Βέροια: Μοναχική κουρά του κ. Κώστα Καραγιάννη από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας

Το Σάββατο 26 Μαΐου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρικό εσπερινό της εορτής της Πεντηκοστής στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Κατά τη διάρκεια της ιεράς ακολουθίας τέλεσε την μοναχική κουρά (ρασοευχή) του δοκίμου κ. Κωνσταντίνου Καραγιάννη, φοιτητή Θεολογίας ΑΠΘ και στελέχους του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως, μετονομάσας αυτόν εις Μοναχόν Κοσμάν.

Η ΟΛΙΜΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

«Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν καί Πνεύματος ἐπιδημίαν καί προθε­σμίαν ἐπαγγελίας καί ἐλπίδος συμπλήρωσιν».

Μέ αὐτούς τούς λόγους περιγρά­φει ὁ ἱερός ὑμνογράφος τό μέγα θαῦμα τῆς αὐριανῆς ἑορτῆς. Σέ αὐ­τούς τούς λόγους συνοψίζει τό περιεχόμενο τῆς Κυριακῆς τῆς Πε­ντηκοστῆς, τοῦ ὑπερφυοῦς γεγο­νότος τῆς ἐπιφοι­τήσεως τοῦ Πα­ρακλήτου Πνεύματος, τῆς ἐκπλη­ρώσεως τῆς ὑποσχέ­σεως τοῦ Κυ­ρίου πρός τούς μαθητές του καί τῆς ἐπιβεβαιώσεως τῆς ἐλπίδος τους ὅτι «ἄλλον παράκλητον» θά πέμψει γιά νά τούς διδάξει καί νά τούς ὑπομνήσει ὅσα Ἐκεῖνος τούς εἶπε, γιά νά τούς καθοδηγήσει στά θεῖα καί οὐράνια διδάγματα τά ὁποῖα ὑπερ­βαίνουν τήν ἀνθρώ­πι­νη λογική καί χρειάζονται τή χά­ρη τοῦ Ἁγίου Πνεύ­ματος γιά νά γίνουν κατανοητά.

«Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν» καί ἐμεῖς, γιατί ἡ Πεντηκοστή δέν ἀπο­τελεῖ γιά τήν Ἁγία μας Ἐκκλη­σία μόνο ἕνα ἱστορικό γεγονός πού συνέβη πενήντα ἡμέρες μετά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας, ἀλλά εἶναι ἕνα διαρκές βίωμα, μία ἐπαναλαμβανόμενη ἀνά τούς αἰῶ­νες κατά χάριν πραγματικότητα, ὄχι μόνο γιατί τό Πνεῦμα τό Ἅγιο ἐπιδημεῖ καί εἶναι παρόν σέ κάθε λειτουργική σύναξη τῆς Ἐκκλη­σίας, γιά νά τελειοῖ τά ἱερά μυ­στή­ριά της καί νά ἁγιάζει δι᾽ αὐτῶν τά πιστά τέκνα της, ἀλλά καί διότι κάθε πιστός ἔχει τή δυνατότητα νά ζήσει μέσα στήν Ἐκκλησία τή δική του Πεντηκοστή καί νά δε­χθεῖ τήν ἐπιδημία τοῦ Παρακλή­του Πνεύματος ὡς προσωπική ἐπι­βεβαίωση τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Χρι­στοῦ καί ἐνίσχυση τῆς εἰς αὐ­τόν ἐλπίδος. Ἀρκεῖ, βεβαίως, νά πληροῖ τίς προϋποθέσεις, ὥστε νά δεχθεῖ τόν οὐράνιο ἐπισκέπτη: νά προσκαρτερεῖ στό πνευματικό ὑπε­ρῶο τῆς προσευχῆς, νά φλέγεται ἀπό τόν πόθο τῆς θείας ἐπισκέ­ψεως καί νά τήν ἀναμένει μέ ἀνοι­κτή καί καθαρή τήν ψυχή του.

«Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν καί Πνεύματος ἐπιδημίαν καί προθε­σμίαν ἐπαγγελίας καί ἐλπίδος συμπλήρωσιν».

Καί ἀπόψε, παραμονή αὐτῆς τῆς μεγάλης ἑορτῆς γιά τήν Ἐκκλησία μας καί γιά ὅλο τόν κόσμο, ζεῖς καί σύ τή δική σου Πεντηκοστή. Τήν ζεῖς ἐδῶ, στό ὑπερῶο αὐτό τῆς νυχθημέρου προσευχῆς, στό κα­θο­λικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Πανα­γίας Δοβρᾶ, ὅπου μέ τή θέλησή σου εἰσῆλθες πρό ἑνός ἔτους ὡς δόκιμος ἀδελφός τῆς Μονῆς, ἀνταποκρινόμενος στήν κλήση τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία ἀπό ἐτῶν σοῦ ἀπηύθυνε καί τήν ὁποία, ὅπως πολύ καλά γνωρίζω, καλλιέρ­γη­σες μέ ἀγάπη καί ἐλπίδα στήν ψυχή σου.

