Σε απόρροια όλων αυτών των γεγονότων που έχουν προσδιορίσει την ζωή μας, τον τελευταίο καιρό, κατανοούμε σιγά σιγά πως η έννοια της ζωής έχει αλλάξει τελείως, καθώς πλέον ζωή ισούται με επιβίωση.
Το παιχνίδι της επιβίωσης, το οποίο παίζεται με πολύ δύσκολους και περιοριστικούς όρους και αδυνατεί να βγάλει κερδισμένο στο τέλος. Είναι λες και πλέον όλος ο κόσμος περιστρέφεται μόνο γύρω από το χρήμα. Η ανάγκη του χρήματος για επιβίωση γίνεται καθημερινά όλο και πιο επιτακτική και αυτό διότι μόνο έτσι μπορεί να επιβιώσει ο σημερινός άνθρωπος.
Πολλοί από εμάς έχουν ξεχάσει την καταγωγή τους, το χώμα που πατούν και ότι αυτό μόνο μπορεί να τους θρέψει στην τελική, όταν τα χρήματα πια δεν θα έχουν καμία αξία. O πανικός ενός πιθανού μέλλοντος χωρίς χρήματα, όχι μόνο προκαλεί δυσφορία, αλλά δημιουργεί και ακραίες καταστάσεις μεταξύ των ανθρώπων. Καθημερινά εκλείπουν όλο και πιο πολύ βασικές ανθρώπινες αξίες. Ο σεβασμός, η ευγένεια, η συνεργασία και η ανθρωπιά, με την μορφή προσφοράς βοήθειας σε όποιον το έχει ανάγκη.
Η αλήθεια είναι πως δεν το συνειδητοποιούμε, αλλά πολλοί συνάνθρωποι μας καταφέρνουν με απίστευτη δυσκολία καθημερινά να ζούν-επιβιώνουν, χωρίς χρήματα. Είτε έχοντας πίστη στον εαυτό τους στηρίζοντας το χώμα που πατούν και καλλιεργώντας το, για να τραφούν, είτε στις περισσότερες περιπτώσεις δυστυχώς, όντας υποβοηθούμενοι από μικρές αλλά δυνατές ομάδες ανθρώπων, οι οποίοι αφιερωμένοι σε ένα σκοπό “συντηρούν”, οικογένειες και άπορους, έστω και κρυφά.
Είναι πραγματικά τόσο μεγάλη η δύναμη που ασκεί το χρήμα πάνω στον άνθρωπο, που καταστρέφει, αυτοκαταστρέφει και τινάζει τα πάντα στον αέρα. Αυτό το αναγκαίο κακό, ο εφιάλτης κάθε ανθρώπου που ζεί σε αυτόν τον κόσμο και ορίζει την ζωή του, καταφέρνει καθημερινά να ελέγχει την κάθε κίνηση και να σκιαγραφεί το μέλλον όλης της ανθρωπότητας.
Παρόλο αυτά κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, αν και πλέον καταφέρνει να υπερισχύει κατά κύριο λόγο η σκουριασμένη όψη του, αυτή που μας δείχνει έναν δρόμο στρωμένο μόνο με δυσκολίες από εδώ και πέρα, εμείς σαν Έλληνες επιμένουμε και θα επιμένουμε στην διατήρηση της λαμπερής όψης του νομίσματος, η οποία δεν είναι άλλη από την ζωή.
Θα ξεχάσουμε τις παλιές σπάταλες συνήθειες μας, θα κάνουμε λογικές και μετρημένες αγορές, για όσους μένουν σε μεγαλουπόλεις και στην εσχάτη των περιπτώσεων, θα γυρίσουμε στα χωριά μας, που μόνο αυτά μπορούν πλέον να μας προσφέρουν μια αξιοπρεπή επιβίωση. Θα καλλιεργήσουμε την γή που έχουμε ξεχάσει όλοι μας και αυτή θα μας φροντίσει, όπως έκανε σε πλήθος γενεών.
Έστω κι αν ζωή πλέον σημαίνει επιβίωση, με πολλές δυσκολίες, θα επιβιώσουμε. Με ελπίδα, κουράγιο και αλληλοβοήθεια, θα περάσει και αυτό.
