Έγινε όπως ακριβώς σας είχαμε γράψει πριν έξι ημέρες (άρθρο με τίτλο «Τα άσφαιρα πυρά του Αλέξη Τσίπρα», 9 Απριλίου). Ο Αλέξης Τσίπρας κι η Αριστερά, μη έχοντας τι άλλο να προτείνουν για την Οικονομία, γύρισαν σε συνταγές …2014. Ταξίματα στους πάντες και για τα πάντα από μαθητευόμενους μάγους, νταούλια και ζουρνάδες!! Πάρε κόσμε, χαρίζουμε το ιδιωτικό χρέος!
Η παρουσίαση του νέου (;;;) Οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ είχε δυο τρανταχτές απουσίες. Τον Καμμένο και τον Τσακαλώτο. Ο πρώτος ξεχασμένος από αγγέλους και διαβόλους κι ο δεύτερος υποβαθμισμένος και εν πολλοίς φορτωμένος όλα τα δεινά που επέφερε το κόμμα του στην ελληνική κοινωνία. Κατά τα άλλα όλα ήταν ίδια. Ίδιος λαϊκισμός, ίδια παροχολογία και πολλά αρώματα από… φθινοπωρινή Θεσσαλονίκη του 2014! Να μην αφήσουμε λεφτόδεντρο για λεφτόδεντρο!
Την ίδια ώρα στα social media γινόταν χαμός από τα τρολ για το…. κοστολογημένο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, τις διευκολύνσεις του ιδιωτικού τομέα που του… χαρίζονται τα χρέη και ταυτοχρόνως ακούγονταν κραυγές εναντίον της… Δεξιάς που απομυζά τον λαό για …χάρη της ολιγαρχίας! Κραυγές που έρχονται κατ’ ευθείαν από τη δεκαετία του ’70, άντε στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτή του ’80.
Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά είναι απλώς σημειολογικά και εξ αυτού είναι μικρό το κακό. Το χειρότερο είναι οι ίδιες οι θέσεις που εκφράστηκαν. Οι μάγοι του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να μας λένε ότι η ανάπτυξη επιτυγχάνεται μέσω της …αύξησης των μισθών! Το επίσης χειρότερο, είναι ότι όλα αυτά τα άκουγαν εκπρόσωποι επαγγελματικών ενώσεων και επιμελητηρίων χωρίς να γελάνε! Τα έπαιρναν στα σοβαρά, όπως το 2014! Χωρίς να μας κάνουν γνωστό –με πειστικότητα- σε τι θα τους ωφελήσει ο εναγκαλισμός με την Αριστερά και δη τον ΣΥΡΙΖΑ…
Ποιος πιστεύει, επί παραδείγματι, την υπόσχεση του κουρέματος μέχρι 60% και ρύθμιση μέσω 120 δόσεων, του ιδιωτικού χρέους από την πανδημία; Ποιος πιστεύει την κοστολόγηση των προτάσεών του για ενίσχυση της ρευστότητας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στα 5,7 δισ., εκ των οποίων 2,1 δισ. οι επιδοτήσεις και 3,6 δισ. οι απώλειες εσόδων από φόρους; Και άλλα 2,7 δισ. από τις απώλειες των ασφαλιστικών εισφορών και λοιπών αποπληρωμών; Πόσοι έχουν μνήμη χρυσόψαρου και δεν θυμούνται τι είχε υποστεί η Μεσαία τάξη από την κυβέρνηση Τσίπρα και την υπερφορολόγηση που υπέστη;
Ποιος θα πληρώσει τα κενά από τις διαγραφές χρημάτων, δόσεων και επιδοτήσεων; Και με ποιον τρόπο; Νέα φορολογία; Νέο εξωτερικό δανεισμό; Πώς;
