(Της εκπ/κού κας Βασιλικής Μηρτσέκη από την ιστοσελίδα της : http://stashpaideias.blogspot.gr/2015/03/blog-post_27.html)
Πολύ συχνά ακούμε και από εκπαιδευτικούς μα κυρίως από γονείς τη φράση: “Θέλω για το παιδί μου ένα καλό σχολείο”. Αυτή την ακούγαμε εμείς οι ίδιοι στις συζητήσεις των γονέων μας, αυτή είναι η φράση που λένε οι γονείς τώρα και αυτή θα ναι η φράση που θα λένε πάντα. Μα ποιο θεωρείται “καλό σχολείο”; Οι γνώμες που ακούγονται πιάνουν όλο το φάσμα. “Καλό σχολείο είναι αυτό που τα παιδιά κάνουν πολλές ασκήσεις για να μη ξεχνούν και να μαθαίνουν την ύλη που πρέπει”, “Καλό σχολείο είναι το σχολείο όπου οι δάσκαλοι βοηθούν τα παιδιά να μάθουν τα μαθήματά τους εκεί και δεν τους βάζουν πολλά για το σπίτι παρά ελάχιστες εργασίες”, “Καλό σχολείο είναι αυτό που δίνει στο παιδί μου την ευκαιρία να ασχοληθεί με πολλά περισσότερα από την ύλη των βιβλίων” κ.α. Κανένας από αυτούς τους γονείς δεν έχει άδικο. Για τον κάθε γονέα ανάλογα με τα δικά του βιώματα και με τις δικές του καταβολές, την κοινωνία που ζει και τις πεποιθήσεις που αυτή εκφράζει, τον οδηγεί και ανάλογα να διατυπώσει και τη δική του άποψη..
Ποιο είναι όμως “καλό σχολείο”;
Ο William Ralph Inge Βρετανός ιερωμένος και ακαδημαϊκός λέει πως «σκοπός της Παιδείας είναι η γνώση όχι δεδομένων αλλά αξιών». Καλό σχολείο είναι το σχολείο που αντανακλά την ίδια τη ζωή, την ίδια την κοινωνία που διέπεται από νόμους και σεβασμό και προωθεί αξίες. Καλό σχολείο είναι αυτό που δημιουργεί μια ιδέα της κοινωνίας, που επιτρέπει την προσωπική έκφραση μέσα σε ένα πλαίσιο κοινωνικής ευθύνης και βοηθάει τα παιδιά να σκέφτονται τους εαυτούς τους ως δυναμικούς πολίτες στον δικό τους κόσμο και που δεν είναι άλλος από τον μικρόκοσμο της τάξης τους, αλλά και τον ευρύτερο χώρο τους που είναι το ίδιο το σχολείο.
Καλό σχολείο δεν μπορεί να είναι και δεν πρέπει να είναι αυτό που ορίζει ως καλύτερους των καλύτερων τα παιδιά με βάση τις βαθμολογίες τους, γιατί το μόνο που προωθεί είναι “άριστους” μεν στην ύλη αλλά “κενούς “πολλές φορές ως προσωπικότητες ενήλικες και ημιμαθείς, όσον αφορά τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας.
