Σε λίγες ώρες οι τέσσερις καλύτερες ομάδες της Euroleague διασταυρώνουν τα ξίφη τους στην αρένα του Βελιγραδίου για τον τίτλο του πρωταθλητή. Πάμε να δούμε την πορεία των τεσσάρων μονομάχων .
ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ
Η πρωτοπόρος της Euroleague η οποία προκρίθηκε πολύ δυσκολότερα απ’ ότι αναμενόταν απέναντι στην φοβερά αξιόμαχη Μπάγερν Μονάχου του Αντρέα Τρινκιέρι. Η πιο πλήρης ομάδα της Euroleague διαθέτοντας τεράστιο budget και λύσεις σε κάθε θέση , μετά την περσινή της ήττα στον τελικό από την Εφές έδειξε από την αρχή της χρονιάς φέτος ότι έχει θέσει ως μοναδικό στόχο την κατάκτηση του τίτλου. Η Μπαρτσελόνα του Σαρούνας Γιασκεβίτσιους αντιμετωπίζει τους αγώνες με έναν κυνικό τρόπο .Βασίζεται στην σκληρή και άμυνα της , αποτελεί την κορυφαία άμυνα στην Euroleague εκμεταλλευόμενη τόσο το μέγεθος της αλλά κυρίως την ξεκάθαρη στόχευση που έχει δώσει σε αυτή την ομάδα ο Γιασκεβίτσιους προσπαθώντας να την μεταμορφώσει σε αμυντικό φόβητρο. Στην επίθεση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί σχεδόν αποκλειστικά το post game των μεγάλων κορμιών που διαθέτει του Μίροτιτς και του Ντέιβις . Είναι μια ομάδα που διαθέτει ατέλειωτες λύσεις τόσο στην περιφέρεια με τους Νικ Καλάθη , Γιοκουμπαίτις , Λαπροβίτολα , Έξουμ αλλά και τον ανέτοιμο λόγω τραυματισμού την δεδομένη στιγμή Κόρι Χίγκινς αλλα και στην front line της με την τριάδα Μίροτιτς , Σανλί , Ντέιβις να αποτελούν όνειρο για κάθε προπονητή. Παρά το απεριόριστο ταλέντο που διαθέτει η ομάδα του Σαρούνας Γιασκεβίτσιους το πρόβλημα της που αντιμετώπισε σε ορισμένα σημεία της χρονίας αλλα κυρίως στα play off είναι ο ρυθμός ο οποίος επιλέγει να παίξει το παιχνίδι. Σε πολλά σημεία του παιχνιδιού η δημιουργία της γίνετε μονοδιάστατη. Προσπαθούν να ακουμπήσουν την μπάλα συνεχώς στον Μίροτιτς και η ομάδα μοίαζει πολλές φορές να παίζει κάτω απο τις δυνατότητες της μοιάζοντας εγκλωβισμένη στο αγωνιστικό στυλ του Γιασκεβίτσιους. Παρότι δεν εντυπωσιάζει με την απόδοση της , η ποιότητα του ρόστερ της αλλά και η αποτελεσματικότητα που έχουν δείξει τους καθιστά το φαβορί για τον τίτλο.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Το θεωρητικό αουτσάιντερ αυτού του Final 4 και μια ομάδα που στην αρχή της χρονίας ελάχιστοι πίστευαν οτι μπορεί να φτάσει ως εδώ . Ο Ολυμπιακός ήταν μετά από την Μπαρτσελόνα η πιο σταθερή ομάδα της Euroleague. Αν εξαιρέσει κανείς ένα διάστημα τον Ιανουάριο οπου αντιμετώπισε πάρα πολλά προβλήματα με τον κορονοϊό και τον οδήγησαν σε 4 συνεχόμενες ήττες όλη την υπόλοιπη χρονία ήταν φοβερά σταθερός. Εκμεταλευόμενος σε σχεδόν απόλυτο βαθμό την έδρα του με μόλις 1 ήττα σε 14 αγώνες και κάνοντας κάποια σπουδαία διπλά έφτασε στην 2ή θέση και το πλεονέκτημα έδρας και τελικά μετά απο μια επική σειρά με την Μονακό κέρδισε το εισητήριο για το Βελιγράδι. Ο Ολυμπιακός καθόλη την διάρκεια της χρονιάς έδειξε οτι είναι μια ομάδα που έχει υιοθετήσει πλήρως το αγωνιστικό στυλ του προπονητή της Γιώργου Μπαρτζώκα . Σαφής προσανατολισμός στην άμυνα , physical game, αλλαγές σε όλα τα μαρκαρίσματα και στην επίθεση διάθεση να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο σε κάθε ευκαιρία .Ο Κώστας Σλούκας και Ο Σάσα Βαζένκοφ είναι οι βασικοί πηλώνες του Ολυμπιακου φέτος στην επίθεση ο οποίος όμως Ολυμπιακός βασίζεται περισσότερο στον πλουραλισμό του στην επίθεση και στην πολύ καλή κυκλοφορία του παρά στο ατομικό ταλέντο των παιχτών του. Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που δεν διαθέτει το βάθος των αντιπάλων ούτε την ατομική ποιότητα των αντιπάλων του όμως πρόκειται για μια καλοκουρδισμένη ομάδα που παίζει με αυταπάρνηση σε κάθε φάση και αποτελεί έναν αντίπαλο που κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει . Πολύ σημαντικό στοιχείο του Final 4 είναι επίσης ότι ο Ολυμπιακός αναμένεται να έχει στο πλευρό του στις εξέδρες της Stark arena περισσότερους από 10.000 φίλους του κάτι το οποίο σίγουρα θα δώσει ώθηση τους παίχτες του.
ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
H φετινή πορεία της Ρεάλ είναι πρωτόγνωρη για την ομάδα του Πάμπλο Λάσο . Ξεκίνησε την χρονιά εκπληκτικά πηγαίνοντας χέρι χέρι με την Μπαρτσελόνα στην κορυφή της Euroleague φτάνοντας να έχει ρεκόρ 16-2 όμως μετά τον Φεβρουάριο η Ρεάλ κατέρρευσε και δέχτηκε 8 ήττες σε 10 αγώνες γεγονός που την έφερε από την διεκδίκηση της πρωτιάς στην κανονική διάρκεια τελικά να τερματίζει τέταρτη. Που οφείλετε όμως αυτή η πορεία της Ρεάλ Μαδρίτης στο φινάλε της κανονικής διάρκειας? Το πρόβλημα της Ρεάλ στο αγωνιστικό κομμάτι ήταν η αδυναμία της στην περιφερειακή γραμμή και κυρίως στην δημιουργία ο σπουδαίος Σέρχιο Γιουλ μοιάζει κουρασμένος ο Τόμας Ερτέλ δείχνει σε άλλη μία ομάδα στην καριέρα του ότι αδυνατεί να κάνει το step up και να γίνει ένας πραγματικά σταθερά σημαντικός παίχτης για μια κορυφαία ομάδα , οι Γκός και Κοζέρ είναι δύο ποιοτικοί παίχτες που όμως δεν έχουν την δυνατότητα να πρωταγωνιστήσουν σε μια ομάδα σαν την Ρεάλ . Επίσης η Ρεάλ αντιμετώπισε και πολλά εξωαγωνιστικά προβλήματα τα οποία κορυφώθηκαν μετά την επίσκεψη της στην Αθήνα για την αναμέτρηση με την Παναθηναικό μετά από την οποία ο Πάμπλο Λάσο αρχικά δήλωσε ότι Ο Τόμας Ερτέλ και ο Τρέυ Τόμκινς θα παραμείνουν εκτός ομάδας πράγμα που τελικά δεν έγινε και αγωνίστηκαν κανονικά στα Play off. Η Ρεάλ είναι μια ομάδα φέτος της οποίας η περιφέρεια της δεν είναι τόσο ισχυρή όσο ήταν τα προηγούμενα χρόνια αλλά αυτή η σχετική της αδυναμία αντισταθμίζεται με την μεγάλη δύναμη που διαθέτει στην front line. O Έντι Ταβάρες αποτελεί τον κορυφαίο ψηλό της διοργάνωσης. Είναι ένας παίχτης φόβητρο κοντά στην ρακέτα και σε συνδυασμό με την παρουσία δίπλα του του εξαιρετικού Γιαμπουσελέ αποτελούν μια front line που τρομάζει. Τέλος η Ρεάλ αποτελεί χωρίς αμφιβολία την πιο έμπειρη ομάδα του Final 4 , είναι μια ομάδα που έχει το know how σε Final 4 και έχει τον τρόπο της ακόμα και σε περιστάσεις που μοιάζει κατώτερη από τον αντίπαλο της να βρίσκει τις λύσεις , για αυτό τον λόγο κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει την σπουδαία ομάδα του Πάμπλο Λάσο.
ΕΦΕΣ
Η πρωταθλήτρια Eφές φτάνει στο final 4 του Βελιγραδίου για τον τελευταίο χορό αυτής της εξαιρετικής ομάδας του Αταμάν που έχει κυριαρχήσει στην Ευρωλίγκα τα τελευταία 4 χρόνια. Ο Βασίλιε Μίσιτς ετοιμάζεται να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του περνώντας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και στο ΝBA o Σέιν Λάρκιν φαίνεται σχεδόν σίγουρο ότι θα αποχωρήσει από την Εφές. Oι Μπομπουά Σίμον , Ντάνστον , Πλάις , Μοερμάν βρίσκονται προς το φινάλε της καρίερας τους οπότε το φετινό Final 4 ενδεχομένως να είναι η τελευταία ευκαιρία αυτής της ομάδας να πάρει τον δεύτερο τίτλο της. Η Εφές έφτασε ως το Βελιγράδι με τον ίδιο τρόπο που έφτασε και πέρσι με την διαφορά ότι φέτος η περίοδος ντεφορμαρίσματος της κράτησε μεγαλύτερο διάστημα . Ξεκίνησε την χρονιά σε πολύ κακή κατάσταση με συνεχόμενες ήττες . Ήταν πολύ ασταθής και παρότι στην επίθεση ήταν η καλή γνωστή Εφές αμυντικά αντιμετώπισε πολλά προβλήματα απέναντι στις περισσότερες ομάδες . Στην συνέχεια παρότι δεν έθελξε ποτέ με την απόδοση της με όπλο την τρομαχτική ποιότητα και πληρότητα που διαθέτει η περιφερειακή της γραμμή με πρωτεργάτες το κορυφαίο δίδυμο της Euroleague , Βασίλιε Μίσιτς και του Σέιν Λάρκιν κατάφερε να εξασφαλίσει με σχετική άνεση την πρόκριση στο Βελιγράδι εκμεταλλευόμενη και τις πολλές απουσίες της Αρμάνι Μιλάνο. Η Εφές μπορεί φέτος να μην τρομάζει με την απόδοση της όπως έκανε τα προηγούμενα χρόνια όμως η έμπειρη και καλοδουλεμένη ομάδα του Αταμάν και κυρίως η παρουσία των Μίσιτς , Λάρκιν την καθιστά ως το δεύτερο φαβορί της φετινής διοργάνωσης μετά την Μπαρτσελόνα.
