Τέσσερις νεκροί, νέα παιδιά, σε δυο γιορτινές νύχτες, και δύο νέα παιδιά χωρίς πόδια. Τέσσερις οικογένειες αντί άλλης εορταστικής δραστηριότητας ετοιμάζουν τις κηδείες των παιδιών τους.
Είναι τραγικό αλλά όσο κι αν λέμε ότι σε κανέναν δεν «αξίζει» η θανατική ποινή για ένα λάθος του, τελικά το να μη φοράς ζώνη όταν οδηγείς είναι μια εν δυνάμει «εσχάτη των ποινών».
Μακάρι εμείς οι γονείς να «τα σπάμε» λιγότερο στα παιδιά μας για τα επουσιώδη και να τους βάζουμε στο μυαλό από μικρά την αξία της ζωής και πώς η ζώνη ασφαλείας μπορεί να τα σώσει.
Μακάρι να ξέρουν τα παιδιά μας ότι αν πιουν, που δεν είναι προς θάνατο, ότι μπορούν πάρουν ένα ταξί για να επιστρέψουν στο σπίτι τους με ασφάλεια και ότι κανείς δε θα τα μαλώσει ούτε που μέθυσαν, ούτε που άφησαν το αυτοκίνητο (το δικό τους ή της μαμάς ή του μπαμπά) κάπου μακριά.
Μακάρι το «ζακέτα να πάρεις» να γίνει – ως εντυπωμένη πεποίθηση – «ζώνη βάλε, κι αν πιες πάρε ταξί»!
Βεβαίως το «ζώνη βάλε» όπως όλα τα πράγματα που έχουν να κάνουν με τα παιδιά δεν μαθαίνεται με την λεκτική επανάληψη. Αν δηλαδή δε σε βλέπει το παιδί σου να βάζεις ζώνη με το που μπεις στο αυτοκίνητο, δεν ‘πα να λες ό,τι θέλεις.
Αν δεν σ’ έχει ακούσει το παιδί να λες: Οδήγησε εσύ γιατί εγώ ήπια λίγο παραπάνω, πάλι το να ακούει μόνο «συμβουλές» που δεν τις ακολουθείς εσύ πρώτος ή πρώτη, τότε όλο το σχέδιο έχει πάει στράφι.
Δεν είναι του τύπου μου να δίνω συμβουλές. Όμως θα σας προτείνω εκτός των άλλων να λέτε και στα παιδιά σας να είναι δίπλα στους φίλους τους αν κάτι στραβό συμβεί. Να μην τα παρατήσουν γιατί ήπιαν ένα μπουκάλι βότκα και έγιναν κόκκαλο, ή έκαναν έναν μπάφο, ή πήραν χάπια ξέρω ‘γω! Να ξέρουν τα παιδιά ότι δε θα φάνε κράξιμο αν πάρουν τηλέφωνο για μια συμβουλή και να ειδοποιήσουν ένα ασθενοφόρο. Είναι σημαντικό και μπορεί να σώσουν μια ζωή. (Είναι σημαντικό να είμαστε δίπλα στους φίλους μας, σε κάθε ηλικία και να μην τους παρατάμε στη στραβή.)
Γενικώς τα τροχαία και δη τα θανατηφόρα, μέσα στις γιορτές αποκτούν μια επιπλέον τραγική διάσταση. Το «μαύρο» σε αντιδιαστολή με τα γιορτινά λαμπιόνια τρομάζει.
Δύναμη μόνο στους παθόντες – δεν ξέρω τι να πω που να μην είναι «λάθος» σε κάποιον που έχασε το παιδί του.
Θα ξαναπώ πάντως: Ζώνη βάλε, κι αν πιεις πάρε ταξί!
Γιάννης Καφάτος
