη φάση δοκιμαστικά, την πρόσβαση της στις αγορές χρήματος και μάλιστα με πολύ ευνοϊκότερους όρους από το 2014.
Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, αναβαθμίζουν διαρκώς τη θέση και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.
Διαμορφώνεται, με λίγα λόγια, η εικόνα μιας οικονομίας που αντιστοιχεί σε μια χώρα που ανακάμπτει. Και δεν θυμίζει πλέον μια χώρα σε διαρκή κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Ήδη στις διαπραγματεύσεις για την τρίτη αξιολόγηση, τα μηνύματα είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικά.
Δεν υπάρχουν στο τραπέζι παράλογες απαιτήσεις, ούτε τεχνητές καθυστερήσεις.
Γιατί όλοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε φάση ασφαλούς δημοσιονομικής πορείας, με σημαντική αναπτυξιακή δυναμική.
Και τώρα, το βασικό αιτούμενο, είναι η επόμενη μέρα της χώρας.
Για μας αυτός ο σχεδιασμός δεν εκκινεί τον Αύγουστο του 2018, αλλά προχωρά ήδη.
Και στον πυρήνα αυτού του σχεδιασμού, πρώτη προτεραιότητα είναι η στρατηγική για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο.
Ένα μοντέλο σύγχρονο, βιώσιμό και δίκαιο.
Η ανάγκη για ένα νέο παραγωγικό μοντέλο δεν αφορά μονάχα την τωρινή συγκυρία και το ξεπέρασμα της κρίσης. Είναι και όρος για να μην επιστρέψουμε σε αυτή.
Και για το λόγο αυτό, οφείλει να βασιστεί σε ορισμένους άξονες, στον αντίποδα ενός κρατικοδίαιτου, παρασιτικού μοντέλου το οποίο χαρακτήρισε την εγχώρια παραγωγή και το οποίο οδήγησε σε αδιέξοδα και κατάρρευση.
Χρειαζόμαστε ένα μοντέλο ανάπτυξης, που θα παράγει προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας.
Ένα μοντέλο ανάπτυξης, που θα οδηγεί σε αύξηση της απασχόλησης, που θα παράγει θέσεις σταθερής και αξιοπρεπούς εργασίας.
Ένα μοντέλο ανάπτυξης, που θα στηρίζεται σε ένα άρτια καταρτισμένο και εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό.
Που θα επενδύει στην καινοτομία, στη νεοφυή επιχειρηματικότητα, στις νέες τεχνολογίες. Υπάρχουν τόσο οι δυνατότητες, όσο και το ανθρώπινο κεφάλαιο για να στηριχθεί αυτό.
Δηλαδή, με δυο λόγια, ένα μοντέλο ανάπτυξης, που θα απεγκλωβίζει τη χώρα από την παγίδα στην οποία ήταν για δεκαετίες εγκλωβισμένη.
Σε μια ενδιάμεση θέση, ανάμεσα στις οικονομίες χαμηλού εργατικού κόστους και τις οικονομίες της υψηλής γνώσης.
Θα την απεγκλωβίζει και θα την ωθεί σταθερά προς την κατεύθυνση μιας οικονομίας έντασης γνώσης.
Μακριά, δηλαδή, από μια λογική διαρκούς συμπίεσης του εργατικού κόστους, η οποία έχει πολλαπλές καταστροφικές συνέπειες στο συνολικό κύκλο της οικονομικής δραστηριότητας καθώς συνθλίβει την κατανάλωση.
Λογική που εκτός από κοινωνικά άδικη, είναι και οικονομικά αναποτελεσματική.
Και εδώ βρίσκεται ένα ακόμα κρίσιμο κομμάτι της στρατηγικής μας για το παρόν και το μέλλον της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Απόλυτη προτεραιότητα μας είναι, ταυτόχρονα, η ανάκτηση της εργασίας.
Όπως και η προστασία και η διεύρυνση των δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτή.
Η Ελλάδα, λοιπόν, βαδίζει με ασφάλεια σε μια νέα εποχή.
Δεν σημαίνει αυτό ότι έχουμε τελειώσει με τις δυσκολίες. Όμως σήμερα υπάρχει προοπτική.
Η κυβέρνηση διεξάγει ένα μεγάλο και διαρκή αγώνα, για να πιάσουν τόπο εν τέλει οι θυσίες και οι κόποι ενός ολόκληρου λαού.
Και είναι τώρα η στιγμή που διαμορφώνουμε τις συνθήκες για την επόμενη μέρα.
Που δεν μπορεί να έχει σχέση με την Ελλάδα του ’12 ούτε με την Ελλάδα του ’09.
Δεν είμαστε διατεθειμένοι να χτίσουμε το νέο με τα φθαρμένα υλικά.
Θα χρειαστεί κόπο, σκληρή δουλειά, δημιουργικότητα, αλλά ο σκοπός μας υπερβαίνει.
Και με την έννοια αυτή, η σημερινή σας βράβευση, μας ενθαρρύνει να συνεχίσουμε σε αυτόν το δρόμο.
Σας ευχαριστώ πολύ.
