Αυτό που συμβαίνει εφέτος με το τουριστικό προϊόν ήταν ανέλπιστο ακόμη και για τους ίδιους τους τουριστικούς παράγοντες, που είχαν υπολογίσει συντηρητικά τις αφίξεις και ξαφνικά βρέθηκαν προ αριθμών που παραπέμπουν σε άλλες εποχές, προ κορονοϊού!
Έτσι, μεγάλες και μικρές τουριστικές επιχειρήσεις και καταστήματα βρέθηκαν με ελλιπές προσωπικό και το αναζητούν ματαίως εδώ και δυο μήνες. Αν ξεφυλλίσει κάποιος τις σελίδες εφημερίδων στις οποίες δημοσιεύονται αγγελίες ζήτησης εργασίας, θα δει εκατοντάδες ή και χιλιάδες «ζητείται»… Σερβιτόροι, μπουφετζήδες, καμαριέρες, υπάλληλοι ρεσεψιόν, ψήστες, οδηγοί, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί… Ζητούνται παντού. Μα δεν βρίσκονται!
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εύκολο αυτό καταμεσής της τουριστικής περιόδου. Πώς θα φύγει κάποιος από τη Θράκη ή την Μακεδονία ή την Στερεά Ελλάδα, για να πάει να εργαστεί στις Κυκλάδες ή στα Δωδεκάνησα, χωρίς προετοιμασία τον Ιούλιο μήνα; Αυτό συμβαίνει κατά κύριο λόγο στα τέλη Φεβρουαρίου, άντε στις πρώτες ημέρες της Άνοιξης. Κι επιπλέον (όλα γίνονται γνωστά πλέον με την ταχύτητα της αστραπής) γιατί να πάει να εργαστεί κάποιος σε μονάδες, επί παραδείγματι, της Μυκόνου που πολλοί επιχειρηματίες θα τον βάλουν να κοιμάται σε κοντέινερ και κρεβάτι με τάβλες γεμάτες βρόμα και θα του ζητούν να δουλεύει ακόμη και χωρίς να πίνει νερό, προκειμένου να μη …χάνει χρόνο στην τουαλέτα;
Κι ενώ λοιπόν έχουμε ανέλπιστα καλή πορεία του τουρισμού, έχουμε συνεχή «ζητείται» για πολλές και διάφορες ειδικότητες. Πώς στο καλό γίνεται αυτό; Είναι μόνο από το γεγονός ότι δεν ξεκινά εύκολα κάποιος τον Ιούνιο από τη μια περιοχή να πάει να εργαστεί σε άλλη; Είναι το άκρως εξευτελιστικό και μηδενιστικό «δεν θέλουν να δουλέψουν, προτιμούν τα επιδόματα του ΟΑΕΔ»; Είναι το γεγονός –όπως ισχυρίζονται όσοι γνωρίζουν- ότι όλο και περισσότεροι βρίσκουν εργασία σε εταιρείες ταχυμεταφορών ή και σε e-shops, που αναπτύσσονται ραγδαία, λόγω και της πανδημίας; Ποιος ξέρει; Η ουσία είναι ότι είναι αδιανόητο ν’ αναζητά ο ξενοδόχος ή ο επιχειρηματίας να βρει προσωπικό και να μη βρίσκει. Ταυτοχρόνως δε, όπως στο Νότιο Αιγαίο, η ανεργία ν’ αγγίζει το 20%!! Είναι ακατανόητο.
Το βέβαιο είναι ότι η έλλειψη προσωπικού κι εργατικών χεριών ή και η απροθυμία για εργασία, πρέπει να αποτελέσει τεράστιο πεδίο προβληματισμού. Πώς στα κομμάτια θα προχωρήσουν επενδύσεις στον πρωτογενή τομέα και την «πράσινη» ανάπτυξη χωρίς προσέλευση ενδιαφερομένων; Πώς θα προχωρήσει ο αγροτικός και μεταποιητικός τομέας, συμφώνως με τις κατευθύνσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, του οποίου τα πρώτα χρήματα καταφτάνουν οσονούπω; Ποιοι θα καλύψουν τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσει η ανάπτυξη του 4,2% που αναμένεται να υπάρξει εφέτος και για τα επόμενα τρία (τουλάχιστον) χρόνια;
Ξέρετε κάτι; Μπορεί ν’ αποτελούν χαράς ευαγγέλια για την κοινωνία τα αναπτυξιακά ποσοστά με πρόθεμα το «4» αλλά πρέπει να ενδοσκοπήσουμε την εργασιακή ένδεια. Μήπως σε τελική ανάλυση παράγουμε ΜΟΝΟ πτυχιούχους, μεταπτυχιακούς και διδάκτορες παντός είδους, μα όχι … υδραυλικούς ή καμαριέρες ή αγρότες;
Ας ανοίξουμε τη συζήτηση…