Τήν ζεῖς, γιατί προτίμησες νά ἐγκαταλείψεις τόν κόσμο καί τά τοῦ κόσμου καί νά ἀφιερωθεῖς στή λατρεία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία σέ εἵλκυε ἀπό τά παιδικά σου χρόνια, καθώς οἱ εὐλαβεῖς γονεῖς καί οἱ παπποῦδες σου σέ συνέδεσαν ἀπό μικρόν μέ αὐτή ἀλλά καί ὑποστήριζαν μέ κάθε τρόπο τόν πόθο καί τή λαχτάρα σου νά διακονεῖς στόν ἱερό ναό τῆς ἐνορίας σου καί τό ἱερό του Βῆμα.

Ἐκεῖ, ἄλλωστε, σέ ἐγνώρισα πρό ἐτῶν καί διέκρινα τήν εὐλάβειά σου, τήν προσοχή σου, τή σοβα­ρό­τητα καί τήν ἐγρήγορση ἡ ὁποία χαρακτήριζε τή διακονία σου, τόν ἔνθεο ζῆλο σου, τήν ἁγνότητα καί τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς σου. Καί εἶχα τήν εὐκαιρία νά σέ παρακο­λουθῶ καί νά σέ γνωρίσω καλύτε­ρα ὡς πνευματικός σου, καθώς περνοῦσαν τά χρόνια καί διακονοῦσες καί πλησίον μου, καί νά διαπιστώνω τήν αὔξηση τῆς ἐπιθυμίας σου νά ἀφιερώσεις τή ζωή σου στόν Θεό, αὐτήν πού ὁδήγησε τά βήματά σου ἀφενός στή Θεολογική Σχολή καί ἀφετέ­ρου ἐδῶ, στήν Ἱερά Μονή τῆς Πα­ναγίας Δοβρᾶ, μέ τή συγκατάθεση τῶν εὐσεβῶν γονέων σου, οἱ ὁ­ποῖοι μέ χαρά δέχθηκαν τήν ἀπό­φαση τῆς ἀφιερώσεώς σου.

Καί σήμερα, παραμονή τῆς ἐπιδη­μίας καί ἐπιφοιτήσεως τοῦ Παρα­κλή­του Πνεύματος, ἔλαβες καί σύ τήν χάρη εἰς ἀνταπόδοση τῆς ἀγά­πης πού τοῦ προσέφερες καί εἰς ἐπιβεβαίωση τῆς ὑποσχέσεώς του καί τῆς ἐλπίδος σου ὅτι θά εἶναι πάντοτε μαζί σου.

Ἀπό σήμερα ἀρχίζει μία νέα ζωή γιά σένα, ὅπως ἄρχισε καί γιά τούς ἁγίους μαθητές καί ἀποστόλους τοῦ Κυρίου μας. Μία νέα ζωή στήν ὁποία καλεῖσαι μέ τόν συνεχῆ ἀγώ­­να καί τήν ἀκατάπαυστη προ­σπάθειά σου νά διατηρήσεις καί νά αὐξήσεις τήν ἀγάπη σου στόν Θεό. Καλεῖσαι νά παραμένεις διαρκῶς στό νοητό ὑπερῶο τῆς ψυχῆς σου καί τοῦ κελίου σου, προσκαρτερῶν τῇ προσευχῇ, μακριά ἀπό τούς θορύβους τοῦ κόσμου, τούς ὁποί­ους ἐνδυόμενος τό τίμιο ράσο τοῦ μοναχοῦ θεληματικά ἐγκατέλει­ψες, ὥστε νά αἰσθάνεσαι, ὅπως καί οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ, τήν αὔρα τῆς ἐπιδημίας τοῦ Παρακλήτου, πού ὡς γλῶσσα πυρός θά πυρπολεῖ τήν ψυχή σου ἀπό πόθο καί ἀγάπη γιά τόν Χριστό, θά φωτίζει τόν νοῦ σου γιά νά γνωρίζεις καί προσεγγίζεις τόν Θεό, θά σέ στηρίζει στόν ἀγώνα σου γιά τήν ἐν Χριστῷ τελείωση «στεναγμοῖς ἀλαλήτοις» καί θά σέ παρηγορεῖ στίς ὧρες τῆς δυσκολίας καί τῶν πειρασμῶν.

Ἀρχίζεις ἀπό σήμερα τή νέα σου ζωή ἔχοντας λάβει ἕνα νέο ὄνομα, τό ὄνομα τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἰσα­ποστόλου καί ἱερομάρτυρος Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, πού τιμᾶται ἰδιαιτέ­ρως στόν τόπο τῆς καταγωγῆς σου, στά Τρίκαλα τῆς Ἠμαθίας, καί στήν ἱερά πανήγυρη τοῦ ὁ­ποίου σέ εἶδα γιά πρώτη φορά νά διακονεῖς στό ἱερό Βῆμα, ὄνομα τό ὁποῖο σοῦ ἔδωσα γιά νά σοῦ θυμί­ζει αὐτή τήν ἡμέρα, ἀλλά καί γιά νά τιμήσω τόν μεγάλο αὐτό ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, στόν ὁποῖο ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας ἔχει ἀφιε­ρώσει τό παρόν ἔτος.