Ένα αποτελεσματικά καλό σχολείο είναι αυτό που βοηθάει τους μαθητές τους στην επίλυση των προβλημάτων ζωής, αναπτύσσει τις δεξιότητές τους αλλά ενισχύει και τις ικανότητές τους. Αλήθεια έχετε αναρωτηθεί αν το σχολείο έτσι όπως λειτουργεί τώρα, κάνει κάτι για να προετοιμάσει τα παιδιά σας να ζήσουν τις επόμενες δεκαετίες της ζωής τους μέσα στην
κοινωνία;
Τους δίνει τα εφόδια να αντιμετωπίσουν τη ζωή σε επίπεδο φίλων, πρακτικότητας, συνύπαρξης, συμμετοχής, συνεργασίας, αυτοσυγκράτησης, δημιουργικότητας, ελιγμών, που τίθενται ως επιταγές πλέον από την ίδια την κοινωνία που ζούμε για να μπορέσεις ως άτομο να εξελιχθείς στην πορεία της ζωής σου και τις οποίες θα πρέπει να διαθέτει κάθε παιδί που θα μεταβεί στα 18 του από την εξάρτηση της οικογένειας στην ανεξαρτησία του ως αυτόνομο άτομο που αυτοδιαχειρίζεται και αυτοδιαθέτει τον εαυτό του;
Ένα καλό σχολείο έχει ευρεία βάση και ρεαλιστικό πρόγραμμα σπουδών με αντικείμενα που έχουν σημασία όχι μόνο για να επιλεγεί για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και την απασχόληση, αλλά και για την οικογένεια και την κοινότητα που θα ζήσει το παιδί αργότερα ως ενήλικας.. Χρησιμοποιεί πρακτικές διδασκαλίας που προσομοιώνουν τον τρόπο που οι άνθρωποι λειτουργούν σε σχέση με τον έξω κόσμο. Τα παιδιά συμμετέχουν ενεργά σε δημιουργικές εργασίες που συνδυάζουν και διευρύνουν τις γνώσεις και τις ικανότητές τους. Σε ένα τέτοιο σχολείο οι μαθητές παράγουν έργο, παίρνουν αποφάσεις και τις υλοποιούν, σχετίζονται με τον έξω κόσμο στηρίζοντας δράσεις που απασχολούν το σύνολο των πολιτών όπως δράσεις για το περιβάλλον, δράσεις γα την εξάλειψη της φτώχειας, για την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, για την ευτυχία όλων των παιδιών του κόσμου, για την εξάλειψη της παιδικής εκμετάλλευσης κλπ και προσπαθούν να βρουν λύση ακόμα και στα πιο δύσκολα ερωτήματα του κόσμου των ενηλίκων, μόνο που λειτουργούν ως παιδιά.
Το παραδοσιακό σχολείο αυτό που μόνο δίνει είναι απλά ύλη και γνώσεις. Γνώση που απορροφούν μεν οι μαθητές, αλλά δεν είναι κατ’ ανάγκη χρήσιμη μετέπειτα. Ο μαθητής διδάσκεται και μαθαίνει κάθε λεπτομέρεια του γνωστικού αντικειμένου(κυρίως στη δευτεροβάθμια)και αυτό γιατί ΠΙΘΑΝΟΝ να μπει ως θέμα στις εξετάσεις ΚΑΙ έτσι το “κάθε τι” της ύλης γίνεται ¨ΠΙΘΑΝΑ SOS” που πιθανόν θα μπει στις εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο και που ΠΙΘΑΝΟΝ θα το βοηθήσει να περάσει.. Άρα είναι θέμα τύχης η επιλογή των θεμάτων και αν η τύχη ευνοήσει θα χει μια θέση στο Πανεπιστήμιο ΚΑΙ συνεπώς αυτόματα θεωρείται πετυχημένος και άριστος των αρίστων!!
Κάθε σχολείο μπορεί να γίνει ένα καλό σχολείο όταν οι εκπαιδευτικοί πέρα από την κατάκτηση της ύλης των γνωστικών αντικειμένων έχουν μεριμνήσει και για τη σύνδεση με την καθημερινή ζωή.. Ένα καλό σχολείο είναι αυτό που δεν περιορίζεται μόνο στην ύλη των μαθημάτων, αλλά δημιουργεί προϋποθέσεις στα παιδιά να γίνουν κοινωνικά υπεύθυνα, να αναλαμβάνουν υποχρεώσεις που η τήρησή τους έχει αντίκτυπο και σε άλλους γύρω τους, που τα βοηθάει να αποκτήσουν γενικά, κοινωνικές δεξιότητες.
Όπως είπε και ο Πλάτωνας: “Δεν ξέρω τίποτε άλλο για το οποίο ο κάθε λογικός άνθρωπος θα πρεπε να νοιάζεται περισσότερο, παρά το παιδί του να γίνει ο πιο καλός άνθρωπος” και σίγουρα το συμπληρώνει ο ίδιος αναφέροντας “Τρία πράγματα χρειάζονται για την εκπαίδευση: η φύση, η άσκηση και η μάθηση” και ένα τέτοιο σχολείο σίγουρα προάγει περισσότερα από αυτό που νοιάζεται μόνο για το πως θα έχει ¨ΆΡΙΣΤΟΥΣ¨ βαθμολογικά σε επίπεδο γνωστικών – επιστημονικών αντικειμένων μαθητές.