Όμως δεν ακούσαμε με ποιον τρόπο θα καλυφθούν αυτά τα κενά από τις διαγραφές, τις ρυθμίσεις και τις επιδοτήσεις; Με επιπλέον φορολογία; Με νέο εξωτερικό δανεισμό; Διότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Το κράτος για να χαρίσει χρήματα, πρέπει από κάπου να τα βρει. Ποια θα είναι αυτή η πηγή χρημάτων;
Επιπλέον, πώς θα καλυφθούν στο τραπεζικό σύστημα οι αναστολές πληρωμών, οι αναπροσαρμογές στα επιτόκια; Οι παρατάσεις αποπληρωμών; Οι διαγραφές τόκων; Τι θα κάνουν; Θα επανακρατικοποιήσουν τις τράπεζες και θα τις κάνουν πάλι προβληματικές; Γι αυτό προτείνουν τη «νομοθέτηση σειράς παρεμβάσεων που θα επαναφέρουν το ρόλο του δημοσίου αξιοποιώντας τη συμμετοχή του μέσω του ΤΧΣ, για καλύτερο στρατηγικό σχεδιασμό υπέρ της πραγματικής οικονομίας και των πολιτών»;
Είναι και κάτι ακόμη: Προτείνουν την κατάργηση του νέου πτωχευτικού κώδικα που δίνει λύσεις σε πολλά ζητήματα και προτείνουν την επαναφορά της δυσώδους γραφειοκρατίας και των αγκυλώσεων της στασιμότητας ανάμεσα σε τράπεζες και οφειλέτες ή ανάμεσα σε τράπεζες και θεσμικούς επενδυτές. Έτσι, όμως, βάζουν σε τεράστιους κινδύνους το σύνολο των εγγυήσεων του δημοσίου αναφορικά με τις τιτλοποιήσεις των δανείων. Χώρια ότι προτείνουν τη σωτηρία όλων μα όλων των επιχειρήσεων, ακόμη και των «κλινικά νεκρών», χωρίς να σκέφτονται ότι όσες δεν είναι βιώσιμες δεν μπορούν να επιβαρύνουν όλες τις άλλες και την οικονομία.
Αλήθεια; Πόσο η Αριστερά θα στηρίζει μπαταχτσήδες και όσους επιχειρηματίες δεν έχουν ούτε καν ταμείο 3-4 χιλιάδων ευρώ για να δημιουργήσουν e-shop κι ύστερα να τα λάβουν πίσω από το πρόγραμμα που επιδοτεί το κράτος;
Αλήθεια, πότε θα αποκτήσουν αυτογνωσία της αγοράς, της οικονομίας και της πραγματικότητας; Πότε θα ξεπεράσουν την παροχολογία και τις εύκολες λύσεις;
Κάτι ακόμη: Πέρυσι που ξέσπασε η πανδημία κι η κυβέρνηση προχώρησε στα μέτρα, ο Αλέξης Τσίπρας φώναζε και ζητούσε όλα τα χρήματα που είχε η Ελλάδα να δοθούν εμπροσθοβαρώς σε όσους πλήττονται. Σκέφτομαι ότι αν ο Μητσοτάκης με τον Σταϊκούρα τον άκουγαν, στην χώρα σήμερα δεν θα υπήρχε …κολυμπηθρόξυλο, κατά τη λαϊκή έκφραση.
Εν κατακλείδι: Πάλι ψέματα, πάλι πρόγραμμα Θεσσαλονίκης 2014, πάλι έλλειψη ενσυναίσθησης. Την ώρα που, όπως φαίνεται ξεκάθαρα στις μετρήσεις της κοινής γνώμης, οι πολίτες δεν αποδέχονται την ανακυκλούμενη μιζέρια της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στηρίζουν και ταυτίζονται με το κυβερνητικό πρόγραμμα «Ελλάδα 2.0», επειδή αναζητούν ανάπτυξη που θα βελτιώσει πραγματικά τη ζωή τους και το μέλλον των παιδιών τους…
