Κάθε μέρα τα ίδια…
Πάντα βιαστικοί, πάντα τσαντισμένοι, πάντα ανικανοποίητοι, πάντα δυσαρεστημένοι…
Το ξέρω…Έχουμε πλέον πολλούς λόγους και πολλές αιτίες που μας προκαλούν να νοιώθουμε έτσι.
Όμως τίποτα δεν προάγεται με τα νεύρα ή με την απογοήτευση.
Τίποτα καλό δεν θα μας επισκεφθεί, αν εμείς δεν του αφήσουμε χώρο.
Το αρνητικό θα γίνει μόνιμη παρέα μας κι’ εμείς θα καταντήσουμε καταθλιπτικοί..
Αρχίζουμε με ένα χαμόγελο την ημέρα, ευχαριστούμε τον Θεό για όσα μας δίνει, σχεδιάζουμε αυτά που θέλουμε να μας συμβούν, καταστρώνουμε σχέδιο για να τα διεκδικήσουμε και προχωρούμε…
Όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει και ελπίδα.
Κι’ αν καμιά φορά και η ελπίδα μικραίνει, τότε είναι που πρέπει να μάθουμε να χτίζουμε όνειρα….
Και σε επόμενο βήμα, τον τρόπο να τα προσεγγίζουμε…