Σοῦ τό ἔδωσα ὅμως αὐτό τό ὄνο­μα καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο: γιά νά σοῦ θυμίζει πάντοτε τούς ἀγῶ­νες τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ γιά τήν πίστη καί τήν πατρίδα μας. Γιά νά σοῦ θυ­μίζει τόσο τόν ἔνθεο ζῆλο του πού τόν ὁδήγησε νά γίνει μοναχός στό Ἅγιο Ὄρος, ὅσο καί τήν ὑπα­κοή καί τήν αὐτοθυσία του πού τόν ὁδήγησαν μέ τήν εὐλογία τοῦ Πατριάρχου καί τοῦ ἡγουμένου τῆς Μονῆς του νά βγεῖ καί πάλι στόν κόσμο, ὄχι γιά νά ζήσει μία πιό ἄνετη ζωή, ἀλλά γιά νά βαδί­σει τόν τραχύ καί ἀνάντη δρόμο τοῦ ἱεραποστόλου προκειμένου νά στηρίξει καί νά ἐνισχύσει τούς ἀδελ­φούς του, ὅλο τόν Ἑλληνι­σμό πού ἦταν σκλαβωμένος καί ὑπόδουλος στούς Τούρκους, διδάσκοντας καί ἐδῶ στήν περιοχή μας καί σέ ὅλα τά μέρη ἀπό τά ὁποῖα διῆλθε τήν πίστη στόν Θεό καί τήν ἀγάπη στήν πα­τρίδα, στά δύο αὐτά στοιχεῖα γιά τά ὁποῖα θυσίασε καί τήν ἴδια του τή ζωή.

Ἔχε, λοιπόν, καί σύ στή νέα σου ζωή ὡς πρότυπο καί παράδειγμα φωτεινό τή ζωή τοῦ νέου σου προ­στάτου, τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰ­τωλοῦ, πού συναριθμεῖται καί μεταξύ τῶν ἁγίων προστατῶν τῆς Ἱερᾶς μας Μονῆς. Μιμήσου τόν ζῆλο, τή φλεγομένη ἀπό ἀγάπη ψυ­χή του, τήν ὑπακοή καί τήν τα­πείνωσή του, τό πνεῦμα τῆς θυσί­ας του γιά τόν Χριστό καί γιά τούς ἀδελφούς του, καί ἀγωνίζου γιά νά ζεῖς μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυ­χῆς σου τήν ἐν Χριστῷ ζωή, τήν ὀποία ἀπό παιδί ἐπόθησες καί γιά τήν ὁποία μέ συνέπεια καί ἀγάπη προετοίμαζες προσεκτικά καί συ­στη­ματικά τόσα χρόνια τόν ἑαυτό σου.

Στόν ἀγώνα σου αὐτόν θά σέ στη­ρίζει ἡ μητρική ἀγάπη τῆς Πανα­γίας μας, τῆς ἐφόρου καί προστά­τιδος τῆς Ἱερᾶς μας Μονῆς καί Μο­νῆς τῆς μετανοίας σου, ὁ προ­στά­της σου ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτω­λός, ὁ ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός, ὁ ἅγιος Δημήτριος, ὁ ἅγιος Ἀντώνιος καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Μονῆς μας.

Θά σέ στηρίζει καί ἡ δική μου πα­τρική ἀγάπη καί εὐχή, πού μαζί μέ τήν εὐχή καί τήν ἀγάπη τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, πανοσιολογιωτάτου ἀρχιμανδρί­του π. Παντελεήμονος, ἀλλά καί ὅλων τῶν πατέρων καί ἀδελφῶν σου, τῶν εὐσεβῶν γονέων σου, τῶν παππούδων σου καί τῶν λοιπῶν οἰκείων σου καί ὅσων συμπροσεύχονται σήμερα στή ση­μα­ντική αὐτή στιγμή τῆς ζωῆς σου. Θά ἔχεις ὅμως εἰδικά τίς προσευχές ἑνός ἀγγέλου, τῆς ἀδελφῆς σου Ἰωάννας.

Καί εὔχομαι ὁλόψυχα ἡ χάρη τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος νά ἐνοι­κεῖ πάντοτε στήν ψυχή σου καί νά σέ χαριτώνει καί νά σέ καθοδηγεῖ καί νά σέ κατευθύνει, ὥστε νά εὐαρεστεῖς μέ τή ζωή σου καί μέ τήν ὑπακοή σου τόν Θεό, ὥστε νά ἐπιτύχεις τόν σκοπό τῆς ἀφιερώ­σεώς σου, τόν ἁγιασμό τῆς ψυχῆς σου καί τά ἀγαθά τῆς αἰωνίου ζωῆς «ἅ ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγα­πῶσιν αὐτόν».

Προέλευση άρθρου και φώτο από: https://www.imverias.gr