Είμαστε στο πρώτο εξάμηνο του 2015. Ο Βαρουφάκης με τα πουκάμισα έξω διαπραγματεύεται, ο Λαφαζάνης υποκλίνεται στους Ρώσους για να δώσουν κανένα ψιλό, η Ζωή ζει το μύθο της κι ο Τσίπρας ετοιμάζει τα νταούλια και τους ζουρνάδες της… κωλοτούμπας.
Κι ένας άνθρωπος με γραβάτα και μαντηλάκι στο σακάκι εργάζεται πυρετωδώς για την άλωση του δημοσίου από την Πρώτη φορά Αριστερά. Είναι ο πολύς Γιώργος Κατρούγκαλος.
Εν αρχή ψηφίζει τον νόμο 4325. Τι λέει αυτός ο νόμος; Λέει πολλά:
Α. Καταργεί την εποπτεία του ΑΣΕΠ αναφορικά με το αν οι συμβάσεις που κάνουν οι ΟΤΑ καλύπτουν πάγιες ή εποχιακές ανάγκες.
Β. Καταργεί την υποχρέωση του δημοσίου να μειώνει ετησίως κατά 10% τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Γ. Απαλλάσσει τους δημάρχους (άρθρο 39 του νόμου) από ποινικές ευθύνες σε περίπτωση που δεν προσέβαλλαν στα δικαστήρια τις προσφυγές των συμβασιούχων για να γίνουν μόνιμοι! Κάτι που οι δήμαρχοι είχαν υποχρέωση από τον «Καλλικράτη», προκειμένου να τελειώνει η φάμπρικα με τις μονιμοποιήσεις από το παράθυρο και πέραν του ΑΣΕΠ.
Οι πρώτες βάσεις για το στήσιμο της βιομηχανίας προσλήψεων μπαίνουν.
Μα ο Κατρούγκαλος συνεχίζει το σχέδιο άλωσης του δημοσίου και των αθρόων διορισμών μέσω δικαστηρίων. Κι ας πάει να κουρεύεται το ΑΣΕΠ!
Τροποποιεί μια απολύτως άσχετη διάταξη και κατά παρέκκλιση του Συντάγματος (είναι και Συνταγματολόγος (!!!) ο περί ου ο λόγος) και ορίζει ότι εφεξής μπορούν ν’ ανανεώνονται ή να επισυνάπτονται ΟΛΕΣ οι συμβάσεις εργαζομένων στην καθαριότητα σε όλο το δημόσιο!
Αφού κάνει αυτά ο Κατρούγκαλος, αφού κάνει και τα άλλα καταστροφικά με τις ασφαλιστικές εισφορές που διαλύουν αργά και συστηματικά τη μεσαία αστική τάξη, μετατίθεται σε άλλο υπουργείο. Και στη θέση του πηγαίνει ο Χριστόφορος Βερναρδάκης.
Εκείνος βρίσκει έτοιμη τη διάταξη (που λέγαμε προηγουμένως) του Κατρούγκαλου κι αρχίζει τις παρατάσεις των συμβάσεων μέχρι το τέλος του 2016, ενώ ισχυρίζεται στους συμβασιούχους ότι θα προσληφθούν και θα μονιμοποιηθούν ΟΛΟΙ με συμβάσεις αορίστου χρόνου! Επιπλέον, αρχίζει να κάνει τις δικές του τροποποιήσεις. Βάζει στο κόλπο των προσλήψεων κι εκείνους που έχουν… δίμηνες συμβάσεις!
Έχει και συνέχεια: Στο κόλπο μπαίνει κι ο Πολάκης με το υπουργείο Υγείας. Μπαίνει κι ο Σπίρτζης με το Μεταφορών. Μπαίνει πάλι κι ο Κατρούγκαλος από το Εργασίας στο οποίο έχει ματακομίσει. Και ψηφίζουν τρεις νόμους: Τους 4403, 4413 και 4468. Με τους οποίους μπορούν πλέον να συνάπτουν ατομικές συμβάσεις με όσους εργάζονται στην καθαριότητα ή στη…. φύλαξη υπουργείων και …εποπτευόμενων οργανισμών ή επιχειρήσεων!!! Δηλαδή, σχεδόν με όλο το δημόσιο!
Κι άλλη συνέχεια: Με τη Γεροβασίλη. Που δίνει το «πράσινο φως» για τη μετατροπή των εκατοντάδων συμβάσεων του υπουργείου Πολιτισμού σε … αορίστου χρόνου!
Τουτέστιν, πελάααααααααααατες μας καλώς ορίσατε στο δημόσιο.
Και για να «κλειδώσει» ακόμη πιο ασφαλώς η υπόθεση, έρχεται κι ο Σκουρλέτης. Ο οποίος με τον νόμο 4447 (Δεκέμβριος 2016) επεκτείνει τον νόμο 4325 του Κατρούγκαλου με τον οποίο απαλλάσσονταν από ποινικές ευθύνες οι δήμαρχοι αν δεν προσέφευγαν στα δικαστήρια εναντίον των αιτημάτων μονιμοποιήσεων. Και τους απαλλάσσει από οποιαδήποτε ποινική κύρωση και στο… μέλλον! Κι έτσι, βολεύονται όλοι. Και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δήμαρχοι που έχουν τα δικά τους ρουσφέτια να τακτοποιήσουν….
Έτσι, με αυτά και μ’ εκείνα, θα υπερκαλύπτετο και το Σύνταγμα αλλά κυρίως η τρόικα (μια πρόσληψη για κάθε τέσσερις αποχωρήσεις από το δημόσιο). Αφού δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί το παραμικρό, δεδομένου ότι οι προσλήψεις θα γίνονταν μέσω αποφάσεων δικαστηρίων!
Καλοστημένη φάμπρικα. Θα μπορούσες να την πεις και κομπίνα. Με συνεχείς παρατάσεις συμβάσεων κι εν συνεχεία προσφυγή στα δικαστήρια χωρίς την παρουσία αντιλόγου από τους δημάρχους.
Και ξαφνικά, εκεί που όλα ήταν κανονισμένα από συνδικαλιστές, υπουργούς και παρατρεχάμενους, έρχεται το Ελεγκτικό Συνέδριο. Που ερμηνεύει σωστά το Σύνταγμα και τους κάνει να τρέχουν και να μη φτάνουν…
Με τον πρωθυπουργό ν’ αναγκάζεται να συνδιαλέγεται με συνδικαλιστές στο Μέγαρο Μαξίμου!
Όλα αυτά, είναι βέβαιο ότι δεν θα συνέβαιναν σε καμιά σοβαρή και κανονική χώρα…
